Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

Kumm rin – kiek rut

Dat sware Bünnel.

En gelehrte Doktor, de mal en Reis' to Fot mök, (en Student, de to Hus wull un keen Geld harr), harr sik nah en lange Wannerung ut Mödigkeit in't Gras an'n Weg dalleggt. Da keem en Buer mit en paar starke Peer anföhrn un frög em, ob he mitföhren wull.

Dat nehm he denn ja ok mit groten Dank an un sett sik bi den Buern up dat Brett. Sin swares Bünnel awer mit allerhand Kleedaasch, Brod un Böker behöll he up den Puckel. As he darmit den Buern en paarmal mit stött harr, wenn't mit den Wagen mal en Stot gev, frög de Buer em, ob he dat Bünnel nich achter in den Wagenkasten smieten wull, dat Drägen harr he doch garnich nödig.

»O gern!« seggt de Gelehrte, »dat doh ik gern, wenn he dat Bünnel ok noch mit föhrn will!«

De Buer smustergrien un dach: Dat ole Sprickword is doch recht: »Je gelehrter, je verkehrter.«

(Ut de Kieler Gegend.)