Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

E Jagdstückel.

(E wohri Geschicht.)

S' gibt doch nix Schönres als die Jagd,
For een uf's Eis zu führe,
Wer do emol e Kunschtick macht,
Der kann sich gratulire.
Ich hab en alte Freund im Haus
– Er hot e Bort am Krage –
Der geht fascht jedesmol mit naus
Un duht gar emsig jage.
Na geschtern – wie des Ding so geht,
s' hot lang nix kumme wolle –
Uf ämol – scht! – der Feldmann steht –
Was sieht der in de Scholle?
Guuuhsch Feldmann! Feldmann hier!
s' Gewehr glei an de Backe, –
E Haas, so noh – mer könnt en schier
Grad bei de Löffel packe.
»Nä – denkt mei Alter – s' isch ke Art
En Haas lewendig fange;
Ich will dich ehrlich schieße, wart,
Ich wer der glei ens lange!«
Er stoßt en raus – hui! war der fix
Die Ackerforche drunne –
Bauf! – ämol nix! bauf! – Widder nix!
Jetzt hot der Haas gewunne.
»Zum Deifel – sägt er – därf ich nie
Mit dere Flint was wage,
Ei hätt ich doch des Lumpevieh
Glei vorhin dodtgeschlage!«
Mir annre Schütze hän den Spaß
Vun weitem angesehe,
Wart – denke mer – des gibt so was,
Do kann der Alt sich frehe.

Na, geschtern Owend noch der Jagd
Do sitze mer beim Schoppe –
Mei Alter hot ke Wort gesagt
Un duht sei Peifel stoppe.
Der Unkel Adam isch ke Schütz
Un geht aach nie zum Jage,
Doch macht er gern e gute Witz
Un kann aach en vertrage;
Dem haw ich's vorher schun gesteckt
Uf was mer uns verlege.
Un wie en dann mei Alter neckt,
Er däht sei Bauch so pflege,
Un s' Schnaufe wär doch gar zu schwer
For all die dicke Herre,
Wenn er nor aach e Jäger wär,
Do däht er dinner werre:
»»Ja – sägt der Unkel – hab's prowirt,
Mer kann de Bauch vertreiwe,
Doch isch mer ämol was bassirt
Un seitdem loß ich's bleiwe!««
– Jetzt rückt mei Alter näher bei
Un spitzt emol die Ohre –
»»Ja, ja, des war nit in der Reih
Dort haw ich mich verschwore:
Ich seh vor mir im Grumbeerstück
En Haas im Lager lige –
Denk ich noch an das Dier zurück,
Do möcht ich Gänshaut krige –
Ich stoß en raus un wollt en nit
Vum Hund verwitsche losse,
Ich schieß – un fehl uf siwe Schritt,
Hab zweemol druf geschosse!««

Jetzt hot die ganze Jagdbarthie
So altgescheit geschmunzelt,
Mei Alter awer hot – un wie! –
Korjos die Stern gerunzelt.
»Halt – sägt er – des isch abgekart,
Ich kenn schun euer Spuhze,
Adam, Adam, Adam wart,
Wart, ich will der uhze!!«


 << zurück weiter >>