Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

Kumm rin – kiek rut

Eidig.

De Wilddeewerie weer fröher bi uns to Lann' gar keen grotes Verbreken. »Blot nich fatkriegen laten«. De grötste Scharpschütt up dit Flach is woll Eidig west. He weer so berühmt, dat de grote Künstler Otto Speckter ut Hamborg en Bild von em teekent hett, dat noch hier un dar an de Wand hängt. Leeder würrn up em dicht, de up de Jahrmärkte to den Nudelkasten sung'n würrn.

Damals weer de Jagd königlich oder gräflich. Dat veele Wild däd de Buern groten Schaden, un so seegen se gern, dat Eidig dar en beten mit uprüm. Darför weer he ehr denn ok erkenntlich un smeet ehr mal en Griesen oder gar en Reh in'n Schummern in de Blangdör. Up besonners goden Fot stünn' he mit de Daglöhners un Holthauers, de em en goden Stand nahwiesen oder em sogar driewen un slepen hülpen.

De Jägers, Försters un Holtwahrers awer weer he en Dorn in't Og. »He bringt uns noch ut Amt un Brod!« Se kunn' em nich habhaft warrn. He harr en bannig scharpen Rüker. Wenn se keemen, weer he grad eben dar west.

Vör luder Wehldag' hett he noch Schindluder mit ehr speelt. He hett ehr den Hot von'n Kopp, den Knop von'n Rock, den Hacken von'n Stewel un den Buddel vör'n Hals wegschaten. En paarmal hebbt se em sodennig umzingelt, dat se em bi de Bücks kreegen. Un likers wüß he ehr wedder ut de Fingern to kamen. In't Holt kneep he ehr ut, leet nah sick scheeten, stell sick, as wenn he drapen weer un man een Stunn' mehr to leben harr. Keemen se dann mit en Wagen oder Bör, so weer de Vagel wedder utslagen. Malins harrn se em all in en Backhus sparrt un twee Wachten stünn' darvör. Da güng' he baben dörch de Dackpann' un leet de Posten den lerrigen Backaben bewachen. Toletz keem en Slaukopp up den Infall, se wulln em nah Amerika schicken. Eidig weer ok doch woll all de Borrn ünner de Föt to heet, un so güng' he up den Vorslag in. He leet sik nah Hamborg bringen, Reisgeld geben un schipper öwer den groten Diek nah dat Land von de grote Frieheit, wo damals noch Dusende von Büffels herrenlos umherlöpen, Millionen von Felsenduven de Sünn' verdüstern, von all' de annern Tiern ganz to swiegen. – Vellicht is em dar in de Wildnis doch dat Krut un Lot utgahn, denn he schall toletz in en Stadt, wo veele Dütsche wahnen, en Krogwirtschaft bedreeven hebben. Annere wüllt em sogar noch wedder in Hamborg sehn hebben.

(Rund bi'n Sassenwohld rüm.)