Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Adbar.

(Na'n Freden).

Willkam' Herr Adbar, ock all dar,
Un halst all Plögg vun'n Diek sogar,
Un meenst, de Winter tog sin Strat,
Un beter Wedder giff't nagrad?

Nu ja, keen Snee is mehr to sehn,
Un buten ward't all frisch un grön,
De Luft is blau, dat Wedder lind,
Un lurig weiht de Vörjahrswind.

Ne, süh doch, wa he plappern kann!
Versteiht man wul en Wort darvan?
He kommt ock öwer Strom und Meer
Ut wide, fremme Länner her.

Bringst Nies mit ut Afrika?
Dat weer wul ock ni richtig da? –
Wurr schaten, wurrn de Sawels wett,
Un Friheitsböm vör't Rathus sett?

Du driggst so rode Strümp, als weer
Noch Blot daran vun't Slachtfeld her;
Un denn de Flünk wa gneterswatt,
Se hebbt di wul in't Füer hatt?

Um dat harrst öwer Land un Meer
So wit ni reisen dörft hierher,
Ganz vun Egiptenland, – ick meen
Dat harrst ock in de Neegde sehn! –

Wi weet ja leider ock darvun,
Un faken blött wul noch en Wunn,
Un mennig een drückt noch sin Schad,
Un lerrig is noch mennig Lad.

Un gündsit nun de Bargen wul,
Gung't, Gott erbarm, eerst recht för dull,
Dar hebbt se jammert Ach un Weh,
Dat't dör de Höchden schudern de'.

An Wilhelm Tell sin Friheitshot
Hangt mennig Drüppen Schweizerblot,
Wa hett dat dar ni pufft un kracht
Un blitzt un dunnert dör de Nacht!

Doch wo se't jüst am dullsten makt,
Hebbt ock de leewen Engeln wakt,
»Ja seker!« seggt he, »Ja!« un jappt
Un röhrt den Snawel »Klipp un Klapp!«

Gah, Moder, lat den Jung mal kamn!
Süh, Jung, de Adbar steiht all babn!
Segg gau: Willkam', wat bringst du mi?
Ick löv förwahr, he kennt di ni! –

Dat makt, dat du so wussen büss,
Un ock din Kopp all kruser is;
Sunst seeg he di noch in de Pi, –
Nu driggst all bunte Büxen, – süh! –

He plappert noch in eener Läng,
Als wüss he noch en Barg to seggn,
Dat geiht em sacht, als mennig Mann,
He hett sin egn Gefalln daran.

Is nog, Herr Adbar, swig man, holt!
Wi weet all, wat du meenst un wullt,
Du freust di, dat dat Dörp noch steiht,
Un allns, Gott Loff! als fröher geiht.

Nu ja, dat geiht ock jüst ni slech
De Feldarmee is lang all weg,
Wo't Lager stahn hett, Telt an Telt,
Geiht nu de Plog dör't Ackerfeld.

Un de, ock wenn du wegreist, blifft,
Un de de Krei'n ehr Foder gifft,
De gifft dar ock den Armn sin Brod,
Un steiht uns bi in alle Not.

Un wo man kikt un kiken kann,
Dar lacht de Fred een wedder an,
Als't Morgenlicht na düstre Nacht,
Wenn hell de Sünn dör't Dannholt lacht.

Gah, seeg di mal de Gegend an!
Ick löv, du kriggst din Freud daran.
Min Wischen sünd di ja bekannt,
Bi'n Sot hindal, to linker Hand.

Un dröppst du'n Pogg, so lang man bi,
He is di günnt; – versluck di ni!
Doch, wat ick be', verschon de Imm!
Grotmoder seggt, se fleegt all 'rüm.