Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Der Auerhahn.

»»Herr Oberförschter, sage Se –
Sie schelten mit der Tine,
De Hektor vorhin schlage Se –
Was is dann heut mit Ihne!««

»Ach jo! Mer werd so ärgerlich
Mit denne Cummissione,
So wie was frei werd meld' ich mich,
Do mag ich nimmeh wohne.
Mein ganz Revier werd gar nit leer
Vun Ferschte un vun Grafe,
Wann's grad eem einfallt, kummt er her,
No soll ich mit'm laafe.
Jetzt liegt e Brief vun Münche do:
Heut Owend oder morge,
Do käm der Ferscht vun so un so –
Ich sollt e Bissel sorge;
's Auerwild wär in der Balz,
Des däte mer jo hege –
Der gnädig Herr mögt jedenfalls
En Auerhahn erlege.
Erlege – schreibt er; möcht mer do
Nit werklich s' Deiwels werre?
Nadeerlich! mer erlegt nur so,
Kumm nur, du werscht Dich schnerre!
E Herr wie der, der hot vielleicht
Noch kaum en Haas geschosse, –
Wann der en Auerhahn beschleicht
Will ich mich köppe losse.«

»»So – sägt der G'hilf – na was liegt dran!
Wann soll er kumme? Morge?
Der Mann, der schießt sein Auerhahn,
Ich werr for eene sorge!««

Un richtig Morgens geht er naus,
So zwische drei un viere,
Er is ke Vertelstündel draus,
Do duht er en schun spüre.
Horch – owe geht jetzt 's Falze an –
Der Jäger schleicht sich drunner –
Bauf – Bauf – e schöner stolzer Hahn
Der flutscht die Näscht errunner.
Na gut. Im nächschte Dörfel war
En alter schlauer Sünder,
Der schafft im Wald mit noch e Paar
Im Summer un im Winter.
Der hot die Rehböck all gekennt,
Die klenne und die große,
Er weeß aach, was mer s' Schlöpple nennt,
Hot manche weggeblose;
Doch hot er – außer dem Verdacht
Sich sunscht ganz gut gehalte,
Drum hän die Förschter nix gesagt,
Die brauchen en, den Alte.

Zu dem geht jetzt der Forschtmann nuf,
Gebt ihm sein Sack, sein grüne
Un sägt: »Do, Hansjörg, jetz baß uf,
Du kannscht Der was verdiene:
E Trinkgeld – aach en Schnaps – Du werscht
Dich sicher nit beklage;
Jetz horch: Heut kummt e Herr, e Ferscht,
Der hot so Spaß am Jage.
Er kummt vun Münche in die Palz,
De Auerhahne wege,
Die sinn jetz ewe in der Balz,
Do möcht er een erlege.
Verstanne! Hawe in muß er een,
Er muß en selwer schieße, –
E Herr wie der, ja, krägt der keen,
Des däht en arg verdrieße.
Drum, daß mer desmol sicher sinn.
Du sollscht e Bissel helfe:
Ich hab een dort im Rucksack drin, –
Den trägscht heut Nacht um zwölfe
Enunner in die Fuchsedell,
Dort an die Buch, die hoche,
Do steigschst mit nuf un hockscht Dich schnell
Ganz owe in en Boge.
Dann horchscht – am eense kumme' mer rein,
Ich duh e bissel schnalze,
Dann drückscht Dich in die Gawel nein
Un fangscht fescht an zu falze.
Ich bring den Herr still unne bei
Uf eemol hörscht d' es knalle –
Do loscht de dann de Vogel glei
Die Näscht erunner falle.
Ich hoff, daß Dich nit ferchte werscht,
's isch Alles ungefährlich,
Ich selwer ladt 's Gewehr em Ferscht,
Un zwar ganz blinn – nadeerlich.«

»»Gut, sägt der Hansjörg, ich duh mit,
Ich kenn schun so die Sache –
Vergessen Se des Schnäpsel nit,
Ich werr de Mähschter mache!««
Un richtig, wie se 's ausgemacht,
So isch des Ding aach gange,
Der Hansjörg steht in nächschter Nacht
Bedugt in seine Stange.
Er hot bei sich de ganze Kram,
Do fehlt vum i ke Dippel,
Um zwölfe steigt er uf de Baam
Un setzt sich fescht im Gippel.
Wie still! Es scheint ke Mond, ke Stern,
's isch Alles stichedunkel –
Uf eemol hört er aus der Fern
Geduschter un Gemunkel.
Des sin die Herre! Scht! Wie die
Sich leis doher bewege!
Na – 's lohnt sich awer aach der Müh,
En Auerhahn erlege!
»Scht – macht der Ferscht und lauschtert als, –
Do is er ohne Zweifel«;
Richtig – der Hansjörg in der Balz
Der raunzt als wie der Deifel.
Jetzt hebt der Herr de Lefoscheh
For eens enuf zu bumpse –
Bauf! Juh – schun hört mer aus der Höh
Was Schweres runner plumpse.
Des fallt jo wie e schwerer Pack,
Des is e Kerl, e fetter!
Sie hewe 's uf – was war's? – E Sack!
O heilig Dunnerwetter!
Was war im Sack? Ja, was werd's sein ?
Der Auerhahn – geschosse –
Den hot der Hannsjörg, schlau un fein
Mit 'm Sack glei falle losse!
»Nä, – lacht der Ferscht – do glaabt mer als,
's gäb heut zu Dag kee Wunner, –
Ich awer schieß in dere Palz
En Hahn im Sack erunner!«


 << zurück weiter >>