Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Chrieg und Fride.

E Chinderidille.

Im Gartehüsli sitzt der Fritz,
Natürli näbem zue der Spitz.
Dä gnaget ame Brotischnöchli,
Und unde glured bime Löchli
Am Bänkli-Bei die gsprigglet Chatz,
Si glured, öb e feißi Ratz
Well füre gugge, – wart e chly!
Die Müsli müeßtid Nare si:
Si kännid dini Tätzli scho
Und hend ke Langizit dernoh.
Isch 's Mauzli wägdem übel dra?
E nei, z'Mittag hed's Öppis gha,
Und's Faste schadt em drum ned vill.

Jez losid, was i säge will!
Si settid zfride sy, der Fritz,
Die gsprigglet Chatz und au der Spitz.
Bim Spitz und Mauz isch' schon eso,
Bim Fritz ned au? Oho, oho!
Jä woll! dä grangget hin und här
Und schnurret mängist wie ne Bär
Und stampfet wild – um d'Schue isch' schad.
Was hed ächt au de Kamerad?
E, wichtig isch es währli ned.
Der Ludigar, im Mässerschmeed
Sis ältist Büebli, hed versproche,
Är bring am Zweu e ganze Schoche
Soldate mit, 's müeß Öppis goh, –
Jez isch da Läcker nonig cho,
Und's schlohd bald halbi Drü – herrjeh,
Wär hed au so ne Schlufi gseh!

Do trablet Öppis uf de Steine,
Und's schlupft mit sine churze Beine
Der Ludegari husch, husch, husch
Grad usem große Holderbusch.
»Nu, chunnst emol, du Schießihag?
Jez bin i aber bös – Guet Tag!
Nei Settigs mag i nid erlyde!«
E schweri Trucke, wyß wie Chride,
Stellt druf der Gari ufe Tisch.
»Nei, was du für ne Zanggi bisch!
Cha nüd derfür und 's isch mer leid,
Grad won i zue der will, se seid
Der Vatter: Gang zum Schlyffer gschwind
Und frog, ob d'Mässer gschliffe sind!
So isch! Wottscht mittem Chyb uusrucke?
Und do ist de d'Soldate-Trucke!
Bis wider frei! Was wemm mer mache?«
»E dänk d'Gasärne! Mini Sache
Sind zwäg, d'Bou-Chäste det im Egge.
Mer wend di Dütschli zämelegge;
Nur sett's äxakt uf's Düpfli sy,
Sust gheit d'Gasärne wider y,
Wi 's letst mol, weisch; gsch! furt do, Chatz!
Mer bruchid währli alle Platz.
Und los du, Spitz, du Hurlibuus,
Du springst ned über's Grüschel uus!
Sust gäb's de Wichs, i cha der's säge!«

Jez zue! Die Chäste füre träge,
Grad zmitzt i's Hüttli! Packid uus!
Die Stückli groglid, 's ist e Gruus,
Alls durenand: die Quaderblöck,
D' Hustöre, d'Böge, d'Pfeisterstöck,
D' Dachlatte, 's Dach, 's Chramänzel dra.

Jez fönd si weidli z'bouen a.
Das heißt mer schaffe, Sapperlott!
Si zwirblid ume hüst und hott
Und hott und hüst und rechts und linggs,
Das ist es zabligs Gschäft, es flinggs,
Und 's lauft wie gschnupfet vo der Hand.
Scho fertig stohd e ganzi Wand,
Und d'Pfeister drin und's vorder Tor
Und zwee Draguner scho dervor.
Si wärchid furt was gist was hest,
Si bouid fix, si bouid fest;
Es gid es Huus, es ist e Pracht!

No 's Dach dezue. Jez heißt's: Gänd Acht!
Wenn eine nur e Rafe stüpft
Und nur es einzigs Lattli schüpft,
Se räblet's de, herrjeh, herrjeh!
Und d'Arbet isch vergäbe gscheh.

Gottlob, es grotet! Stück für Stück
Chunnd a sis Örtli – wi nes Glück!

Jez fählt no Eis: e hübsche Fahne
Sett hinden uf die groß Altane.
Es chutzligs Gschäft! drum passid uuf!
Tät eine nur e lätze Schnuuf,
Es Schüpfli an e Wand – rätsch, rätsch,
Se läg d'Gasärne ame Tätsch.
»Wär sell der Fahne anetue?«
So frogt der Fritz und macht dezue
Es wichtigs Gsicht.

»'S ist hütt a mier,«
Meint druuf der Gari; »'s ist jo dier
Scho einist glunge. Lah mi mache,
I bin au gschickt für fyni Sache.«
»He nu se deh, wenn's zwinge witt!«
Der Gari macht e große Schritt
Und packt de Fahne wacker a,
Är hed ned grüsli z'schleipfe gha,
Und fahrt im rächte Plätzli zue
Und will e grad in d' Lücke tue.
Do göüßet uf emol der Spitz –
Im Traum isch gsy – und wie vom Blitz
Verschrickt der Gari, zuckt und – rätsch –
Do lid d'Gasärnen a me Tätsch!
Der Spitz verwachet ob dem Gräbel
Und juckt und ryßt e chlyne Chräbel
I's Dölpli; d'Chatz, wo ruejig gsässe,
Springt uuf und rönnt devo wi bsässe.
»Jez hesch es!« seid der Fritz, »du Stöffel!
Wo hest au d'Auge gha, Ginöffel?
E nei, das isch doch gräßlich dumm!«
»Der Hund ist schuld, lueg ned so chrumm!«
»Die Usred isch kes Bätzgi nutz;
E dumme Schütz, e dumme Schutz!«
»Der Hund ist schuld, es blybt derby!
Du wottist eister gschyder sy
Und machist, dänk i, doch bim Eich
Au öppedie ne dumme Streich!«
»Was deh?«

        »Ne Griffel hesch mer broche!«
»Du hesch mi mit i Finger gstoche!«
»Und letschthi hest du d'Meie gsprützt,
Do ist es Gützli use pfützt
Äxakt imir a's Bei.«

        »Du Göhl,
Wrum bisch drinine glaufe, Löhl!
Hesch keni Auge bi der gha?«
»Und du – i dänk der eister dra –
Du hesch mi einist ungrächt – weischt –
Verspickt bim Lehrer.«
        »Halt, was seischt?«
»Was wohr ist!«
        »'S ist ned wohr!«
                        »'S ist wohr!«
»Red ab!«
        »Wett au!«
                        »Red ab!«
                                        »Ke Gfohr!«
»Jez han i gnueg! Jez –« Müslistill
Wird's uf emol. Lueg det, was will
Der Fritz? Er rönnt wie wild
Zum Bänkli näbem Schwizerschild,
Sitzt ab und winkt im Gari: »Chumm!«
Dä luegt verstunet zringelum,
Was's gäb. Jo, jez verstohn i's scho:
Der Fritz gsehd halt si Mueter cho;
Si tripplet dure Garte här
Und z'träge het si ordli schwär.
Was isch es ächt? Es Kafibritt
Vo dickem Bläch und altem Schnitt,
Und druff zwe vatterländisch Chrüeg,
Zweu großi Beckli – aß' es düeg –;
Und's Halbbrod darf i ned vergässe,
So buschber Buebe mögid ässe.

I's Hüttli ie i flinggem Trab.
Doch stellt si 's Zobig hübschli ab,
Macht's Taßli zwäg, schänkt Kafi y,
Ned öppe z'vill, de Nydle dry,
Aß's schneewyß wird, es ist e Pracht!
Si hed e chüstigs Kafi gmacht.
E so ne Chost – i büt ech uus –
De find mer ned in jedem Huus;
Die Buebli wüssid's aber au.
Druuf schnyt no gschwind die wacker Frau
'S Halbbrödli a; e nu, si schnyt
Mängs Stückli ab in churzer Zyt.
»Jez ässid, Chinde; gsägn ech's Gott!
Und schänkid y, bis's gnuege wott!
Wi isch' ech gange mitem Boue?«
Do hed der Fritzli nümme gschroue;
Är seid ganz duuch: »E, ned gar guet!
Zletst, wo der Gari will in d'Nuet
Der Fahne ine stecke – rätsch!
Do lid d'Gasärne ame Tätsch.«
»'S macht nüd,« seid d'Mueter früntli druuf;
»D'Gasärne stoht scho wider uuf;
Der müend's es anders Mol probiere,
De wird der Fahne au pariere.
Jez muß i witers, ässid rächt!«

Die Buebli machid das ned schlächt;
Das Nydle-Kafi gschmöckt ne scho.
Bald ist der Spitz au zue ne cho,
Und bättled hed er, 's hed en Art,
Si hend ned grüsli an em gspart;
Druf gümplet d' Chatz i kurzer Zit
Au zue mit großem Abbedit;
Die hed au gly nes Blättli gha
Und Nydle drin, das nimmt si a
Und läpplet, aß e Freud ist z'luege.
Und d'Vögel güggelid dur d'Fuege;
Sie guenid ned vergäbe, lueg,
Die Buebli gänd ne Brosme gnueg.
Und underdesse – rot, was gschehd!
Nei, de errotsch es wärli ned! –
Do packt es Hüendli hinderruggs
Vom Tisch es Stückli Brod, und flugs
Isch' mit devo, so gschwind aß's cha,
Und's Beindle stohd em ordli a.
Der Fritzli gsehd das Schelmli flieh,
Zum Lächle dued er's Mul verzieh
Und seid: »Du Sibechätzer, wart!
Das het de doch au gar ke Art!
E nu, se lauf! I will der's gönne;
De hest di Teil, das muest bikönne.«

So gohd das Möhli guet verby;
'S sind alli mit em zfride gsy:
'S Huen, d' Vögel, d'Spriggel-Chatz, der Spitz,
Der Gari bsunders und der Fritz.

Und wo's do halbi Föüfi schlohd
Im Rodhusgloggeturn, do stohd
Der Gari weidli uuf.
        »Was gid 's?

Wo wottscht uus?« frogt erstuunt der Fritz.
Der Gari druuf: »Jez sett i hei,
I mueß no hälfe Hälfebei
Poliere, hed der Vater gseid;
Gieng lieber ned, und 's ist mer leid.
Läb wohl! i dank der tusigmol.«
»'S ist schad, aß d'gohst! Läb wohl! Läb wohl!
Wenn simm mer wider binenand?«
»Morn ned.«
        »Worum?«
                        »I mueß e Zand
Lo uszie, 's gwagglet eine scho,
Und 's möcht e neue füre cho.
Chumm übermorn am Eis zu mier!
Witt ächt?«
        »Jo gärn, i plange schier.«
»Jez ade, Fritz!«
        »Läb wohl! Läb wohl!«
»Läb wohl! i danke tusigmol.«

J. Bucher (Luzern).

*

 


 << zurück weiter >>