Ludwig Frahm
Kumm rin – kiek rut
Ludwig Frahm

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Dat Speegel.

En Buer harr sin Speegel fallen laten, un nu kunn he sik garnich den Bart affnehmen. As he nu all ganz rugmulig weer, mök he sik up to Stadt, üm sik en nies Speegel to köpen. Nah langes Söken fünn' he an'n Marktplatz en grotes Hus, un dar weern ok Speegels in alle Aarten to köpen. He seggt to de Ladenmamsell: »Du, giv mi mal'n Speegel. – Kannst du nich hören? Du schast mi'n Speegel geben. Du, du ole dwatsche Deern, du!« Dat Fräulein ward heel stutzig un löppt nah den Herrn, dat dar so'n frechen Buern is, de ümmer »du« to ehr seggt.

Da kümmt denn ja de Herr sülben un fragt, wat he wünscht. »Ja, du kannst mi mal so'n lütt Speegel tom Bartschrapen geben, du weest jawoll, wat ik meen. Hest mi verstahn, du?« Da fragt em de Kopmann, worüm he denn so mit de Dör in't Hus fallt un gliek »du« seggt.

»Je,« seggt de Buer un grient, »dar steiht ja öwerall in't Ladenfinster anslagen, dat dat bi Dutzen billiger is.«

Da lacht de Kopmann, un se ward sik ok gliek üm den Pries eenig. As de Buer betahlt hett, will he dat Speegel so in de Tasch wrangen, un de Kopmann seggt: »Ik will't erstmal en beten inslagen.« He meen in Papier. Dar wull de Buer awer nix von weeten un säd: »Ne, inslagen warr't woll wedder fröh genog!«

Disse Geschicht würr veel in't Ahrensbörger God in min Jungsjahrn vertellt, as da He- und Du-seggen uphöll' un dat Se-seggen mehr upkeem.


 << zurück weiter >>