Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Den rheinländischen Husfründ sin Dank an Herrn Paster Jäckin Trybarg

Er hatte ihm drei Krüge Kirschwasser und Kuchen nebst einem herzlichen Brief in alemannischer Mundart geschickt. Den »rheinländischen Hausfreund« gab Hebel seit 1808 heraus.

Na nu, Herr Peter! wenn hat Glas di smeckt
Vull Kirschenwater un de Kok darin,
Un't Leed vun Trybarg vun Herr Paster Jäck,
Weest ni, wat schön is? giff man em de Hand ni,
Nimmt af de Mutz un seggt: Vergelt Ju't Gott!
Du nich? un drinkst, als wenn din egen Bom
De Kirschen dragn harr? un du hest doch keen.

Dat's wahr, Herr Jäck, ick heff keen egen Bom,
Ick heff keen Hus, ick heff keen Schap in'n Stall,
Keen Plog in't Feld, keen Immstand op'n Hof,
Keen Katt, keen Küken, ock bischurns keen Geld.
Wat deit't? – is doch in't heele Dörp keen Bur
So rik als ick, – Ju wet, wasück ick't mak.
Man meent, man hett't. So meen ick ock, ick heff't
In'n söten Wahn, un wo en Blom man blöt,
Is s' min! un wo en Feld vull Ähren swankt,
Is't min! un wo en Farken Eckeln fritt,
Dat fritt se in min Holt.

So bün ick rik. Doch riker bün ick noch
To Heuarn', in de Arn' un in de Wintid.
Ick segg: nu kamt man Lüd, wer will un mag,
Un hau't un meiht, un snid't Ju Druben af!
Ick heff min Freud an allns all hatt, min Hart
An all den Duft un Schönheit mi all lavt,
Wat öwer is, hört Ju. Nu drägt't to Hus.

Herr Jäck, mi dünkt, Ju schüttelt mit'n Kopp,
Un seggt so vör sich sülbn: »Min gude Fründ,
»So levt man in't Slaraffenland.« He, ja,
So levt man in't Slaraffenland, dat's wahr.
Halt mennig Imm ni söten Honnig 'ran
Um Trybarg 'rum? hangt mennig Kirschbom ni
Vull swarte Kinner? na mi rünner flüggt
De Koken un de Kirschenwaterkros,
Un dree för een in't Fenster 'rin. Dar, drink!
Un süh, dar flüggt en Blatt, – dat's swart op witt.

Herr Jäck, veel Söts wahnt in de lüttje Blom,
Veel Würz in'n brunen Kirschensteen, dat's wahr.
Doch wat in't frame Menschenhart so kiemt
Un opgeiht un in smucke Leeder blöht.
Als Ju smuck Leed – geiht öwer't Suckerbrod
Un K'neellikör. Dat driggt keen Imm mi 'rin,
Dat destillert de Summer an keen Bom,
Drum dank Ju Gott för all dat Leews un Guds.
Dank Gott Ju för't dreeduppelte Geschenk
Un gev Ju Sünnschien un en fröhlich Tid,
Ju seht, ick dank mit Kapuzinerdank,
Mit Segen un Papier. – – –


 << zurück weiter >>