Basel, wie es ist

Basel isch e schöni Stadt
Mit Kirche-n-und Paläste;
Nur muesch nit uf der hinter Bach,
Wo Hüser sind mit Preste.

Basel isch e großi Stadt
Mit viele tusig Seele;
Denn Algier, Tunis, Tripolis
Thüend au zue Basel zähle.

Basel isch e-n- alti Stadt,
Die mag scho langher denke;
Me sicht's jo siner Rhibruck a,
Di thuet der Lempe henke!

Basel isch e riche Stadt
Mit Millione Gulde;
Wo's Lyt git, die kei Krizer hend
Und alles volle Schulde.

Basel ist e fine Stadt.
Zuem Handel userkohre;
Denn dert wird mit em Eimoleins
Scho jedes Kind gebore.

Basel isch e g'scheidti Stadt,
Vom Kopf bis zue de Füeße;
Und dennoch het's e-n-eige Hus
Für d' Narre baue müeße.

Basel isch e g'lehrti Stadt
Mit viele Professore;
Doch trotzdem git's au Mensche dert
Mit grisli lange-n-Ohre.

Basel isch e frommi Stadt,
Wo Heilige floriere.
Die allemol, wenn d'Fasnacht kunnt
In's Badisch retiriere,

Basel isch e b'rüehmti Stadt
Dur ihre Zuckersache;
Denn d'Leckerli vo Basel ka
Me niene nohemache.

Basel isch e-n- edli Stadt.
Sie thuet's Verdienst belohne;
Drum het sie au der Lohnhof baut,
Wo, wer's verdient, ka wohne.

Basel isch e gueti Stadt,
Das hend die Arme z'gnieße;
Doch kunnt's nur meistes dene z'guet,
Die an de Glocke riße.

Basel isch e wachb're Stadt,
Loßt d'Schanze visitiere;
Me sieht sie paarwis in der Nacht
Dert obe patroullire.

Basel isch e niedri Stadt,
Der Rhi ka durelaufe;
Er thuet em mithi fini Wi
Im Keller unte taufe.

Basel isch e g'schützti Stadt;
Meinsch wege sine Schanze?
Nei weger! – Gott nur isch si Schutz!
Und das isch's Best vom Ganze.