Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Die Sternschnuppe.

»»Na, Alter, bleib' nit ewig aus,
Ich hab' Dich jetzt so selte;
Un bei dem feuchte Wetter draus
Do könntscht Dich leicht verkälte;
Da, hoscht die Schal for um de Hals,
Jetzt schon' dich nor e bissel –
Un warte duh ich jedenfalls –
Du hoscht doch aach de Schlüssel?««

»Du duhscht, wie wann ich Nachts nit käm,
Fraa mach mer doch ke Bosse –
Ich kumm gewiß am zehne heem
Du kannscht dich druf verlosse.
Adje!« – Ich schleich mich mäuselstill
Enunner in de Bäre,
Do hockt e Fremder mit ere Brill
Un duht do was erkläre:
Ke Stillstand! sägt er, hot er gsagt,
Der Mensch muß immer lerne,
Zum Beispiel heut um Mitternacht
Do schießen alle Sterne;
Wie des heut werd, so war's noch nie,
E wahres Lichtgewimmel,
Vun zwölfe an bis Morgens früh
Isch Feuerwerk am Himmel.
Wer sich mit so was nit befaßt,
Der muß noch ganz versaure –
Die Uhr gericht un ufgebaßt!
Jetzt kann's nit lang meh daure.

Dann hot er noch vum Mond geredt
Daß dort ke Mensche wohne,
Korzum! ke Enz'ger wollt in's Bett
Des Ding, des war nit ohne.
Trotz all dem Redde wollt' ich so
Am zehn zu Fraa un Kinner!
Geh, sägt mei Nochber – bleib nur do –
Was isch dann do dehinner!
Dei Alt' dehem, die werd sich doch
Heut ohne dich gedulde,
Bst! Bawett, hörschte, bring uns noch
E Fläschel for e Gulde!

Ich geh mol naus, guck noch de Stern
Un stell mich an de Gewwel;
Ich seh nix als en alt Latern
Die flackert dorch de Newwel.
Der Deifel, denk ich, haus isch's kalt!
Un gar zu newlich ewe,
Drin hän die Stopper fescht geknallt:
Die Wissenschaft soll lewe!
Ja, sagt der Nochber, s' isch noch nix,
Bis zwölfe müsse mer wache,
Wie wär's, ich meen, mer könnten fix
E klee Tarökkel mache?

Zwee annre hän dann glei genuckt,
Er mischt, for abzuhewe,
Un kaum noch hab ich rumgeguckt,
Do war die Kart schun gewe.
Was war zu mache? Baß un baß –
Als kleener werd mei Häufel,
Am zwölfe waren mit dem Spaß
Drei Gulde schun beim Deifel.
Wie's Sterneschieße kumme soll,
Do mußte mer dann gehe, –
Der Mond war voll, un ich war voll,
Ich hab ke Stern gesehe.
Hab schier mei Hausdehr nit gekennt –
Des werd e Suches koschte,
Hab aach de Kopp noch angerennt
An mei Laterneposchte.
Mit vieler Müh kumm ich in's Bett,
Do war ich dann geborge.
Die Fraa hot gar ke Wort geredt,
Sie hot's gespart bis Morge.
Mer hot der Schädel fortgebrummt,
Wollt als noch Asse trumpe,
Bis daß die Fraa dann Morgens kummt.
»Nä – sägt se – so zu lumpe!
Ich sitz deheem un wart un wart,
Fang endlich an zu nucke,
Du hockscht im Bäre bei der Kart
Un lernscht dort Sternegucke.
Bleib du als schön deheem un lern,
Un loß dich so nit duppe –
Jetzt hoscht zwee Pause an der Stern
Un's ganz Quartal de Schnuppe


 << zurück weiter >>