Do narr uns denn de Dän so lang,
Do warn wi kasperat:
Na, denn to Gang'! nu man ni bang!
Un denn man los, Kamrad!

Do lehrn wi eerst wat Kräften weer,
Wat Moth in Noth un Dod!
Do wis' uns unse egen Heer
Dat echte Holstenblot.

Do awer schall ut' dütsche Rik
Gesang, ut Land un Stadt.
»Dat könnt wi ok!« so sän wi glik –
Man to: Holsteen kann dat!

Un bald ut alle Kehlen klung
Dat Leed, dat dütsche Leed.
Vunt Vaderland – so hebbt wi sungn,
Un wat man dütsch noch heet. 307

Un as de Fiend sik müsig mak,
Do weern wi All derbi –
Een Sang un Klang, een Sak un Sprak –
Franzos, un haut wi di!

Un darum hoch de Säugerbund,
He hollt dat Rik tosam.
Un Holsteen röppt ut plattdütsch Mund:
Willkam in Kiel, willkam!