Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Die Pilzespore.

E guter Freund vun Heddelberg,
Der Herr Professor Feller,
Der kummt emol so üwerzwerd
Erunner in mei Keller.

Ich haw 'n Anfangs nit gekennt,
Drum war ich sehr begierig –
Mei Kellerlicht hot schlecht gebrennt,
Die Kerze sin so schmierig.

»Gun Dag Herr Fischer! ruft er 'rein,
Ich meen Sie duhn prowire,
Wie duht's? Wie steht's? was macht der Wein?
Ich wer' doch nit schenire?«

»»Guck, sag' ich, sin Sie a 'mol hie,
Des freet mich Herr Professer, –
Der do, des wer so was for Sie –
Die alte sin doch besser;

Den hewe Se mol an die Nas',
Ich denk, des Weinche macht sich –
Geh, Hannes, schwenk emol e Glas
Un zapp von Nummro achtzig!

No gehscht de nuf zu meiner Fraa
Un sägscht, sie soll was richte –««
Der Herr Professor segt: »Abbah!
Was mache Se for G'schichte?«

»»Des macht ja nix, – ja do der Wein,
Des isch der bescht im Keller,
Nur nit so brandig sollt er sein
Un eppes kleenes heller.

Ich hab geschafft schun hin un her,
De Trub vum Wein zu bringe –
Do wär me ball e Millionär,
Wenn des em däht gelinge!««

»So, sägt der Herr Professer glei,
Do wolle mer's prowire,
Des isch jo doch ke Hexerei,
Mer muß nor dran studire.

Die stickstoffhaltige Substanz,
Die duht beständig gähre,
Des isch e schimmelartige Planz,
Die loßt de Wein nit kläre.

Un all des Hefezeüg im Wein,
's sin mikroskopische Hülse,
Kummt do derzu die Luft enein,
Dann gibt's die Sporepilze.

Hätt' ich deheem in meiner Stub'
Nor etliche Butelle –
Do unne kann mer jo vum Trub
Ke rechtes Urtheil fälle!«

»»Na – sag ich – mir kummt's nit druf an,
Sie kriege vun demselle
Am Samschtag dorch die Eisebahn
E Kischtel mit Butelle.

Do treiwe Se ehr Studium
Un duhn sich dichtig ploge,
Un wann ich's Frühjohr nüwer kumm,
Dann will ich widder froge.««

»Recht – sägt er – gut! Mer werre schun
De Annre was verzähle –
Der Wein werd hell als wie die Sunn,
Des kann sich gar nit fehle.«

Mei Freund der hot noch lang geredt
Vun Kahne un vun Spore,
Uf emol sägt er selbscht, er hätt'
De Fade jetz verlore.

Ja, Rieslingpröbcher, Kellerluft, –
Un e Professersmage –
Do hot mer ball im Ohr, daß's bufft,
Der Deifel kann's vertrage.

Mir selwer war's bei der Geschicht
Weeß Gott! e Bissel warem,
Ich hol de Zieher un mei Licht
Un 's Männel in de Arem.

Un owe an der Kellertrepp –
Do liegt meim Bu sei Balle,
Wup! tret der Herr Professer schepp
Un wär schier gar gefalle.

No hot er sich verexkusirt,
Er hätt so schlechte Aage; –
Ich hab en dann in's Haus geführt,
Mei Fraa hot ufgetrage.

Mer hän zum Schluß – es war schun spot –
E Pröbche noch genumme;
Er isch dann grad mit knapper Noth
Noch recht zum Bahnhof kumme.

E paar Dag nochher haw' ich glei
Die Flasche packe losse;
Mei Fraa hot wuhl krakehlt dabei
Un segt: Professersbosse!

Jetzt krieg' ich jedi Woch e Brief:
Es wär e Flasch gesprunge,
Um Uewrige wär er schun dief
Ins Studium eingedrunge.

E kleene Hooke hätt's nur noch,
Dann däht's em awer glücke,
Vum fünfunsechz'ger sollt' ich doch
E neui Sendung schicke. –

Jetzt weeß' ich nit, soll ich zurück,
Ich bin do arg im Zweifel:
Er hot jetzt nägscht e Vertel Stück,
Des wär dann wuhl beim Deifel.

»Nä, segt mei Fraa, jetzt hot's en End
Mit eure Pilzespore,
Der, wu de Trub vertreiwe könnt',
Der isch noch nit gebore.

Un kummt er widder, mit der Brill
Un mit seim schwarze Felwer,
Dann sag ich, wann er's höre will:
»Mer treiwen 's Studium selwer!«

Dann der verdoktert unser Haus
Un leert uns all die Fässer,
Die Pilzespore bringt er raus, –
De Riesling awer besser!«


 << zurück weiter >>