Gustav Trockenbrodt
Ascheberger Sprüch
Gustav Trockenbrodt

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

De Läderwache

E Fischergässer Geschicht’

Da drunne in de Fischergaß’,

Da wouhnt ’n Kumbeer, ouhne Schpaß

’n reicher Mann, er hot sei’ Haus,

Hot aach e Gärtche hinnenaus,

’n Acker, Wiese, zwää Schtick Vieh,

Fängt Fisch’ un treibt Eggenemie;

Er lebt allä mit seiner Schwester,

Un Cyriakus Schmelz, so hääßt er.

G’scheit is er nit, e alter Lappes,

Hot kän Verschtäihstemich, ’n Dappes,

Doch muß mer sage, Batze hat er,

Doch die sein alle von sei’m Vadder.

Des wär’ so schlimm grad’ nit, doch is er,

Was mer so säigt, In Krippebisser,

E Haamdicker, e geiz’ger Sack,

Des is er, ja, de Cyriak! -

Sei’ Nachbar Päiter, der is kloorer,

Nit dumm, bei de Hulaner wor er

Un kennt sich aus in alle Schlich’;

’n Cyriak hot er uff’m Schtrich,

Der hot ’n emol angezeigt,

’n Päiter, weil er’m häämgeleicht;

Un seitdem duht er lur’n un passe

Un bringt den Cyriak in Schlamasse,

Wou er ner kann; uff Weg un Schteg

Is der nit sicher vor sei’ Schträäch’.

Na gut. De Cyriak hot sei’ Scheier

Nei umgebaut, nadierlich deier,

Un zwischedem’ stellt er sein’ Wache,

In schöine neie Läderwache,

Nit weit vom Mä fer korze Dauer

’nab an sei’ unnere Goordemauer -

De Mä, des is e tückisch Oous!

Heit’ hot er e poor Drobbe blouß,

Vum Vorwärtskumme gor kän Schein,

Un iwwer Nacht do fäIlt’s ’m ein,

Er mecht sich uff die Bää un schteicht

Un hot kä’ Ruh’, als bis er reicht

Ans Brücketreppchesmetermoß;

Ja, ja, de Mä, des is e Oos!

Besunners awwer mecht’s ’m Freid’,

Wenn sou was in de Näh grod’ leit;

Die schennste Sääl’, Fischkäste, FIöiß’,

Baamschtämm’ un Holz, glei’ ganze Schtöiß’,

Die Schtrümp’, die House nimmt er mit,

Die schwarze Wäsch’, die Wasserbütt’,

Un is e Schelch nit ougebunne,

Wupp, hot er ’n scho’ in Hanau drunne,

Un is er fest, so mecht er ’n lous,

Ja, ja, de Mä, des is e Oous!

Es wor scho’ schummrig, un die Sunne

Wor hinner’m Pompejanum drunne,

Hääß wor die Luft, grad’ wie zum Backe,

Un die Laterne wor’n voll Schnacke,

Da, schtäihn zwä Kumbeer uff de Brück’

Un dischputier’n do in äm Schtick,

Die Kappe uff un ouhne Jack’,

De Päiter un de Cyriak.

De Päiter säigt: »De Mä duht schteiche,

Er duht scho’ än Fuß höicher reiche

Als vorthin, ’s kimmt wie vor’ges Johr,

Wou aach so ’n Regewetter wor

Wie letzte Woch’; ganz ouhne Schpaß,

Er schteicht noch höicher, wettste was?

Ich sog’ der, duh’ dein’ Wache weg,

Bis morge hoste sonst ’n Dreck!«

»Des wääß ich aach, du Schinnos du,

De Mä, der schteicht die Nacht sou zu

Was leit dann mir dran, laß’n schteiche!

Wie kann der an mein’ Wache reiche,

Der mißt dann weiter drunne schtehje,

Zwä Elle, ja, dann kennt’s noch gehje

Un dann nit!«

»Nit? Gut, mir kann’s passe,

Ich kenn’n wie mei’ Housetasche,

Den Mä, des tückisch Oous, un wie!

Bis um ’n viere in de Frieh’

Do schwimmt er, wettste, wie ’n Nache!«

»Wer schwimmt?«

»Du Oous, de Läderwache!«

»Jaso!« - »Nä, nä, des kann nit sein,

Gäih hääm, do druf fall’ ich nit ’rein.«

»Wenn ich der awwer sog’, es langt,

Dann langt’s! Sou, wie er angefangt

De Mä, sou langt’s! Der macht alläns

Um vier sich uff’n Weg nach Määnz!«

»Wer macht nach Määnz? Mach’ doch kä Sache!«

»So paß’ halt uff! de Läderwache!«

»Jasou! Niwohr!«

»Was is niwohr?

Um viere schwimmt er fein un kloor

Nach Määnz enunner. Wettste was?«

»Was dann?«

»Na gut, zwölf Schoppemaß

Im wilde Mann.«

»Es gilt!«

»Hand druff!«

»A Mann, ä Wort! jetz’ her’n mer uff!«

Sou wette se, es wor kän Schpaß,

Un gehje in die Fischergaß’.

Beim Wilde Mann werd haltgemacht,

Da sage sich die zwä gut Nacht.

Nach Haus schlorcht faul de Cyriak

Un denkt: Den hab’ ich in mei’m Sack!

Desmol laß’ ich mich nimmehr foppe!

De Päiter lacht un gäiht zum Schoppe.

*
Es wor noch duster, un die Sunne

Hot nit ’es klänste Loch gefunne

Im dicke Newwel, in dem nasse,

Do is scho’ Lebe uff de Gasse,

Un uff’m Plaster hert mer’s schlorche’

Un laafe wie am helle Morche,

E mord’s Getöis’ un e Geduh’,

Die Tür’n, die knalle uff un zu

Un e Gelääf als ’ruff un ’runner:

De Mä gäiht houch! Schnell nix wie nunner!

Da denkt kä Säilemensch’ ans schlafe,

Un jeder lääft, was er kann laafe,

Un wer am Mä nix hot zu schaffe,

Lääft uff die Brück’, do kammer gaffe.

De Mä gäiht houch! ja, meiner Säil’,

Mord’s Welle, dreckig, schlampig, gääl,

Bis nuff an grouße Krahne reicht er,

Mer wääß nit, fäIlt er oder schteicht er.

»I Jesses, Cyriak, dein Wache!«

»Gell er is da? Des is zum Lache!«

»Do guck’ doch hi’! Die Schtell is leer!«

»Du siehst nix!«

»Was? Da gäih’ doch her!«

»Was? Werklich? Jesses Dunnerschtag,

0 Bumbezenus, was e Schlag!

Nä, nä, es is niwohr, gell Päiter?«

»Niwohr? Ich säih’ ’n nit. Wou schtäiht er?«

»Sou weit räächt’s Wasser nit, kän Schein!«

»Es kann ja widder gesunke sein.«

»Mei’ Wägelche mitsamt de Plane!«

»Gäihn mer ’mol nunner bis an Krahne,

Da muß mer’s sehje klippekloor,

Wie houch heint’ Nacht es Wasser wor.

»Es kann nit sein! Es is ’n Schträäch!«

»Do guck! De Bodde is ganz wääch,

Do hot er geschtanne, guck, wie naß,

Do wor de Mä, der kennt kän’ Schpaß,

Ich hab’ der’s g’sagt, es is e Oous,

Dein Läderwache biste lous,

Der schwimmt der besser wie e Ente,

Un jetz’ mach mer kä’ Fissemadente

E jedes tröist’ sich, wie’s halt kann:

Ich män’, mer gäihn in wilde Mann.

Sou schläft er ’n Cyriak mit zum Schoppe,

Der hockt am Tisch grad’ wie e Boppe

De Wache leit’m uff’m Herze,

Des schöine Geld! ’n geiz’ger Sack,

Er kann des Geld halt nit verschmerze,

Des wor er halt, de Cyriak.

Da säigt ’m de Päiter leis ins Ohr:

»Kumbeer, ich sag’ der’s, wie es wor,

Der Wache hat ja schwimme misse,

Des kunnt’ mer leicht scho’ vorher wisse,

Vor allem ’mol: Ich wor nit schuld.«

»Wer dann, du Schinnos?«

»Norn Geduld,

Ich wer’ der’s korz un klä verzäihle,

Erscht zahl’ de Wett’, dann soll’s nit fehle.«

»Worst du nit schuld, ä Mann, ä Wort,

Do is dei’ Geld! De Karr’n is fort!«

De Päiter schteckt sei’ Geld in Sack

Un säigt dann leis zum Cyriak:

»Paß uff jetz’: Sou war’s mit dem Wache;

Die Schuld leit oft an kläne Sache:

Du selbst worst schuld! Wie’s oft sou gäiht,

Du host die Brems’ nit zugedräiht,

D’rum is de Wache ’nabgetriewe,

Gebremst, da wär’ er schtäihje ’bliewe;

Jetz’ awwer schnell, wenn ich der sag’,

Bei Frankfort schwimmt er, laaf ’m nach!«

De Cyriak säigt nix als vier Wort’,

Host ’n gesäihje, wor er fort

Un schmeißt die Diehr’ zu, daß es kracht,

De Päiter guckt ’m nach un lacht.

*
De Mä, des is e tückisch Oous,

Heit’ hot er e poor Drobbe blouß,

Vom Vorwärtskumme gor kän Schein,

Un iwwer Nacht da fällt’s ’m ein,

Er nimmt ’n Läderwache mit!

Doch nix Gewisses wääß mer nit!

Ich sag’s nit laut, ich denk’ mer’s blouß:

De Päiter is es gröißer Oous!

Ich mag ’n nit schenne un nit loube:

E bisje hot er ’n doch geschoube!


 << zurück weiter >>