Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Sophokles.

(Bei dem Stiftungsfest der Liedertafel zu Speyer nach der Aufführung einer Travestie der Antigone, am 21. Januar 1865.)

Do war ich ewe vorem Haus,
War müd vum viele Hocke –
Den Schnee! – na do siehts sauwer aus,
's sin fauschtesdicke Flocke.
Un wie ich draus so guck am Dohr,
Wie schön die Flocke fliege,
Do fallt mer eeni grad uff's Ohr
Un bleibt a fescht druf liege.
Ich greif dernoch mit meiner Hand,
Do fangt se an zu schwätze:
»Nä, sägt se, s'isch e wahri Schand,
Wie heut di Herre petze;
Der Vater Zeus isch arig bös,
Ich kumm jetzt grad vum Himmel,
Do drowe isch e schön Gedös,
E Lärm un e Gedümmel!«
»So, sag ich, no wu kummt des her,
So red', du kleen Orakel!
Was wormt die Götter dann so sehr,
Warum dann den Spektakel?« –
»Der Himmel, sägt se, war schun zu,
Ke Feuer meh im Ofe,
Die Juno legt sich grad zur Ruh,
Der Zeus hot schun geschlofe, –
Nor drei sin noch beisamme g'hockt,
Mars, Bacchus un Apollo,
Die hän noch ganz alleen tarockt,
Der Mars spielt grad Herzsolo –
Uf emol kreischt's: »O Basileus,
Kai Uranu kai Gaias!
De Dunner her, o Vater Zeus!
Ich bin doch grad ke Bajas!«
Do sterzen all die Götter raus,
In ihre Unnerhose;
Der Hermes rennt durchs ganze Haus
Un hot Alarm geblose.
Ke Göttin bleibt im Bett, o Weh,
Die ängschtliche Gesichter!
Sie rennen rum im Neglische,
In ihre Händ die Lichter.
Un endlich kummt der Vater Zeus,
Der war noch meh erschrocke,
Er rennt doher ganz kreideweiß
Im Schlofrock uf de Socke.
Wie arg der Mann verstawert war,
Des kann mer leicht bemesse:
Er hot ke Licht, drum hot er gar
Sei alt Perück vergesse.
»Beim Styx, so ruft er, was isch los,
Wer hot den Lärm geschlage?
Silentium! Du, Hermes, blos',
Wer ebbes weeß, solls sage.«
Do kummt en alter groer Mann,
Erhawe, stolz un edel,
Er hot en große Mantel an,
Un Lorbeer uf em Schädel.
's hot manchi Göttin schun gelacht,
Un manche machen G'sichter,
Er awer tritt eraus un sagt:
»Ich bin e griechischer Dichter.
Dreidausend Johr schun glänze mer
Vum Ruhm, den wir erworwe,
In Speyer aber hän se mer
Grad 's beschte Stick verdorwe;
Mit gröschter Fräd denk ich zurück
An all mei schöne Jambe,
Do drunne awer im Saal bei Sick
Do duhn se se verschlambe.
O Vater Zeus, mit bloße Strümp,
Du Herr des Himmelsstaates,
Ich bleib jetz nimme im Olymp,
Ich geh jetzt in de Hades!«
»No, sägt der Zeus, guck Sophokles,
Schneid nor ke so Gesichter!
Zum Hades gehn, was nützt dich des?
Dort sin jo sunscht ke Dichter;
Du bleibscht bei uns, un dort, du Gott
Apollo, mach dich fertig, –
Gleich strofschte alles for den Spott,
Was aus der Palz gebertig.
So, jetzt gut Nacht, un loßt mir Ruh
Ihr Göttine un Götter,
Jetz schließe fescht die Schlofstub zu
Un geht in eure Better!«
Do hot sich Alles weg gemacht,
E paar die duhn noch brumme,
Der Sophokles alleen gibt Acht,
Was jetzt vor Strofe kumme.
Do schleicht sich awer langsam hin
Zum Bacchus Gott Apollo
Un sägt: »Ich hab heut Owend drin
Viel Bech gehat beim Solo;
Ich bin e Bissel ärgerlich
Un möcht aach geren schlofe,
Guck Bacchus, du kennscht heut for mich
Die Kerl do drunne strofe.«
»Gut, sägt der Bacchus, 's isch mer recht,
Ich will die Strof diktire,
Wann eener knorrt, dann geht's em schlecht –
Ich wer se schun ranschire.
For s' erschte werd jetzt dekretirt:
Ihr müßt bis viere sitze,
Bis daß ihr fescht mei Strofe spürt,
Un müßt de Mage spritze.
For's Zwett muß Jeder morge früh
Bis zehne, elfe schlofe,
Ich werr' Euch nochher erscht – un wie!
Mit Katzejammer strofe!
Doch daß mer nor nit Eener kummt
Un will noch lametire, –
Wann ihm der Schädel arig brummt,
So ess' er saure Niere!«
So laut die Strof for unser Schaar,
Ihr wißt jetz was mer solle;
Es werd am End nit Eener gar
Noch apellire wolle!

        Drum trinkt un bleibt nur ohne Fehl
        Bis morge aus de Better,
        Der Bacchus isch doch, meiner Seel!
        Der flottscht vun alle Götter!


 << zurück weiter >>