En letzten Kuß, en letztes Wort –
Wi weet ja, wen dat gelt:
Dat geit vun Vader un Moder fort,
Dat geit hinut vun Ort to Ort
Un rundum um de Welt.

Doch hett dat Gangspill ok en Klang,
As gung dat bet an't Hart –
En Seemann is dat as Gesang,
Dat singt em to: Nu man ni bang!
Un denn en glückli Fahrt! 269

Un steist Du denn un sühst torügg,
Wo Land un Strand verswindt,
Denn wisch de Thran'n Di ut Gesich,
Denk an den swaren Afscheed nich,
Du büst en Königskind!

Na Di dar süht de Seemann rop
Vun'n Schippsjung bet to'n Maat,
Un heet dat: Prinz is baben op;
So hȩvt sik jede Hart un Kopp,
De seewarts mit Di gat.

Un kumt vær uns de Ogenblick,
Wo Schipp un Rok verswindt,
So denkt, mit Vader un Moder glik,
Mit uns dat ganze dütsche Rik:
Gott segn' dat Königskind!

Wi wünscht Ju All en glückli Fahrt
Un fröhli Wedderkehr.
Blivt uns in Gnaden wul bewahrt,
Un makt uns dütschen Nam un Art
Rund um de Welt en Ehr!

Doch ward Ju mal dat Weltmeer sehn
In Storm un Wogenschall,
Denn – vun den Kopp bet an de Tön,
Denn wis' Du Di as Kaiserssæn,
As künfti Admiral!

Un nu »Fahrwol« denn noch en Mal,
Un noch en letzten Blick!
Dar – mit de letz Kanonenschall:
En Kaiserwedder æwerall,
Un Hohenzollernglück! 270