Un schull sin Fru de Wȩken holn
Ahn Windel, ahne Lür?
Do seegt he: Fru, ik schaff wul Rath:
Wi wahnt so lang to Hür! 200

He gung na Nawer Ackermann
Un seggt: »Herr Nachbar hör!
Gat jüm vunt Wȩk to plögen ut,
So paß ik oppe Dær.

Nachtwächter Ul is gar to ful,
Un d'Hæv is as en Slang!
Sing ik as Küster hier min Salm –
Vær Andacht ward he bang.«

So wahn de Kukuk denn to Hür
Un lach opt allerbest.
As Plogsteertsch inne Schummern keem,
Funn se en Ei int Nest.

Se dacht: So recht! min Mann de leggt!
Oder is dat spanschen Wind?
Dats all verdweer! un de Welt verkehrt! –
Un sett sik dal un sinnt.

Un sinnt un sitt un bröd un denkt
Un hett dat so inn Kopp –
Un ehr se't weet, wa't mægli is,
Kumt Kukukschen ut Dopp.

Do sä de ganze Nawerschop:
Dat weer keen spanschen Wind!
Do sä de ganze Nawerschop:
Dat weer en Wunnerkind!

Un sän: dat muß en Küster warrn
Un vær dat Land en Ehr,
Un muß, sobald he gröter war,
Bi Kukuk inne Lehr! 201

De Kukuk sä: Fru, dat ward kold!
Hier is dat Holt so dür!
Ok wahnt wi, wenn wi wedderkamt,
Am billigsten to Hür.