Ik gah un seeg mi hin un hȩr:
Se kamt mi as Behüsen vær,
Un schint de Maan des Abends schön,
So sünd se as en Dörp to sehn.

De hogen Bohn de rükt un blöht,
Doch vun dat Fewer snackt dat Reth.
Seeg ik de Kleiers hier un dar,
Denk ik: Wa is dat Lȩben swar!

Jawul! en Arbeit, swar un lang,
Un doch so schön, vull Duft un Klang.
Un seeg ik, wa sik allens freit,
Vergȩt ik, wa dat Lȩben geit.