Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

Kumm rin – kiek rut

De veer Namenvetters.

In de Stadt weer mal een Dokter, de heet Berg. En netten Mann mit en griesen Vullbart. De föhrt mal to Lann' un dröppt in Runshagen en Buern de heet Dal. De Dokter höllt still un seggt: »Gemorgen; de Lüd seggt ümmer, Barg un Dal begegent sik nich, un nu drapt se doch tosam. Wo wüllt Se hin, Dal?«

»O, ick wull mal na Tagendörp. Dar wahnt so'n Rahmaker, de makt ganz verdöwelte Stövmöhln (Kornreinigungsmaschinen). Dar lat ich mi en maken un wull nu mal sehn, ob se farrig is.«

»Dar will ick ok hen, denn föhren Se man mit.«

Dal hukt mit up, un so snackt un smökt se sik na Tagendörp.

In'n Krog bi Mudder Dwingersch kehrt se mal an, köpt sik en Krog Beer, un wer kümmt rin? De Buer Dalbarg ut Langenmüssen. Em weer en Peerd dodbleben; nu wull he mal sehn, ob he sik mit Hans Stahmer üm den fiefjöhrschen Wallack eenig warrn kunn.

»Nu warr't je woll rieten,« seggt de Dokter, »wo kamt denn all de Dal un Barg her?«

Da grient de Weertsfru, buckt ut de Stubendör un röppt de Trepp rup: »Kamen Se man bald rünner, sünst ward de Kaffee kold.«

Da pultert jemand de Trepp rünner, kümmt in de Döns rin un sett sik an den Kaffeedisch. Mudder Dwingersch seggt: »Dat ward Tied, dat Se an't Geschäft kamt, Herr Bargdal. Se hebbt all veel to lang' slapen.« Herr Bargdal weer nämlich een Lübecker Tügkopmann, Plünnkerl säden wi fröher, un hauseer de Gegend aff.

»Kennt de Herrn sik? Herr Bargdal ut Lübeck.«

»Nu treck ik aff,« seggt de Dokter, »wer weet, ob nich noch mehr kamt, sünst finnt wi uns gar nich wedder utenanner.«

(Ut de Dörper bi Trittau.)