So wit dat Og reckt, Feld an Feld,
Hir Rapp, doa Weit un Gast!
Wu sick dat regt un roegt un stellt
Un Kopp an Kopp tosamen höllt
In Schepel, Drömt un Last!

De Rogg so blag; dat dampt un stiggt
Un stiwt sick in sin Bleut;
Dat reckt un winnt sick 'rut un flüggt,
As ob dat dusend Flaegel kriggt
Un ut sin Schott sick dreigt.

Doa uppe Wisch, de groene Wisch,
Doa liggt dat Swad an Swad;
Dat rückt so frisch, so soet un frisch,
As Gott sin Segen uppen Disch,
Wenn Middag klappet wad.