Dar spel ik bet to Schummern hin,
dar gev dat Steen un Sand;
des Abends hal mi Obbe rin
un harr mi bi de Hand.

Denn wünsch ik mi, ik weer so grot,
dar ik der raewer seh,
un Obbe meen un schütt den Hot,
dar keem noch vels to fröh.

Dat keem so wit, ik heff se sehn,
de Welt dar buten vaer:
Ik wull, se weer man half so schön,
as do min Platz vaer Daer.