Gustav Trockenbrodt
Ascheberger Sprüch
Gustav Trockenbrodt

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

’s G’schpenst am Mä

Im Holzhof drunne unnerm Schloß

Do is bei Nacht de Deif’l los,

E Bollern un e Klobbe,

Unhämlich is der des Getöis’,

Un hert mer’s rabbele in de Schtöiß’,

Macht mer sich auf die Socke.

Un zwischem Holz, da gäiht als Schtumm

E langes, schwarzes Mannsbild ’rum,

Von owwe schwarz bis unne;

Wenn awwer Äner hot den Mut,

Deß er den Mann anrede duht,

Da is de Geist verschwunne.

Vom Routekopp kimmt schpät de Schorsch,

Er muß noch durch’n Holzhof dorch,

Es wor um halber zehe,

Uff ämol hert er in de Schtöiß’

E ganz verdächtiges Getöis’,

De Schorsch bleibt ruhig schtehe.

Da kimmt e schwarzes Mannsbild ’raus,

Des siecht der ganz unhämlich aus,

Hot’n Mant’l umgeschlage,

Der freche Schorsch, der ruft sofort:

»Du Fritz, bist Du’s? Blouß uff e Wort,

Ich mecht Dich ebbes frage.

Weil mer jetz’ grad’ allä do sein,

Was is dann in dei’m Mant’l drein,

Was hoste dann scho’ widder?«

Da säigt de Geist druff: »Schweich’ du Hund,

Ich kumm’ ja aus de Giddaschtund,

Do drin hob’ ich mein Gidda.«

Grad’ wie er’s säigt, da fällt ’m Fritz

E Holzscheit aus’m Mant’lschlitz

Un leit am Bodde drunne.

De Schorsch hot sich am Ohr gekratzt:

»Du, awwel is der e Sääte geplatzt!«

Da wor de Geist verschwunne.


 << zurück weiter >>