Flinserln
Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

15. D' Freiheit.

                    Ih hab' ánmal á Zeisserl g'fangt,
Dös hat gar herzi g'sungá;
Hab' erm á grasgrean's Häuserl káfft;
Da drinn is 's umág'sprungá,
Als hätt's á sih voll Hochmut denkt:
»Schaut's, was s' má für á G'schloß hab'n g'schenkt!«

Hab' ih erm Hanef einig'strát,
Gleih hat 's 'n lüfti g'nummá,
Auf d' Hearnádárm und au'm Salat
Is 's gar gleih zuwákummá,
Und hab' ih erm sein Nürscherl g'füllt,
So hat's dran g'nipft und umág'spielt.

Wann ih erm 's Türl aufg'macht hab',
Is 's bearnkad fürázáxelt,
Und auf mein'n Fingern und mein'm Kopf,
Ganz hámli umákráxelt;
Dö Tür hat därffá-r offá steh'n,
Es war nit g'wöhnt án's Weitágeh'n.

Bald aber is 's má trauri wur'n,
Hat nimmá lusti g'sungá;
Is áh au'm Sprießerl nimma so,
Wie-r eh'ndá-r, umág'sprungá;
Hat oft án'n Pelz g'macht d' längsti Wál';
Hab' richti g'moant, es hätt' dö Gál'.

Sánt abá Zeisserln zuwág'flog'n,
Und hab'n s' ás g'lockt vom Weid'n,
Da is 's eng umág'fahr'n, hat g'schaut,
Und tan, als wär's voll Freud'n;
Hat d' Fedán aufgraupt und sih g'streckt,
Und 's Köpferl durch dö Stángerln g'steckt.

»Halt, denk' ih má, wie-r ih dös siech', –
Dö Krankát, ziemt mih, kenn' ih;
Dös Vögerl möcht' á-n andás Haus,
Sein Häuserl is erm z'weni;
Du hast mih rechtschaffá schon g'freut:
Ietzt, Háscherl, kummt dein' guti Zeit!«

Und ab'nds gleih pack' ih 's z'samm in'n Hut,
(Sein Herzerl pempert g'walti),
Und auffi trag' ih 's übá 's Feld,
Und entán Mühlbach halt' ih:
Dort gibt's viel Bleameln vollá Tau,
Und hintáschi á großi Au.

»Wár' dá váleih dös Haus groß g'nua?«
So sag' ih zu mein'm Zeisserl,
Nihm's hackli außer aus'm Hut,
Und setz' 's halt auf á Sträußerl;
Da is's drob'n g'sess'n, ganz válur'n,
Als wár's' ás gar nit inná wur'n.

Ietzt dráht 's á 's Köpferl, schaut und siecht
Koan Stángerl mehr, koan Sprießerl;
Ietzt hupft's von Ast auf Ast, – ietzt springt's
Schon weiter um á bisserl;
Ietzt hebt's áh d' Fliegerln, – fliegt, was's kann,
Und halt't au'm höchst'n Nástel an.

Da halt't 's ás nimmá länger aus,
Blast 's Kröpferl auf weilmächti,
Und singt in d' Lüft', und strengt sih an,
Und macht sein Sácherl prächti;
Vurkemá-r is má dös ákk'rát,
Als wann's für mih da bet'n tát'.

Ih hab' erm nachg'schaut d' längsti Wál',
Hätt' um dös Viech mög'n woaná;
Z'letzt abá hab' ih denkt. »'s is halt
Grad' wie mit unseroaná:
Á Kás' im Frei'n schmeckt bessá g'wiß,
Als Schnepf'n, wann má-r eing'sperrt is!«


 << zurück weiter >>