Gustav Trockenbrodt
Ascheberger Sprüch
Gustav Trockenbrodt

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

De alt’ Kumbeer

Grad’ unnerm Schloß, da, wo am Mä

Die viele grouße Holzstöiß schtäih’n,

Schtäiht ach e Baam, der is so alt,

So grouß un schattig, daß mer bald

Kä schenner Plätzje find im Traam

Als unner dem Kastaniebaam.

Un von dem Baam ganz überdacht

Da schtäiht e Bank, grad’ wie gemacht,

Um sich e bisje Ruh’ zu schenke

Un sei’ Gedanke nachzuhenke.

Besunners, wenn die Sunn’ ganz rout

Im Mä ’nabgäiht, un’s werd so tout,

So dunkel, un mer is allä,

Da is des Plätzje wunnerschö’!

Grad’ so e Abend wor’s.

Da sitzt, Die Ellebouge uffgestitzt,

’n alter Kumbeer tiefgebickt,

’n Kopp ’nei in die Hend’ gedrickt,

Uff seller Bank. Er atmet schwer,

Sei Pfeife bambelt hi und her.

Er simeliert un denkt so nach,

Wie schöi’s wor in sei’ junge Tag,

Wie er so lustig wor, so forsch,

So schtaak als wie kän zwätter Borsch.

Des is lang her! jetz’ is er alt,

An achtzig, ja, do merkt mer’s halt!

Er denkt, wie noch sei’ Fraa da wor,

jetz’ is se tout scho’ verzeh Johr,

Sei’ Bube fohr’n Iängst uff’m Mä,

De alte Mann is ganz allä,

Bald werd ’n gor niemand mehr kenne!

Do werd’s ’m fast, als mißt’ er flenne,

Es zuckt ’m iwwer’s G’sicht so was, -

Da, wupp! Da fliegt die Pfeif’ nein’s Gras

Un fährt grad’ an ’n Eckschtä’ widder

Un gäiht kaput in lauter Schplitter!

De Alt’ schreckt uff, - er reckt sich grouß

Un schteckt die Fäust’ nei’ in sei’ Hous’,

Schtolz gäiht er fort mit lange Schritt’

Un brummelt: »Äsel, schämst dich nit?

Du Schoute’ du, zum Deif’l ’nein,

Wie kammer ner so dappig sein!

Des kummt, weil ich an gor nix denk’!

Der Pfeifekopp, der hot die Krenk’!«


 << zurück weiter >>