Wer wird denn, ös Stoanfelsná,
Schlafá so fruah?
Ih schrei eng's in d' Ohr'n 'nein,
Und lass' eng koan'n Ruah'.

Ih schrei eng's in d' Ohr'n 'nein,
Wie gut dáß 's má geht,
Z'trutz dem, dáß 's mit mir
Nit im Alten mehr steht.

Sunst war má mein Schiff
Und mein Ruadá mein' Welt;
Ietzt g'nüg'n s'má halt nimmá:–
Wer sagt, was má fehlt?

Alloan is's má b'schwárli,
Alloan will's nit taug'n.
Mir fehl'n noh zwá Hánderln,
Mir fehl'n noh zwá Aug'n.

Zwá Hánderln zum Ruadán,
Wann's Schiff sih will sträub'n;
Zwá Augerln als Sterndáln,
Wohin ih 's soll treib'n!