Wen wet, wat doa all voer en liggt,
Ir 't werre geit to Enn;
Wu got dat mit en wad, wu slicht, –
Wen har voerut dat kennt!

Dat het, wen mit sin egen Ten
Sin Slarp koppaewe smitt
Slag twölw tonacht, de kann dat sen,
Wu lang dat Hus em litt.

Un wenn sin Scho wist ute Doern,
'Rut moet he toküm Joar;
Un wenn sin Hacken liggt na voern,
Bliwt se foer 't Irst noch doar.

Dat het, wen an sonn Teken gloewt,
Wat de sin Teken kriggt.
En niglig Frag is sacht veloewt,
Wenn 't achteher ok drüggt.

Doa seggt de Klock all an . . . Herr Je!
Flink aw de linke Scho!
De kümmt vu 't Hart . . . Nu sleit 't! En . . . twe . . .
Dre . . . flink! Nu smit ick to!

Nu kik! Wat is mi dat? Nu bün
So klok ick as sonn Klas!
De Scho de wist nich 'rut nich 'rin,
Liggt bi den Süll foer dwaß.

Na, kumm dat as dat kamen schall,
Kumm glatt dat, kumm dat krus,
Na, Gott sin Segen aeweall
In Dönsk, Schün, Kame, Kaw un Stall
Foer di, oll Schultenhus! –