|
||||||||||||||
| Autoren | ∞ | Werke | ∞ | Neu | ∞ | Information | ∞ | Shop | ∞ | Lesetips | ∞ | Textquelle | ∞ | |
|
|
||||||||||||||
| Autoren | ∞ | Werke | ∞ | Neu | ∞ | Information | ∞ | Shop | ∞ | Lesetips | ∞ | Textquelle | ∞ | |
Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++
| Bi Sparlings is hüt Kindelbir. Uns' Jochen steit in vullen Stat, In brunen Snipel glatt un schir Vör sine Husdör all parat. Hei swenzelirt dor up un dal Un fläut't sik wat un kickt denn mal Nah Lotting in dat Finster rin, Ob s' noch nich ball süll farig sin: »Na, Lotting, spaud Di doch ok ball, Du sallst mal seihn, sei kamen all.« – »»Wat hest Du hüt denn für en Driwwel?«« Fohrt Lotting up: »»Stü'r Dinen Giwwel! Ik möt mi irst dat Hor doch maken, Un nahsten sall 'k noch Koffe kaken.«« – Spatz seggt hüt nicks un swenzelt wedder los, Doch wohrt nich lang', dunn kickt hei wedder rin: »Na, Lotting, ik bün niglich blos, Ob hei woll sülwsten hir ward sin?« – »»Wer,«« fröggt sin Fru. – »Nu, hei,« seggt Spatz. »Du weißt jo, Lotting, wen ik mein. Ik will doch äwer'n Barg mal sein.« – Doch wohrt nich lang', dunn kümmt hei t'rügg: »Ne, Lotting, ne, noch kümmt hei nich; Ruhrsparlingsch kümmt blot, uns' Kesin.« – »»Ja woll,«« röppt Lott, »»de darw nich fehlen, De möt de Irst jo ümmer sin, Mi mit ehr Zaustern dod tau quälen.«« – Ruhrsparlingsch kümmt. All in de Firn Röppt s': »Wat 's't för Wirthschaft, Wirthschaft, Vedder! Gotts! Kindelbir'n un Kindelbir'n! In'n März tauirst un nu all wedder? Na, dat mag 'k liden! Un wer steit Vadder, Vedder? – Täuw, ik kam rinne, Lotting, Lotting, Ik smer Di Botting. Wat hest, wat hest denn uptausniden? Wat hest für Gäst Up Dine Köst Wer döfft? Herr Paster Raw' is't bi mi west, Un Wedhopp Köster, Un bi de Gelgaus was't Herr Paster Krei Un Köster Hester. An den is wedder nu de Reih.« – Doch Lotting hölt nich länger an: »»Du weißt jo All'ns verdeuwelt wiß! Wenn't för de Gelgaus gaud naug is, Ik un min Jochen sünd nich Jedermann. Bi uns, dor kümmt hei sülwst, min Kind, Un wenn w' ok rike Lüd' nich sünd, Hei weit, wat hei bi uns förfin'nt, Hei acht't de Bildung, leiwes Kind.«« – »Wat?« röppt de Plätertasch dor mang, »De Kunsterjalrath sülwst in eigene Person?« – »»Verrichtet selbst,«« seggt Spatz, »»die Action, Un Kanter Hahn, der leitet den Gesang. Un Vadder steit de Aderbor Un Kiwitt un de Nachtigal. Ik wull mi irsten ok en por Von'n hogen Adel infentiren, Wat Häwk un Wih un Uhl so wiren, Doch Lotting meint: en anner Mal. Un sei hett recht; de Nachtigal Is utgesöcht 'ne Demokrätin. Un süh, Kesin, wo lang' würd't duren, Denn hadd s' sik mit de Fru Geheime-Räthin Von Schuhut wegen n' Lanndag bi de Uhren. Ne, wat tausamen hürt, dat hürt tausamen. Ik bün süs sihr för adeliche Damen, Doch unner Ümstän'n hett't sin Nücken, Mit de Ort is slicht Kirschen plücken.«« »Je, äwerst,« seggt Kesin, »Vörnehmigkeit...« – »»Vörnehmigkeit?«« röppt Spatz. »»Na dit wir nett! Mi dücht, de Aderbor, de hett Vörnehmigkeiten naug, so vel ik weit; Un denn de Gaus – wat seggst von ehr? Mi dücht, de hett sei doch von'n Besten.«« – »De hett so vel,« röppt Lotting ut de Dör, »So vel, dor kann Ein Swin mit mästen.« Un as sei noch doräwer reden, Kümmt Aderbor herannetreden Un grüßt sei fein von baben dal. Un Draußel kümmt un Nachtigal Un Kukuk, Kiwitt, Fink un Stiglitzsch Un Lewark, Wepstart, Swälk un Irditzsch Un Rabhaun, Wachtel, Snartendart Un Hester, Schacker, Specht un Sprein, Kort, all de Vägel, witt un swart Un roth un gel un blag un gräun. Blot Gelgaus fehlt, de is nich beden, Denn dat hett Lott abslut nich leden. – Un as sei all in'n Kreis rüm sitten, Dunn wis't denn Lott herüm ehr Lütten; Un All'ns bekickt de säuten Gören. Ruhrsparlingsch ward de Sak erklären Un giwwt 'ne lütte Äwersicht Von Lotting ehre annern Kinner, Wovel sünd dod, wovel noch lewen; Un Jochen trett nu in den Kreis herinner Un up sin glücklich Angesicht Steit grot un breit »Papa« upschrewen. Un Stiglitz-Unkel un Lewark-Tanten Un all de Gäst un de Bekannten, De raupen all: »Wo ähnlich, Jochen! Dat is Din Näs, dat sünd Din Ogen!« Un Aderbor steit up den einen Bein – Up de Ort kann hei beter seihn – Un kickt de Näs' so langs: »Wahrhaftig, ja! Ganz liksterwelt der Herr Papa!« – Spatz will sik all vernemen laten Un will as Vader sinen vullen Glanz In fine Würd' vull Bildung faten, Dunn kümmt de Wepstart uter Athen Un grüßt irst zirlich mit den Swanz: »Hei kümmt! – Paßt up! – Hei is glik hir! Hei höllt wohrhaftig sülwst de Kindelbir!« Un Allens stellt sik nu in Positur, Un äwer'n Barg kümmt stramm un stur, Schön rod un bläustrig antauseihn, Den swarten Rock un den Tolor Wat upgepust't, utwarts de Bein, Demäudig fram un glatt dat Hor, De Kunsterjalrath sülwst in eigene Person, Den süs de Lüd' för Kuhnhahn schellen. Linksch geit bi em de Gaus un ward vertellen Von ehr Verdeinst üm inn're Mission Un kickt denn af un an so fram tau Höcht, Wat woll Hochwürden dortau seggt; De is dormit denn sihr taufreden. |
| Un as sei beid so gahn tausam, Let't ehr von vörn gefährlich fram. Von achter mag't ehr so nich kleden, Denn Kanter Hahn, de achter geit, Süht, wo Fru Gaus mit't leiwe Achterdeil Gefährlich affectiren deit, Un wo de Kuhnhahn in sin fram Gefäul Stolz Rad up Rad von achter sleit. De Kanter Hahn, en Mann von Welterfohrung, Seggt still tau sik: »Wat kümmert't mi? De Spruch, de gelt: Mundus vult decipi. Na, denn man tau! De Hauptsak bliwwt de Nohrung.« Un dreit sik üm nah sin Mariken, De folgt em mit sin föftein Küken: »Du! Kopp hendal so as de Gaus! De Lütten sälen porwis gahn Un säl'n de Ogen nedder slahn; Doch kam wi nahsten tau den Smauß, Denn paßt up minen Wink genau; Raup ik Jug, denn langt düchtig tau!« – Un as sei nu heranne kemen, Un as sei All nu dal sünd nödigt |