Er Mann is dot, er Saen is dot,
Beir ünne enen Sten;
Ken Kinnskind wad bi er noch grot,
Se sitt nu ganz allen.

Se sitt un spinnt, se spinnt un sitt,
Er Finge is halw lam;
Er Foet doa will 't nich recht mir mit,
Se breckt woll ball tosam.

Man Abens wenn dat schummern wad,
Denn hinkt se voer er Doer,
Denn roegt sick wat, denn roegt sick dat,
As würr se jung, in er.

Denn fürt de Post doa lang de Strat,
Doa achte bi den Se;
Denn makt de Swage sick parat
Un dörch dat Holt blößt he.

Dat klingt so soet, so egen jo
As Sang un Orgel her;
So nipp hürt denn de Ollsche to,
As bloes he man foer er.

Un wenn toletz dat Hurn vestümmt,
Denn kickt se na de Stirn,
Wu en bi en herute kümmt,
Dat süt se goa to girn.

Un wenn en Stirn vun Heben föllt,
Denn föllt he er in 't Hart;
Wit wad er 't as de ganze Welt,
Hell as 'ne Altoakart.