|
Lieber Sohn, geh bleib' d'rheem,
Hoscht's do gut un' hoscht's bequeem,
Hütscht dei' Schof, dei' brauni Kuh;
Lebscht vergnügt un' lebscht in Ruh.
Sich! ich war aach in der Welt,
Ach sie zappe' emm deß Geld
Aus 'm Sack, deß hot e' Art, –
Un' du Jung' hoscht noch kenn' Bart!
In der Kriegszeit mußt' ich mit,
Ich vergeß's mei' Lebtach nit,
Weit bis nunner an die Etsch,
Sellemol war do 's Gepletsch.
Dunnerwetter noch emol
Blost e' Wind in dem Tyrol,
Un' was sin' die Leut' so grob,
Daß emm thormlich werd im Kopp.
Ja die Mädcher, deß is wohr,
Die sind dort im schönste Flor,
Doch die Borsch' bei meiner Seel'
Schlage' emm glei' grün un' geel.
Kummscht de noch Italie' 'nei,
Werd's dr nit viel besser sey',
Kumme' mer die Leut' do vor
Grad so falsch, wie Semelor.
Willscht de vielleicht in die Schweiz,
Do hoscht erscht deß rechte Kreuz,
Penning sin' dei' Batze' dort,
Deß is e' verfluchter Ort.
Die Franzose', die sin' fei',
Luschtig, habe' gute Wei',
Aber do verstehscht ke' Sproch
Un' deß geht' emm alsfort noch.
Drum des Reese' in der Welt
Macht viel Sorge', koscht viel Geld.
Reescht' un' reescht de halt so zu,
Werscht am End e' Bettlbu'.
Alles is, wie mer's gewöhnt,
Was ich sag', is gut gemeent,
Hüt' du lieber Schof un' Gäns'
Un' bleib hübsch in Permasens. |