Johann Gottfried Herder
Stimmen der Völker in Liedern
Johann Gottfried Herder

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

13. Wettstreit der Nachtigal

Mönchslatein.

Aus Erhards Roseto Parnassio. Stuttgard 1674. 12. wo eine nicht üble deutsche Uebersetzung beigefügt ist, die indeß dem Liede selbst zurückbleibt. Gedachter Erhard verdient nicht, so völlig unbekannt zu seyn, als er ist. An Anlage zur Dichtkunst, hat es ihm nicht gefehlet; nur leider! muß er sich nach dem Jesuiten Balde gebildet haben, wie seine lateinischen und frühern deutschen Gedichte, zeigen.

Anni juventus discolor
        Pubescit in rosetis,
Ver floridum smaragdinis
        Virescit in viretis.

Florae leves Tibicines
        Per hortulos susurrant,
Mel colligunt è flosculis
        Aves laboriosae.

Canendo certant oscines,
        Angusta colla pandunt:
Concors sonat discordia
        Latosque replet agros.

Tu sola voce coelica,
        Philomela, vincis omnes.
Si mille certent oscines,
        Tu sola vincis omnes.

Cantu tuo jam millies
        Me mane provocâsti.
Tandem, licet sim Marsyas,
        Tecum canendo certo.

Pugnâ licet me viceris
        Laurum tamen reporto;
Laudemque multam consequor
        Tuas canendo laudes.

Magistra tu doctissima
        Sylvestris es Capellae;
Nec suaviores invenit
        Phonascus ullus odas.

Ad regna si Proserpinae
        Post Orpheum venires,
Conjux videret Orphei,
        Bis liberata, lucem.

Thracis licet saevissimi
        Crudele cor queraris;
Thracis tamen saevissimi
        Mulcere cor valeres.

Quin ipsa tu Sororii
        Scelus querendo deles,
Mutamnè quisquam diceret
        Tam suaviter canentem?

Sub noctis umbrâ languidae
        Toto silente mundo,
Tu sola lacrimabiles
        Vigil moves querelas.

Respondet Echo duplici
        Suspirio gementi,
Sui memor Narcissuli
        Tecum gemendo certat.

Sunt gratiores auribus
        Vocis tuae querelae,
Quam si sonarem Phyllidos,
        Lyrâ tremente laudes.

Nunc lacrimoso gutture,
        Longam trahis querelam,
Lento deinde murmure
        Varias rotasque cantum.

Nunc largiore chromate
        Torques vibrasque vocem,
Deinde concisam premis
        Miscens breves Epodos.

Nunc grandiori murmure
        Crassum sonas Tenorem,
Argutula nunc lingula
        Resonante clangis aura.

Vocem modo mirabili,
        Intendis et remittis,
Pausando paulo supprimis
        Rursusque fers in altum.

Sylvae stupent et arbores,
        Moventur ipsa saxa,
Deponit Orpheus barbytum,
        Et victus erubescit.

Sonora cedant organa,
        Doctis movenda nervis,
Si mille voces ederent,
        Haec una vincit omnes.

Cedant canora Tympana
        Tubaeque Tibiaeque
Haec una vincit Tympana
        Tubasque Tibiasque.

Tacete, cunctae Psaltriae,
        Testudines tacete,
Lyrae tacete garrulae,
        Chordae tacete mutae.

Salve, valeque millies,
        Philomela bella, salve
Auresque cantu melleo
        Mulcere perge nostras.

Victus tibi spontaneam
        Philomela trado palmam.
Sum victus; ecce, languidam
        Cantu lyram fatigas.

En jam remitto fervido
        Nervos Labore fessos,
Laxaeque Chordae dissonant;
        Sunt rupta fila, pauso!

 


 << zurück weiter >>