Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Die Bantingkur.

»Ach, liewer Mann, du werscht so dick
Un willscht nit uf mich horche.
Ich mach mer jeden Aageblick
Um dich die gröschte Sorge.
De ganze Summer nimmscht de zu –
Betracht dei neue Hosse –
Die muß ich um en halwe Schuh
Jetzt weiter mache losse;
An jedem Schilleh fehlt e Knopp,
Un 's Futter isch verrisse,
Was nutzt des, wann ich stopp un stopp –
Werscht neue hawe misse.
Un erscht – drum geh ich nimmeh mit –
Un däppelscht dorch die Stroße,
Un hoscht dann alle fufzig Schritt
Zu schnaufe un zu blose.
Guck, 's wär jo gar ke schweri Tur,
For was in's Bad zu reese?
Geh, brauch emol die Bantingkur,
Hoscht jo devun gelese!«

»»Ja, liewi Fraa, sägt do der Mann,
's muß was dehinner sticke!««
Er geht un frogt un loßt sich dann
E Bantingbüchel schicke.
»»Fraa, sägt er, awer, meiner Seel'!
Der do, der duht's em sage,
Ke Stärk, ke Zucker un ke Mehl,
Ke Grumbir in de Mage;
's gibt lauter Speck, des Lumpezeug –
's werd nix meh so genumme!
Jetzt weeß ich doch aach wie die Bäuch
Oft an die Mensche kumme.
Sei ruhig, Fraa, wann ich der's sag',
Des kann sich gar nit fehle;
Ich wett, du kannscht in verzeh Dag
Mir alle Rippe zähle!««

Un wie am annre Morge früh
Sei Leut de Kaffee trinke,
Do sägt er: »Weg mit dere Brüh,
Geh – hol e Bissel Schinke!
Un aach e Bissel Wein dezu
Vun unserm gute alte,
Un nochher loscht de mer mei Ruh,
Du weescht – ich muß mich halte.«
Am elfe geht er in die Poscht
Die Speiskart visitire;
»No, denkt er, wann's aach ebbes koscht,
De Bauch muß ich verliere.
E Ent, e Hahn, e Rehragu
Des sin gesunde Sache,
Die gibt em all der Banting zu,
Weil sie em mager mache.«
Er halt sich werklich gut; mer siehts,
Er loßt sich nie versuche,
Ke Grumbier ißt er un ke Fiez,
Ke Zucker un ke Kuche.
Un wie er 's ball en Monat kann,
Do kummt die Fraa dehinner,
»Ja, sägt se, awer lieber Mann,
Du bischt jo gar nit dinner,
Du hörscht nor immer wie ich klag:
Dei Portmonnä werd leerer –
Du awer bischt seit verzeh Tag
E halwe Zentner schwerer!«


 << zurück weiter >>