Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Der Worschtmark.

Was nutzt des, wann ich schun als sag:
»Ich fang jetzt an zu spare –«
Wer werd dann uf den schöne Dag
Nit aach uf Därkem fahre?
Am Bahnhof kummt mer schier nit dorch
Vor Mensche, die do laafe,
Vun Speyer, Neustadt, Weisseborg,
Vun Worms un Ludwigshafe.
Ich steck e Sigar ins Gesicht
Un nunner uf die Wisse:
Do haw ich z'erscht der Mordgeschicht
Mein Kreuzer zahle misse.
E Stockfranzos vun Bermesens
Der schwenkt sei rothe Quaschte,
Un hinne danzt der Kaschper ens
Im Borzenellekaschte.
Im Cirkus blost die Musik fein
For all die Worschtmarktsrentner,
Dernewe sieht mer 's Rieseschwein:
E Sau vun dreizeh Zentner,
Un noch e Rieseherschgeweih
Un 's Belzwerk vum e Tiger,
Aach Schwarze vun Botanibay
Un fremde wilde Viecher.

En Annrer kreischt: »Herein, ihr Leut!
Das sieht man nirgends besser!
Herein – hier producirt sich heut
Der wilde Menschenfresser!«
Ich geh do nei: E brauner Mohr
Der duht erschrecklich dowe,
E rothe Ring in jedem Ohr
Un in der Nas e Klowe;
Jetz kriegt er en lewend'ge Hahn,
Den reißt er ausenanner,
Dann hockt er sich un knuschpert dran,
Des macht er schön – des kann er.
Jetz rast er uf de Bretter rum,
Do fercht sich fascht e Jeder,
Dann trinkt er noch Petroleum
Un Lohkäs frißt er später.
Ja, denk ich, 's muß doch mühsam sein,
Den wilde Kerl zu halte;
Dann geh ich in e Buddick nein
Un trink en Schoppe alte.
Na, – den Spektakel, des Geklopp,
Des Brozle in dem Kessel,
Die Buwe, Mädle, Kopp an Kopp,
Un des Gezapp am Fässel!
Der ißt, der trinkt, der raacht, der singt,
Dort treffe sich zwee Schnupper,
Die will e Markstück – un er bringt
E Faßberscht un e Schrupper.
Ich kumm aus der Bredulje raus
Hab nägscht mei Stock vergesse,
Dann geh ich in meim Freund sei Haus,
Die warten mit dem Esse.

Owends gehmer noch zum Bier,
's war ebbes noch de Zehne,
Uf emol seh ich hinner mir
En dicke Kerl, en kleene.
Der hot e Hähnche vor sich stehn,
Transchirt dran mit dem Messer
Un nagt die Knöchelcher so schön –
Wer war's: Mei Menschefresser.
»Was tausend – sag ich – guter Freund,
Ich will Sie nit verrothe,
Doch schmecken Ihne, wie mer scheint,
Die Hahne aach gebrote?«
»»Ja, sägt er, unser ächter Därk
Isch auße uf de Bilder –
Ich bin jo Nachts vun Matzeberg
Un nor am Dag e Wilder!««


 << zurück weiter >>