Autorenseite

 << zurück weiter >> 

Anzeige. Gutenberg Edition 16. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++

Der Storch.

Nach dem Frieden.

Willkumm, Her Storch! bisch au scho do,
Und schmecksch im Weiher d'Frösche scho?
Und meinsch, de Winter heig si Sach,
Und 's besser Wetter chömm alsgmach?

He jo, der Schnee gieng überal:
Me meint, es werd scho grüen im Thal.
Der Himmel isch so rein und blau,
Und 's weiht ein a so mild und lau.

Nei loset, wiener welsche cha!
Verstoht men au ne Wörtli dra?
Drum chunnt er über Strom und Meer
Us wite, fremde Ländere her.

Was bringsch denn Neu's us Afrika?
Sie hen g'wis au so Umständ gha,
Und d'Büchse gspannt, und d'Säbel g'wetzt,
Und Freiheitsbäum vor d'Chilche g'setzt?

De hesch so rothi Strümpfli a.
Isch öbbe Bluet vom Schlachtfeld dra?
Wo hesch die schwarze Fegge g'no?
Bisch öbbe z'nooch an d'Flamme cho?

Um das hättsch über Land und Meer
Nit reise dörfe hi und her
Vom Rhistrom bis in Afrika;
De hättschs jo in der Nööchi gha.

Mer wüsse leider au dervo,
Und mengi Wunde bluetet no,
Und 's druckt no menge Chummer schwer,
Und menge schöne Trog isch leer.

Und witer an den Alpe hi
Ischs, Gott erbarms, no ärger gsi,
Und Weh und Ach het usem Wald
Und us de Berge wiederhallt.

An 's Wilhelm Telle Freiheitshuet
Hangt menge Tropfe Schwizerbluet.
Wie hets nit ummen blitzt und g'chracht,
Und dundret in der Wetternacht!

Doch öbben in der Wetternacht
Het Gottis Engel au no g'wacht.
»Jo frili,« seit er, »Chlip und Chlap!«
Und schwenkt der Schnabel uf und ab.

Gang, Muetter, und heiß 's Büebli cho!
Lueg, Chind, di Storch isch wieder do!
Sag: Grüeß di Gott! Was bringsch mer mit!
I glaub, bi'm Bluest, er chennt di nit.

's machts, wil d' so groß und sufer bisch,
Und 's Löckli chrüser worden isch.
Vern hesch no so ne Jüppli gha,
Jez hesch scho gstreifti Hösli a.

Er pepperet no alliwil,
Und 's schiint, er wiß no sölli viel.
Es goht em au, wie mengem Ma,
Er het si Gfalle selber dra.

's isch gnueg, Her Storch! Mer wüsse's scho,
Und was de seisch, mer glaube's jo!
Es freut di au, aß 's Dorf no stoht,
Und alles gsund isch – Dank der Gott!

He jo, 's mag wieder ziemli go,
Und 's Feldpiket isch nümme do;
Wo Lager gsi sin Zelt an Zelt,
Goht jez der Pflueg im Ackerfeld.

Und de, wo d'Storche heißet cho,
Und d'Rabe nährt, isch au no do;
Er schafft den Arme Brod ins Hus,
Und heilt die alten Presten us.

Und wo me luegt und luege cha,
Se lächlet ein der Frieden a,
Wie Morgeliecht, wenn d'Nacht vergoht,
Und d'Sunne hinter de Tanne stoht.

Gang lueg, e wenig d'Gegnig a!
I glaub, de wirsch e Gfalle ha.
Mi Matten isch der wohl bikannt,
Am Brunnen abe linker Hand.

Und triffsch am Bach e Fröschli a,
Sen ischs der gunnt. Verstick nit dra!
Und, was i bitt, loß d'Imme goh!
Mi Große seit, sie fliege scho.


 << zurück weiter >>