Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Was der Boiern-Sepp von seinem Ur-Nedl (Urgroßvater) erzählt hat.

Dös müssts wiss'n, mein Nedl sein Nedl wor a belesener Moo (Mann). Die ganzn Bejchln (Bücher), wosr ner derwischt hot, hotr glesn; a so a Bejchl hotr gor bis vo' Passau mitbrocht, wij 'r si' in Fürstnwold angsiedlt hot, und dös is a Schworzbejchl (Zauberbuch) gwen. Und aus dem hotr die gonzn Rezepter ausstudiert vo' A bis Zett.

Wejr (wie er) so lesn tut, kimmt ehm amol intr, wej ma n Tuifl zitiern kinnt. Und dös is a so:

Af an Kreuzwe(g) – dös versteht si' vo selbr, ner bai der Nocht um zwölfi, in oanr Losnocht, mussr den Spru(ch) zum Beschwörn hersogn: »Sagristi domine Luzifer quam mixtum dixtum balorum dax fax majorus Satanus, komm heraus!« Darnachr kommtr scho, der Himmelkreuzsakramentmalmalifiztuifei. Jo, und doss i rech erzähl – derselbige, wos dös Sprüchl weiß und den Tuifl zitiern tut, konn si siebn Wünsch nenna, und dr Tuifl muss die siebn Wünsch olli afs Pünkterl wohr mochn. Dös varsteht si obr, ma' muss dem höllischen Küni die Seel varschreibn mit sein eigenem Bluat. –

Ha, ha, denkt si mein Nedl sein Nedl, so saudumm bin i net, doss i dem mei' Seligkeit varschreibn tu; obr den Tuifl zum Norrn holtn, so dös tu i, so wohr i der Girgeilnazifranzl bin.

Und richtig; er denkt si' aus, wej r dös tun kannt und siniert, bis r dös derrotn hot.

»Wort ner«, denkt r si', »du Malifiztuifl, i krieg di schon dran; weil so gscheit, wej du bist, bin i an no.« –

Wej a mol der Moschein (Mondschein) schöin scheint, af Barbara is gwen, gejht r af an Kreuzwe beim Schtoandlbam und setzt si hin af an Stock und wort bis um a zwölfi bei dr Nocht und sogt hernochr sein Spru(ch). –

Do rumplts und pummplts und blitzts und dunnrts, tschindera – tschitschtsch! – und do is r a, der schworzi Sakra, stellt si hin vor ejm und sogt: »Holps, molps, traixum, dixtum sonus?«

»A do gibt's nix«, schreit mei Nedl sein Nedl, »bei uns wird deutsch gredt und net af hebräisch!« Do hotr glei deutsch a kinnt, der schworz' Hund, der damische: »Was wünschest Du, mein Sohn?« sogt r und dabei mocht er a Reverenz bis af d Erd und schorrt mit sein Goasfuß (Geißfuß).

»Du sollst mir meine siebn Wünsch erfülln, weil i, wie du siehst, die Macht hon übr di' und d Kenntnis zum Zitiern a.« »Jo«, moant dr Tuifl, »obr zerscht sollr si verschreibn mitm eigenen Bluat ausm linkn Orm odr sinst wo her.« – Der Nedl obr will erscht seine Wünsch in Richtigkeit hobn und sogt: »Schwonz narrischr, i kimm dir jo net aus.« Zletzt gibt der Tuifl noch und frogt um die siebn Wünsch. Drauf mein Nedl: »Zum ersten: Neunundneunzig Johr muss i olt werdn ohni Sucht (Krankheit) und Gebrechen.«

Der Tuifl nimmt sein' langn hoorign Schwonz in d Händ und schreibt af Hebräisch af a Trumm Schweinsledr 99 Johr, schmeißts ehm hi und sogt »Schischnoz!« Dös heißt in der Teuflsproch »Ist bewilligt, gilt schon!«

»Zum zweitn muss i so stork sein, doss i an jedn um d' Erd hau, wej a Katz, und a ganz Wirtshaus aushau, wej der Goliath.« »Schischnoz!« sogt dr Tuifl.

»Zum dritten gibst mr a Geld, von anr jedn Papiersortn eins; an Guldnzettl, an Fünfr, an Zehnr, an Hunderter, an Tausendr und an Millionr.«

»Schischnoz!« sogt r wiedr, greift si' hintr d Haut und zuigt (zieht) oans nochn ondrn firi, zletzt den Millionr. – Dös wor eng a Trumm Popier, a Kloftr long und fü(n)f Schuh breit.

Den Millioner legt si der Nedl saubr zamm, steckt den in d Toschn, wo er sistn (sonst) san Brisil drin hot und d' Tuwakblosn. –

»Ejz weitr. Zum viertn. D' schönstn Kejh (Kühe), Ouxn, Kalbln, Stier und so weiter muss i hon im gonzn Lond vo Passau bis af Prog und von Hussinez bis afs Tirol.« – »Schischnoz«.

»Zum fünftn. A Mensch möchte i hobn, so schöi, wej n Petrhansaltonerl seine Vroni, und liebn muss mi mächti(g).« »Schischnoz«, sagt der Buhu (Wauwau) draf.

»Zum sechstn muss i mit derer kriegn sechs Bub'n, wej d Rubn und sechs Menschala, wej – no holt sakrisch schöi, wei d Vroni. »Schischnoz«, sogt dr Tuifl.

»Zum siebtn«, sogt dr Nedl – hahaha, wos meints, wos r gsogt hot? – Lusts: (Horcht!) »Wann i stirb, musst mi – in Himml eini lossn!« – Sakrment no a mol, do hätts n Tuifl segn solln!

Drittum, treitum, is r umanandtonzt und hot den Goasfuß einighaut in d Erd, doss d Funkn davo fluign, is feuerrot gwordn vor lautr Zurn und Gift und – brrr – bum – tschsch – einigfohrn is r in d Höll, und segst n und segst n nimmr a! –

Woos? Ob r den Millionr no ein dr Kapuzn (Tasche) ghot hot? Schwonz narrischr! Moanst (meinst) denn du epr (etwa) dr Tuifl gibt wos her um a sinst?

Wej r in d Toschn einiglangt, der Nedl, wo der Millionr drin wor, hot r a Trumm Dreck drin und an Gstonk, doss r vom Stock obagfolln is und hernoch gmoant hot, dass ehm dös olls ner tramt hot. –

Obr n Tuifl hotr do zum Norrn ghot, und dös Peternhansaltonerlvronerl hotr dennest (dennoch) kriegt, weil s Vronerl drfohrn hot, doss der Nedl mit m Tuifl um sie graft hätt. –

*

Von seinen näheren Vorfahren wusste der Boir-Sepp nicht viel Wichtiges zu erzählen, nur dass sie alle sehr tüchtige Leute waren; und darum wenden wir uns nun dem Seppen und seiner Familie zu und erzählen davon ein wenig.


 << zurück weiter >>