Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Beddler.

En ole Mann, en arme Mann,
He sprickt jüm um en beten an:
En lüttj' Stück Brod, wenn't blots jüm Will,
Dat he damit sin Hunger still!
Ach ja, um Gottes Willen!

In Sturm un Regn in't frie Feld,
Su keem ick nakelt op de Welt,
Bün grotmakt wurrn bi Storm un Wind,
Bi weglanks, als en Beddelkind,
Un als ick nöst keen Kind mehr weer,
Dar harr ick all keen Öllern mehr;
Dar dacht ick denn: Suldatendod
Is beter noch als't Beddelbrod.
Tonösten heel ick mennig Nacht
Vör Telt un Fahn alleen de Wacht,
Un heff dar inhaut, als dat kneep,
Dat't Blot man so vun'n Sawel leep;
In twintig Slachten weer'ck darbi,
Un stunn vör mennig Batterie,
Heff nümmer bevt un nümmer flagn
Un't Leben dör' de Kugeln dragn,
To guterletzt, dat Gott erbarm!
Dar wurr ick mit min lahmen Arm
In't Elend stött. Nu ja, man still!
Dat weer ja doch wul Gottes Will!

»Kumm, arme Mann!
»Ick gev di geern, wat ick man kann,
»Un tröst di Gott in all din Leid,
»Un stah di bi. bit't beter geiht!«

Dat lohn di Gott bit an din Dod,
Du smucke Engel, witt un rot.
Un gev di Gott en braven Mann! –
Wat sühst mi denn so trurig an? –
Hest ock wul sülbn en Schatz in'n Telt,
Mit Perd un Sawel wit in't Feld?
Bewahr di Gott vör Weh un Leid,
Un gev em jümmers gut Geleit,
Un wes' em jümmers Schirm un Wehr;
Dat gung, dar scharp un blödig her.
Vellicht, dat ick di seggen kann, – – – –
Wat warst als Snee un kikst mi an?
Ick denk, dat's Tid, – ick denk, ick smit
Min Kleed to Sit, – min Bart to Sit!
Nu kik mi an un nöm min Nam,
Gott gev't, ick bün di doch willkam'?! – –

»Herr Jesus, min Friedel, min Friedel! is da!
»Willkam' denn! – Herr Jesus! – dar heff ick di ja!
»Un wo ick ock hingung, dar heff ick di sehn,
»Dacht jümmers un jümmers an di man alleen!
»Und wo du ock we'n büst, mak Für un mank Bli,
»Dar flog di min Hart na, un weer man bi di
»Mit Beden un Ween! – –Un so büst du denn kamn?!
»Un so hett di denn würklich uns' Herrgott ni nahmn?!
»Wa kloppt mi de Bossen! – is't wahr? – is't denn wahr? –
»O, Moder, o kumm doch! – min Friedel is dar!! –«