Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Lütt' Imm

Lütt' Imm, lütt' Imm, büst ock all dar
Un röppst: adjüs, Herr Februar?!
Ick wull man seggn, is't ni to fröh?
In'n März fallt doch bischuerns noch Snee,
Un achter'n März, de Herr April,
De deit doch ock noch, wat he will!

Summ! summ! – wat kümmert di de Tid?!
Din een un allens is de Fliet,
Un freert di ock din lüttjen Been,
Du mußt all mal in't Wedder sehn; –
So'n langen Stot in'n düstern Stock,
Dat is ja rein, als weer't in't Lock.

Wa freut di wul to'n eersten mal
De warme, gollen Sünnenstrahl!
Hangt ock noch nargns en Blatt an'n Bom,
Doch hier un da all 'n lüttje Blom,
Un af un to en Lurkenslag, –
Wa schön su'n eersten Vörjahrsdag!

Dat schull ick meen! – ach ja, wa schön!
Süh', ock de Rötbüsch wüllt all blöhn,
Un ock all'n Klöckschen öwer'n Snee
In't mitte Röckschen, – – ach, Herrje!
Dar flüggt sogar all'n Fleerlink,
Noch gans verklamt, – dat arme Ding!

Na, bargt sick wul un finnt sin Brod, ––
Dat durt ja man en lüttjen Stot,
Denn kummt dat lisen als in'n Drom,
Un jümmers mehr kummt't, – Blom an Blom
Bit öwer'n Kopp un för de Föt,
Allns lichterloh in vulle Blöt.

Un denn, – ja denn geiht't ut un in
Vun een Blom na de anner hin,
Un nich um Honnig geiht't alleen, –
Ick heff't wul lesen un wul sehn,
Wa du de Blom dat leggst an't Hart,
Dat se doch jo keen dowe ward.

Lütt' Imm, lütt' Imm, du leev, lütt' Tier,
Willkamn denn all in'n Blomhof hier!
Nu summ man mal in'n Nötbusch 'rin,
Dar warrst wul all en Fröhstück finn, –
Un wenn du't op hest, likers sacht
En beten för de eerste Dracht.

Der Deuscher hal! ne, süh doch man,
Du hest ja all de Büxschen an!
Un arbeidst all ahn' Ruh un Rast
An'n groten, gehlen Piepenquast, –
Na, büst denn klar? – ick seeg di wul,
De lüttjen Taschen sünd all vull!

Wenn man so bi'n Konditer sitt,
Denn bringt man wul en beten mit, –
Du kummst mi awers noch ni fort,
Ick bün ja eenmal noch an't Wort. –
Wat makt denn Ihro Majestät?
Un ob se all den Frier hett? – –

Ick wull man seggn: so'n Swarm is't best',
Un't geiht nich ahn' so'n lütt Prinzeß, – – –
Un denkt se all an't Eierleggn,
Denn gröt ehr man un wullt ehr seggn:
Min Nawer höpt all op en Swarm,
Se schull em ni de Freud verdarbn.

Lütt' Imm, lütt' Imm, fleeg noch ni weg,
Un hör doch wider, wat ick segg,
Ick wull man seggn, wat Nawer seggt.
Als he sick schelln de' mit sin Knecht, –
He sä to em: du büst en Drohn!
Mak dat du wegkummst, du Kujon!

En Drohn? frag ick, wat is denn dat?
Seggt Nawer: de is för de Katt!
En Fulpelz, de nich arbeidn mag
Un unsen Herrgott stehlt den Dag! –
Segg ick: na, Nawer, denn is't gut.
Denn jag em man to'n Hus herut!

Lütt' Imm, lütt' Imm, wa anners büss
Du dochen, als so'n Dagdeev is!
Wa flidig strevst un arbeidst du
Un günnst di'n ganzen Dag keen Ruh!
Un in din Husstand wat en Staat!
Wa allns so pük un so akkrat!

Wa mennigeen, wa mennigeen,
Kunn wul an di en Bispill sehn
Un kunn sick seggn: röhr Hann un Föt,
Denn Arbeit makt dat Leben söt!
Un ewig als en Wahrheit bliff't:
Ahn' Flit keen rechten Honnig giff't!

*