Ik bün en Soldat,
Man süht mi 't ja an,
Marscheer akkerat
Un hol Schritt, as en Mann.

Mit Trotz un mit Moth
Treck morgens ik ut,
Un middags smeckt Brod
Un Ȩten mi gut.

So ward exerzeert
Ton Abend noch lat,
Bet de Slap kommandeert:
To Bett, Kamerad!

Hett Flünken hell witt,
En fründli Gesich,
Geit lisen sin Schritt,
De Welt hört em nich.

Mi winkt he un nückt,
Vertellt mi vun Roh,
Un buckt sik un drückt
De Ogen mi to. 247

Bet Dag wedder kehrt
Un mi weckt de Mama,
Un min Pȩrd un min Swert
Un Allens is da.