Anzeige. Gutenberg Edition 16. 2. vermehrte und verbesserte Auflage. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++
| ΙΛΙΑΣ Π | Sechzehnter Gesang | |
| Ὣς οἳ μὲν περὶ νηὸς ἐυσσέλμοιο μάχοντο. | Also kämpften sie dort um das schöngebordete Meerschiff. | |
| Πάτροκλος δ' Ἀχιλῆι παρίστατο ποιμένι λαῶν | Aber Patroklos trat zum Völkerhirten Achilleus, | |
| δάκρυα ϑερμὰ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος, | Heiße Tränen vergießend, der finsteren Quelle vergleichbar, | |
| ἥ τε κατ' αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ. | Die aus jähem Geklipp' hergeußt ihr dunkles Gewässer. | |
| τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτειρε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς, | 5 | Mitleidsvoll erblickt ihn der mutige Renner Achilleus; |
| καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | Und er begann zu jenem, und sprach die geflügelten Worte: | |
| »τίπτε δεδάκρυσαι, Πατρόκλεες, ἠύτε κούρη | Warum also geweint, Patrokleus? gleich wie ein Mägdlein, | |
| νηπίη, ἥ ϑ' ἅμα μητρὶ ϑέουσ' ἀνελέσϑαι ἀνώγει· | Klein und zart, das die Mutter verfolgt, und: nimm mich! sie anfleht, | |
| εἱανοῦ ἁπτομένη, καί τ' ἐσσυμένην κατερύκει, | An ihr Gewand sich schmiegend, den Lauf der Eilenden hemmet, | |
| δακρυόεσσα δέ μιν ποτιδέρκεται, ὄφρ' ἀνέληται· | 10 | Und mit tränenden Augen emporblickt, bis sie es aufhebt: |
| τῇ ἴκελος, Πάτροκλε, τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβεις. | So auch dir, Patroklos, entrinnt das tröpfelnde Tränchen. | |
| ἠέ τι Μυρμιδόνεσσι πιφαύσκεαι ἢ ἐμοὶ αὐτῷ; | Bringst du den Myrmidonen Verkündigung, oder mir selber? | |
| ἠέ τιν' ἀγγελίην Φϑίης ἒξ ἔκλυες οἶος; | Hast du etwa allein Botschaft aus Phtia vernommen? | |
| ζώειν μὰν ἔτι φασὶ Μενοίτιον Ἄκτορος υἱόν, | Lebt doch annoch, wie sie sagen, Menötios, Aktors Erzeugter; | |
| ζώει δ' Αἰακίδης Πηλεὺς μετὰ Μυρμιδόνεσσιν, | 15 | Peleus auch, des Äakos' Sohn, lebt herrschend im Volke: |
| τῶν κε μάλ' ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεϑα τεϑνηώτων. | Welche zween wir am meisten betrauerten, wenn sie gestorben. | |
| ἠὲ σύ γ' Ἀργεΐων ὀλοφύρεαι, ὡς ὀλέκονται. | Oder um Argos' Volk wehklagest du, wie es verderbt wird | |
| νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ὑπερβασίης ἕνεκα σφῆς; | An den geräumigen Schiffen, zum Lohn des eigenen Frevels? | |
| ἐξαύδα, μή κεῦϑε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.« | Sprich, verhehle mir nichts, damit wir es beide wissen. | |
| τὸν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφης, Πατρόκλεες ἱππεῦ | 20 | Schwer aufseufzend erwidertest du, Gaultummler Patroklos: |
| »ὦ Ἀχιλεῦ, Πηλῆος ὑέ, μέγα φέρτατ' Ἀχαιῶν, | Peleus' Sohn, Achilleus, erhabenster Held der Achaier, | |
| μὴ νεμέσα· τοῖον γὰρ ἄχος βεβίηκεν Ἀχαιούς. | Zürne mir nicht; zu schwer ja belastet der Gram die Achaier! | |
| οἳ μὲν γὰρ δὴ πάντες, ὅσοι πάρος ἦσαν ἄριστοι, | Denn sie alle bereits, die vordem die tapfersten waren, | |
| ἐν νηυσὶν κέαται βεβλημένοι οὐτάμενοί τε· | Liegen umher bei den Schiffen, mit Wurf und Stoße verwundet: | |
| βέβληται μὲν ὁ Τυδεΐδης κρατερὸς Διομήδης, | 25 | Wund von Geschoß ist Tydeus' Sohn, der Held Diomedes; |
| οὔτασται δ' Ὀδυσεὺς δουρικλυτὸς ἠδ' Ἀγαμέμνων, | Wund von der Lanz' Odysseus der Herrliche, und Agamemnon; | |
| βέβληται δὲ καὶ Εὐρύπυλος κατὰ μηρὸν ὀιστῷ. | Auch Eurypylos traf ein fliegender Pfeil in die Lende. | |
| τοὺς μέν τ' ἰητροὶ πολυφάρμακοι ἀμφιπένονται, | Dieser pflegen umher vielkundige Ärzte mit Heilung, | |
| ἕλκε' ἀκειόμενοι· σὺ δ' ἀμήχανος ἔπλευ, Ἀχιλλεῦ. | Lindernd die Qual. Du aber bist ganz unbiegsam, Achilleus! | |
| μὴ ἐμέ γ' οὖν οὗτός γε λάβοι χόλος, ὃν σὺ φυλάσσεις | 30 | Nie doch fülle der Zorn die Seele mir, welchen du hegest, |
| αἰναρέτη. τί σευ ἄλλος ὀνήσεται ὀψίγονός περ, | Starker zu Weh! Wer anders genießt dein, auch in der Zukunft, | |
| αἴ κε μὴ Ἀργεΐοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς; | Wenn du nicht die Argeier vorn schmählichen Jammer errettest? | |
| νηλεές, οὐκ ἄρα σοί γε πατὴρ ἦν ἱππότα Πηλεὺς | Grausamer! Nicht dein Vater war traun der reisige Peleus, | |
| οὐδὲ Θέτις μήτηρ· γλαυκὴ δέ σε τίκτε ϑάλασσα | Noch auch Thetys die Mutter; dich schuf die finstere Meerflut, | |
| πέτραι τ' ἠλίβατοι, ὅτι τοι νόος ἐστὶν ἀπηνής. | 35 | Dich hochstarrende Felsen: denn starr ist dein Herz und gefühllos! |
| εἰ δέ τινα φρεσὶ σῇσι ϑεοπροπίην ἀλεείνεις, | Aber wofern im Herzen ein Götterspruch dich erschrecket, | |
| καί τινά τοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ, | Und dir Worte von Zeus die göttliche Mutter gemeldet; | |
| ἀλλ' ἐμέ περ πρόες ὦχ', ἅμα δ' ἄλλον λαὸν ὄπασσον | Sende zum wenigsten mich, und der Myrmidonen Geschwader | |
| Μυρμιδόνων, ἤν πού τι φάος Δαναοῖσι γένωμαι. | Folge zugleich, ob ich etwa ein Licht der Danaer werde. | |
| δὸς δέ μοι ὤμοιιν τὰ σὰ τεύχεα ϑωρηχϑῆναι, | 40 | Gib mir auch um die Schultern die Rüstungen, welche du trägest; |
| αἴ κέ με σοὶ ἴσκοντες ἀπόσχωνται πολέμοιο | Ob mich für dich ansehend vielleicht vom Kampfe die Troer | |
| Τρῶες, ἀναπνεύσωσι δ' ἀρήιοι υἷες Ἀχαιῶν | Abstehn, und sich erholen die kriegrischen Männer Achaias | |
| τειρόμενοι· ὀλίγη δέ τ' ἀνάπνευσις πολέμοιο. | Ihrer Angst, wie klein sie auch sei die Erholung des Krieges. | |
| ῥεῖα δέ κ' ἀκμῆτες κεκμηότας ἄνδρας ἀυτῇ | Leicht auch können wir Frische die schon ermüdeten Kämpfer | |
| ὤσαιμεν προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.« | 45 | Rückwärts drängen zur Stadt, von den Schiffen hinweg und Gezelten. |
| ὣς φάτο λισσόμενος μέγα νήπιος· ἦ γὰρ ἔμελλεν | Also sprach er flehend, der Törichte! Siehe, sich selber | |
| οἷ αὐτῷ ϑάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα λιτέσϑαι. | Sollt' er jetzo den Tod und das schreckliche Schicksal erflehen! | |
| τὸν δὲ μέγ' ὀχϑήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· | Unmutsvoll antwortete drauf der Renner Achilleus: | |
| »ὤ μοι, διογενὲς Πατρόκλεες, οἷον ἔειπες. | Wehe mir, edeler Held Patrokleus, welcherlei Rede! | |
| οὔτε ϑεοπροπίης ἐμπάζομαι ἥν τινα οἶδα, | 50 | Weder ein Wink der Götter bekümmert mich, welchen ich wahrnahm; |
| οὔτε τί μοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ· | Noch hat Worte von Zeus mir die göttliche Mutter gemeldet. | |
| ἀλλὰ τόδ' αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ ϑυμὸν ἱκάνει, | Aber der bittere Schmerz hat Seel' und Geist mir durchdrungen, | |
| ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐϑέλῃσιν ἀμέρσαι | Wenn nunmehr den Gleichen ein Mann zu berauben gedenket, | |
| καὶ γέρας ἂψ ἀφελέσϑαι, ὅ τε κράτεϊ προβεβήκῃ. | Und sein Geschenk zu entziehn, da nur an Gewalt er vorangeht! | |
| αἰνὸν ἄχος τό μοί ἐστιν, ἐπεὶ πάϑον ἄλγεα ϑυμῷ· | 55 | Das ist mir bitterer Schmerz; denn ich trug unendlichen Kummer! |
| κούρην, ἣν ἄρα μοι γέρας ἔξελον υἷες Ἀχαιῶν, | Jene, die mir auskoren zum Ehrengeschenk die Achaier, | |
| δουρὶ δ' ἐμῷ κτεάτισσα πόλιν εὐτειχέα πέρσας, | Und mit der Lanz' ich gewann, die türmende Feste zerstörend, | |
| τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων | Sie nun rafft' aus den Händen der Völkerfürst Agamemnon, | |
| Ἀτρεΐδης, ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην. | Atreus' Sohn, als wär' ich ein ungeachteter Fremdling! | |
| ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχϑαι ἐάσομεν· οὐδ' ἄρα πως ἦν | 60 | Aber vergangen sei das Vergangene! Nimmer ja war auch |
| ἀσπερχὲς κεχολῶσϑαι ἐνὶ φρεσίν· – ἦ τοι ἔφην γε | Sonder Rast zu zürnen mein Vorsatz; denn ich beschloß zwar | |
| οὐ πρὶν μηνιϑμὸν καταπαυσέμεν, ἀλλ' ὁπότ' ἂν δὴ | Eher nicht den Groll zu besänftigen, aber sobald nun | |
| νῆας ἐμὰς ἀφίκηται ἀυτή τε πτόλεμός τε –. | Meinen Schiffen genaht das Feldgeschrei und Getümmel. | |
| τύνη δ' ὤμοιιν μὲν ἐμὰ κλυτὰ τεύχεα δῦϑι, | Du denn hülle die Schultern in meine gepriesene Rüstung, | |
| ἄρχε δὲ Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι μάχεσϑαι, | 65 | Führ' auch das streitbare Volk der Myrmidonen zum Kampfe: |
| εἰ δὴ κυάνεον Τρώων νέφος ἀμφιβέβηκεν | Weil ja mit düsterem Graun der Troer Gewölk sich umherzog, | |
| νηυσὶν ἐπικρατέως, οἳ δὲ ῥηγμῖνι ϑαλάσσης | Gegen die Schiff' anstürmend; und jen', am Gestade des Meeres | |
| κεκλίαται, χώρης ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντες, | Eingezwängt, nur wenig des schmalen Raums noch behaupten, | |
| Ἀργέιοι· Τρώων δὲ πόλις ἐπὶ πᾶσα βέβηκεν | Argos' Söhn', und der Troer gesamte Stadt auf sie eindringt, | |
| ϑάρσυνος, οὐ γὰρ ἐμῆς κόρυϑος λεύσσουσι μέτωπον | 70 | Trotziglich: denn nicht schaun sie von meinem Helme die Stirne |
| ἐγγύϑι λαμπομένης. τάχα κεν φεύγοντες ἐναύλους | Nah herstrahlen voll Glanz! Bald hätten sie fliehend die Graben | |
| πλήσειαν νεκύων, εἴ μοι κρείων Ἀγαμέμνων | Angefüllt mit Toten, wenn mir Agamemnon der Herrscher | |
| ἤπια εἰδείη· νῦν δὲ στρατὸν ἀμφιμάχονται. | Billigkeit hätte gewährt; nun kämpfen sie rings um das Lager! | |
| οὐ γὰρ Τυδεΐδεω Διομήδεος ἐν παλάμῃσιν | Denn nicht Tydeus' Sohn Diomedes schwingt in den Händen | |
| μαίνεται ἐγχείη Δαναῶν ἄπο λοιγὸν ἀμῦναι, | 75 | Seinen wütenden Speer, der Danaer Schmach zu entfernen; |
| οὐδέ πω Ἀτρεΐδεω ὀπὸς ἔκλυον αὐδήσαντος | Noch den tönenden Ruf von Atreus' Sohne vernehm' ich | |
| ἐχϑρῆς ἐκ κεφαλῆς· ἀλλ' Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο | Aus dem verhaßten Mund: doch Hektors Ruf, des Erwürgers, | |
| Τρωσὶ κελεύοντος περιάγνυται, οἳ δ' ἀλαλητῷ | Trojas Söhn' anmahnend, umschmettert mich! Jene mit Kriegsschrei | |
| πᾶν πεδίον κατέχουσι, μάχῃ νικῶντες Ἀχαιούς. | Decken das ganze Gefild', und besiegen im Kampf die Achaier! | |
| ἀλλὰ καὶ ὥς, Πάτροκλε, νεῶν ἄπο λοιγὸν ἀμύνων | 80 | Dennoch jetzt, Patroklos, das Weh von den Schiffen entfernend, |
| ἔμπεσ' ἐπικρατέως, μὴ δὴ πυρὸς αἰϑομένοιο | Stürz' in die Troer mit Macht; daß nicht in flammendem Feuer | |
| νῆας ἐνιπρήσωσι, φίλον δ' ἀπὸ νόστον ἕλωνται. | Jene die Schiff' anzünden, und rauben die fröhliche Heimkehr. | |
| »πείϑεο δ', ὥς τοι ἐγὼ μύϑου τέλος ἐν φρεσὶ ϑείω, | Aber vernimm, wie dir's mit umfassendem Wort ich gebiete; | |
| ὡς ἄν μοι τιμὴν μεγάλην καὶ κῦδος ἄρηαι | Daß du mir hochherrlichen Ruhm und Ehre gewinnest | |
| πρὸς πάντων Δαναῶν, ἀτὰρ οἳ περικαλλέα κούρην | 85 | Vor dem Volk der Achaier, und sie das rosige Mägdlein |
| ἂψ ἀπονάσσωσιν, πότι δ' ἀγλαὰ δῶρα πόρωσιν. | Wieder zurück mir geben, und köstliche Gaben hinzutun: | |
| ἐκ νηῶν ἐλάσας ἰέναι πάλιν· εἰ δέ κεν αὖ τοι | Treib' aus den Schiffen sie weg, und wende dich! Ob dir vielleicht auch | |
| δώῃ κῦδος ἀρέσϑαι ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης, | Ruhm zu gewinnen verleiht der donnernde Gatte der Here; | |
| μὴ σύ γ' ἄνευϑεν ἐμεῖο λιλαίεσϑαι πολεμίζειν | Doch nicht ohne mich selbst verlange dein Herz zu bekämpfen | |
| Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν – ἀτιμότερον δέ με ϑήσεις – | 90 | Trojas streitbare Söhne: denn weniger ehrte mich solches. |
| μηδ' ἐπαγαλλόμενος πολέμῳ καὶ δηιοτῆτι, | Auch nicht üppiges Mutes im Streit und Waffengetümmel | |
| Τρῶας ἐναιρόμενος, προτὶ Ἴλιον ἡγεμονεύειν, | Führe du, mordend die Troer, das Volk vor Ilios Mauern; | |
| μή τις ἀπ' Οὐλύμποιο ϑεῶν αἰειγενετάων | Daß nicht her vom Olympos der ewig waltenden Götter | |
| ἐμβήῃ· μάλα τούς γε φιλεῖ ἑκάεργος Ἀπόλλων· | Einer dir nah'; es liebt sie der treffende Phöbos Apollon: | |
| ἀλλὰ πάλιν τρωπᾶσϑαι, ἐπὴν φάος ἐν νήεσσιν | 95 | Sondern zurück dich gewandt, nachdem du den Schiffen Errettung |
| ϑήῃς, τοὺς δέ τ' ἐᾶν πεδίον κάτα δηριάεσϑαι. | Brachtest, und laß die andern im Feld' umher sich ermorden. | |
| [αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀϑηναίη καὶ Ἄπολλον, | Wenn doch, o Vater Zeus, und Pallas Athen', und Apollon, | |
| μήτε τις οὖν Τρώων ϑάνατον φύγοι ὅσσοι ἔασιν | Auch kein einziger Troer sich rettete, aller die da sind, | |
| μήτε τις Ἀργεΐων, νῶιν δ' ἐκδυῖμεν ὄλεϑρον, | Auch der Danaer keiner; und wir nur entflohn der Vertilgung; | |
| ὄφρ' οἶοι Τροίης ἱερὰ κρήδεμνα λύωμεν.]« | 100 | Daß wir allein abrissen die heiligen Zinnen von Troja! |
| ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον. | Also redeten jen' im Wechselgespräch miteinander. | |
| Αἴας δ' οὐκέτ' ἔμιμνε· βιάζετο γὰρ βελέεσσιν. | Ajas bestand nicht fürder; ihn drängten zu sehr die Geschosse. | |
| δάμνα μιν Ζηνός τε νόος καὶ Τρῶες ἀγαυοὶ | Denn ihn bezwang Zeus' heiliger Rat, und die mutigen Troer, | |
| βάλλοντες· δεινὴν δὲ περὶ κροτάφοισι φαεινὴ | Werfend Geschoß; daß schrecklich der leuchtende Helm um die Schläfen | |
| πήληξ βαλλομένη καναχὴν ἔχε, βάλλετο δ' αἰεὶ | 105 | Ringsumprallt von Geschoß aufrasselte; denn es umprallt' ihm |
| κὰπ φάλαρ' εὐποίηϑ'. ὃ δ' ἀριστερὸν ὦμον ἔκαμνεν | Stets das gebuckelte Erz; und links erstarrt' ihm die Schulter, | |
| ἔμπεδον αἰὲν ἔχων σάκος αἰόλον· οὐ δὲ δύναντο | Stets vom Schilde beschwert, dem beweglichen: dennoch vermocht' ihn | |
| ἀμφ' αὐτῷ πελεμίξαι ἐρείδοντες βελέεσσιν. | Keiner umher zu erschüttern, mit Todesgeschoß ihn umdrängend. | |
| αἰεὶ δ' ἀργαλέῳ ἔχετ' ἄσϑματι, κὰδ δέ οἱ ἱδρὼς | Häufig indes und schwer aufatmet' er, und es umfloß ihn | |
| πάντοϑεν ἐκ μελέων πολὺς ἔρρεεν, οὐδέ πῃ εἶχεν | 110 | Rings von den Gliedern herab der Angstschweiß; nimmer Erholung |
| ἀμπνεῦσαι· πάντῃ δὲ κακὸν κακῷ ἐστήρικτο. | Ward ihm vergönnt; ringsher ward Graun an Graun ihm gereihet. | |
| ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματ' ἔχουσαι, | Sagt mir anitzt, ihr Musen, olympische Höhen bewohnend, | |
| ὅππως δὴ πρῶτον πῦρ ἔμπεσε νηυσὶν Ἀχαιῶν. | Wie nun Feuer zuerst einfiel in der Danaer Schiffe. | |
| Ἕκτωρ Αἴαντος δόρυ μείλινον ἄγχι παραστὰς | Hektor heran sich stürzend auf Ajas' eschene Lanze | |
| πλῆξ' ἄορι μεγάλῳ, αἰχμῆς παρὰ καυλὸν ὄπισϑεν, | 115 | Schwang das gewaltige Schwert, und dicht an der Öse des Erzes |
| ἀντικρὺ δ' ἀπάραξε· τὸ μὲν Τελαμώνιος Αἴας | Schmettert' er grade sie durch; und der Telamonier Ajas | |
| πῆλ' αὔτως ἐν χειρὶ κόλον δόρυ, τῆλε δ' ἀπ' αὐτοῦ | Zuckt' umsonst in der Hand den verstümmelten Schaft, da geschleudert | |
| αἰχμὴ χαλκείη χαμάδις βόμβησε πεσοῦσα. | Fern die Spitze von Erz mit Getön hinsank auf den Boden. | |
| γνῶ δ' Αἴας κατὰ ϑυμὸν ἀμύμονα ῥίγησέν τε | Ajas erkannte nunmehr in erhabener Seel' aufschauernd, | |
| ἔργα ϑεῶν, ὅ ῥα πάγχυ μάχης ἐπὶ μήδεα κεῖρεν | 120 | Göttergewalt, daß gänzlich des Kampfs Anschläge vereitle |
| Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην. | Der hochdonnernde Zeus, und den Troern gönne den Siegsruhm; | |
| χάζετο δ' ἐκ βελέων· τοὶ δ' ἔμβαλον ἀκάματον πῦρ | Und er entwich dem Geschoß. Da warfen sie brennendes Feuer | |
| νηὶ ϑοῇ· τῆς δ' αἶψα κάτ' ἀσβέστη κέχυτο φλόξ. | Schnell in das Schiff, und plötzlich durchflog unlöschbar umher Glut. | |
| ὣς τὴν μὲν πρυμνὴν πῦρ ἄμφεπεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | Also lodert' am Steuer die Flamm' auf. Aber Achilleus | |
| μηρὼ πληξάμενος Πατροκλῆα προσέειπεν· | 125 | Schlug sich die Hüften vor Schmerz, und sprach zum Freunde Patrokleus: |
| »ὄρσεο, διογενὲς Πατρόκλεες, ἱπποκέλευϑε· | Hebe dich, edeler Held Patrokleus, reisiger Kämpfer! | |
| λεύσσω δὴ παρὰ νηυσὶ πυρὸς δηίοιο ἰωήν. | Denn ich seh' in den Schiffen des feindlichen Feuers Gewalt nun! | |
| μὴ δὴ νῆας ἕλωσι καὶ οὐκέτι φυκτὰ πέλωνται· | Eh' sie die Schiff' einnehmen, und kein Entfliehn noch vergönnt wird! | |
| δύσεο τεύχεα ϑᾶσσον, ἐγὼ δέ κε λαὸν ἀγείρω.« | Hüll' in die Waffen dich schnell; und ich selbst versammle die Völker! | |
| ὣς φάτο· Πάτροκλος δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ | 130 | Jener sprach's; doch Patroklos umschloß sich mit blendendem Erze. |
| κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔϑηκεν | Eilend fügt' er zuerst um die Beine sich bergende Schienen, | |
| καλάς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας· | Blank und schön, anschließend mit silberner Knöchelbedeckung. | |
| δεύτερον αὖ ϑώρηκα περὶ στήϑεσσιν ἔδυνεν | Weiter umschirmt' er die Brust ringsher mit dem ehernen Harnisch, | |
| ποικίλον ἀστερόεντα ποδώκεος Αἰακίδαο. | Künstlich und sternenhell, des äakidischen Renners; | |
| ἀμφὶ δ' ἄρ' ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον | 135 | Hängte sodann um die Schulter das Schwert voll silberner Buckeln, |
| χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε. | Eherner Kling'; und darauf den Schild auch, groß und gediegen; | |
| κρατὶ δ' ἐπ' ἰφϑίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔϑηκεν | Auch das gewaltige Haupt mit stattlichem Helme bedeckt' er, | |
| ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καϑύπερϑεν ἔνευεν. | Von Roßhaaren umwallt; und fürchterlich winkte der Helmbusch; | |
| εἵλετο δ' ἄλκιμα δοῦρε, τά οἱ παλάμηφιν ἀρήρει. | Auch zwo mächtige Lanzen, gerecht in den Händen, ergriff er. | |
| ἔγχος δ' οὐχ ἕλετ' οἶον ἀμύμονος Αἰακίδαο, | 140 | Nur nicht nahm er den Speer des untadligen Peleionen, |
| βριϑὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατ' ἄλλος Ἀχαιῶν | Schwer und groß und gediegen; es konnt' ihn der Danaer keiner | |
| πάλλειν, ἀλλά μιν οἶος ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεὺς | Schwingen, allein vermocht' ihn umherzuschwingen Achilleus: | |
| Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ τάμε Χείρων | Pelions ragende Esche, die Cheiron schenkte dem Vater, | |
| Πηλίου ἐκ κορυφῆς, φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν. | Pelions Gipfel enthaun, zum Mord den Heldengeschlechtern. | |
| ἵππους δ' Αὐτομέδοντα ϑοῶς ζευγνῦμεν ἄνωγεν, | 145 | Aber Automedon hieß er in Eil' anschirren die Rosse, |
| τὸν μετ' Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα τῖε μάλιστα, | Ihn den trautesten Freund nach dem Scharentrenner Achilleus, | |
| πιστότατος δέ οἱ ἔσκε μάχῃ ἔνι μεῖναι ὁμοκλήν. | Und ihm bewährt vor allen den stürmenden Kampf zu bestehen. | |
| τῷ δὲ καὶ Αὐτομέδων ὕπαγε ζυγὸν ὠκέας ἵππους | Und Automedon führt' in das Joch die hurtigen Rosse | |
| Ξάνϑον καὶ Βαλίον, τὼ ἅμα πνοιῇσι πετέσϑην, | Xanthos und Balios her, die rasch hinflogen wie Winde: | |
| τοὺς ἔτεκε Ζεφύρῳ ἀνέμῳ ἅρπυια Ποδάργη, | 150 | Diese gebar dem Zephyros einst die Harpye Podarge, |
| βοσκομένη λειμῶνι παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο. | Weidend auf grüner Au an Okeanos strömenden Wassern, | |
| ἐν δὲ παρηορίῃσιν ἀμύμονα Πήδασον ἵει, | Nebengespannt dann ließ er den mutigen Pedasos wandeln, | |
| τόν ῥά ποτ' Ἠετίωνος ἑλὼν πόλιν ἤγαγ' Ἀχιλλεύς, | Den aus Eëtions Stadt siegreich einst führet' Achilleus, | |
| ὃς καὶ ϑνητὸς ἐὼν ἕπεϑ' ἵπποις ἀϑανάτοισιν. | Der, zwar sterblich gezeugt, mit unsterblichen Rossen einherlief. | |
| Μυρμιδόνας δ' ἄρ' ἐποιχόμενος ϑώρηξεν Ἀχιλλεὺς | 155 | Aber die Myrmidonen bewaffnete wandelnd Achilleus |
| πάντῃ ἀνὰ κλισίας σὺν τεύχεσιν. οἳ δὲ λύκοι ὣς | Rings durch jedes Gezelt mit Rüstungen. Jene, wie Wölfe, | |
| ὠμοφάγοι, τοῖσίν τε πέρι φρεσὶν ἄσπετος ἀλκή, | Gierig nach Fleisch, und ihr Herz voll unermeßlicher Stärke, | |
| οἵ τ' ἔλαφον κεραὸν μέγαν οὔρεσι δῃώσαντες | Welche den mächtigen Hirsch mit Geweih, den sie würgten im Bergwald, | |
| δάπτουσιν· πᾶσιν δὲ παρήια αἵματι φοινά· | Fressend umstehn, sie alle von Blut die Backen gerötet; | |
| καί τ' ἀγεληδὸν ἴασιν ἀπὸ κρήνης μελανύδρου | 160 | Jetzo geschart hinrennend zur finstersprudelnden Quelle, |
| λάψοντες γλώσσῃσιν ἁραιῇσιν μέλαν ὕδωρ | Lecken sie, dünn die Zungen gestreckt, des dunklen Gewässers | |
| ἄκρον, ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος· ἐν δέ τε ϑυμὸς | Obenhin, ausspeiend den blutigen Mord; und es trotzet | |
| στήϑεσιν ἄτρομός ἐστι, περιστένεται δέ τε γαστήρ· | Kühn im Busen ihr Herz, und gedehnt sind allen die Bäuche: | |
| τοῖοι Μυρμιδόνων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες | Also der Myrmidonen erhabene Fürsten und Pfleger, | |
| ἀμφ' ἀγαϑὸν ϑεράποντα ποδώκεος Αἰακίδαο | 165 | Wild um den edlen Genossen des äakidischen Renners |
| ῥώοντ'. ἐν δ' ἄρα τοῖσιν ἀρήιος ἵστατ' Ἀχιλλεὺς | Stürmten sie; unter der Schar stand kriegrisches Mutes Achilleus, | |
| ὀτρύνων ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας. | Laut ermahnend die Ross' und schildgewappneten Männer. | |
| πεντήκοντ' ἦσαν νῆες ϑοαί, ᾗσιν Ἀχιλλεὺς | Fünfzig waren der Schiffe von raschem Lauf, die Achilleus | |
| ἐς Τροίην ἡγεῖτο διίφιλος, ἐν δὲ ἑκάστῃ | Her gen Troja geführt, der Göttliche; aber in jedem | |
| πεντήκοντ' ἔσαν ἄνδρες ἐπὶ κληῖσιν ἑταῖροι· | 170 | Waren fünfzig Männer, die Ruderbänke bedeckend. |
| πέντε δ' ἄρ' ἡγεμόνας ποιήσατο, τοῖς ἐπεποίϑει, | Diesen ordnet' er fünf Kriegsobersten, welchen er traute, | |
| σημαίνειν· αὐτὸς δὲ μέγα κρατέων ἐάνασσεν | Zum Befehl; und er selber gebot obwaltend den Herrschern. | |
| τῆς μὲν ἰῆς στιχὸς ἦρχε Μενέσϑιος αἰολοϑώρηξ | Eine der Ordnungen führte Menesthios, rasch in dem Panzer, | |
| υἱὸς Σπερχειοῖο διιπετέος ποταμοῖο, | Er ein Sohn Spercheios, des himmelentsprossenen Stromes: | |
| ὃν τέκε Πηλῆος ϑυγάτηρ καλὴ Πολυδώρη | 175 | Ihn gebar Polydora, des Peleus' liebliche Tochter, |
| Σπερχειῷ ἀκάμαντι, γυνὴ ϑεῷ εὐνηϑεῖσα, | Durch Spercheios Kraft, das Weib zum Gotte gelagert; | |
| αὐτὰρ ἐπίκλησιν Βώρῳ Περιήρεος υἷι, | Doch als Vater genannt ward Boros, der Sohn Perieres, | |
| ὅς ῥ' ἀναφανδὸν ὄπυιε πορὼν ἀπερείσια ἕδνα. | Welcher sie öffentlich nahm nach unendlicher Bräutigamsgabe. | |
| τῆς δ' ἑτέρης Εὔδωρος ἀρήιος ἡγεμόνευεν, | Drauf die andere führt' Eudoros, jener beherzte | |
| παρϑένιος, τὸν ἔτικτε χορῷ καλὴ Πολυμήλη | 180 | Jungfraunsohn, den die schönste zu Reigentanz Polymele, |
| Φύλαντος ϑυγάτηρ· – τῆς δὲ κρατὺς ἀργεϊφόντης | Phylas Tochter, gebar: denn der mächtige Argoswürger | |
| ἠράσατ' ὀφϑαλμοῖσιν ἰδὼν μετὰ μελπομένῃσιν | Liebte sie, als er im Chor der Sängerinnen sie wahrnahm | |
| ἐν χορῷ Ἀρτέμιδος χρυσηλακάτου κελαδεινῆς. | Tanzend an Artemis' Fest, der Göttin mit goldener Spindel; | |
| αὐτίκα δ' εἰς ὑπερῷ' ἀναβὰς παρελέξατο λάϑρῃ | Eilend stieg er zum Söller empor, und umarmte sie heimlich, | |
| Ἑρμείας ἀκάκητα· πόρεν δέ οἱ ἀγλαὸν υἱὸν | 185 | Hermes, der Retter aus Not; und den glänzenden Sohn Eudoros |
| Εὔδωρον, πέρι μὲν ϑείειν ταχὺν ἠδὲ μαχητήν. | Trug ihr Schoß, im Laufe so rasch, und so rasch in der Feldschlacht. | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε μογοστόκος Εἰλείϑυια | Aber nachdem ihn jetzo die ringende Eileithya | |
| ἐξάγαγε πρὸ φάοσδε καὶ ἠελίου ἴδεν αὐγάς, | Zog an das Tageslicht, und der Sonne Glanz er gesehen; | |
| τὴν μὲν Ἐχεκλῆος κρατερὸν μένος Ἀκτορίδαο | Führete jen' Echeklos, der starke Sohn des Aktor, | |
| ἠγάγετο πρὸς δώματ', ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα· | 190 | Heim in seinen Palast, nach unendlicher Bräutigamsgabe; |
| τὸν δ' ὁ γέρων Φύλας εὖ ἔτρεφεν ἠδ' ἀτίταλλεν, | Phylas indes der Greis erzog den Knaben, und pflegt' ihn | |
| ἀμφαγαπαζόμενος ὡς εἴ ϑ' ἑὸν υἱὸν ἐόντα. – | Mit treuherziger Lieb', als wär's sein leibliches Söhnlein. | |
| τῆς δὲ τρίτης Πείσανδρος ἀρήιος ἠγεμόνευεν | Drauf der Dritten gebot der streitbare Held Peisandros, | |
| Μαιμαλίδης, ὃς πᾶσι μετέπρεπε Μυρμιδόνεσσιν | Mämalos' Sohn, der berühmt vor den myrmidonischen Kämpfern | |
| ἔγχεϊ μάρνασϑαι μετὰ Πηλεΐωνος ἑταῖρον. | 195 | Strebt an Kunde des Speers, nach Achilleus' Freunde Patroklos. |
| τῆς δὲ τετάρτης ἦρχε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ, | Dann der Vierten gebot der graue reisige Phönix. | |
| πέμπτης δ' Ἀλκιμέδων Λαέρκεος υἱὸς ἀμύμων. | Endlich der Sohn Laerkes Alkimedon führte die Fünfte. | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντας ἅμ' ἡγεμόνεσσιν Ἀχιλλεὺς | Aber nachdem sie alle zusamt den Gebietern Achilleus' | |
| στῆσεν ἐὺ κρίνας, κρατερὸν δ' ἐπὶ μῦϑον ἔτελλεν· | Wohl gereiht und gestellt, jetzt rief er mit Ernst die Befehle: | |
| »Μυρμιδόνες, μή τίς μοι ἀπειλάων λελαϑέσϑω, | 200 | Keiner, o Myrmidonen, vergesse mir alle die Drohung, |
| ἃς ἐπὶ νηυσὶ ϑοῇσιν ἀπειλεῖτε Τρώεσσιν | Die bei den rüstigen Schiffen ihr angedroht den Troern, | |
| πάνϑ' ὑπὸ μηνιϑμόν, καὶ μ' ᾐτιάεσϑε ἕκαστος· | Stets dieweil ich gezürnt; und wie sehr mich jeder beschuldigt: | |
| ›σχέτλιε Πηλέος υἱέ, χόλῳ ἄρα σ' ἔτρεφε μήτηρ, | Grausamer Peleussohn, ja mit Gall' erzog dich die Mutter! | |
| νηλεές, ὃς παρὰ νηυσὶν ἔχεις ἀέκοντας ἑταίρους. | Harter, mit Zwang an den Schiffen die traurenden Freunde zu halten! | |
| οἴκαδέ περ σὺν νηυσὶ νεώμεϑα ποντοπόροισιν | 205 | Heimwärts laß uns vielmehr in rüstigen Schiffen des Meeres |
| αὖτις, ἐπεί ῥά τοι ὧδε κακὸς χόλος ἔμπεσε ϑυμῷ.‹ | Kehren, da dir doch also von bösem Zorne das Herz tobt! | |
| ταῦτά μ' ἀγειρόμενοι ϑάμ' ἐβάζετε· νῦν δὲ πέφανται | Dies oft redetet ihr in Versammlungen. Nun ist erschienen, | |
| φυλόπιδος μέγα ἔργον, ἕης τὸ πρίν γ' ἐράεσϑε. | Sehet, der Tag des Gefechts, nach welchem so lang' ihr geschmachtet! | |
| ἔνϑα τις ἄλκιμον ἦτορ ἔχων Τρώεσσι μαχέσϑω.« | Jetzt, wem das mutige Herz es gebeut, der bekämpfe die Troer! | |
| ὣς εἰπὼν ὤτρυνε μένος καὶ ϑυμὸν ἑκάστου· | 210 | Jener sprach's, und erregte zu Mut und Stärke die Männer; |
| μᾶλλον δὲ στίχες ἄρϑεν, ἐπεὶ βασιλῆος ἄκουσαν. | Enger noch schlossen die Reihn, nachdem sie den König vernommen. | |
| ὡς δ' ὅτε τοῖχον ἀνὴρ ἀράρῃ πυκινοῖσι λίϑοισιν | Fest wie die Wand sich füget ein Mann aus gedrängeten Steinen, | |
| δώματος ὑψηλοῖο, βίας ἀνέμων ἀλεείνων, | Eines erhabenen Saals, die Gewalt der Winde vermeidend: | |
| ὣς ἄραρον κόρυϑές τε καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι. | Also fügten sich Helm' und genabelte Schild' aneinander, | |
| ἀσπὶς ἄρ' ἀσπίδ' ἔρειδε, κόρυς κόρυν, ἀνέρα δ' ἀνήρ· | 215 | Tartsch' an Tartsche gelehnt, an Helm Helm, Krieger an Krieger; |
| ψαῦον δ' ἱππόκομοι κόρυϑες λαμπροῖσι φάλοισιν | Und die umflatterten Helme der Nickenden rührten geengt sich | |
| νευόντων· ὣς πυκνοὶ ἐφέστασαν ἀλλήλοισιν. | Mit hellschimmernden Zacken: so dichtvereint war die Heerschar. | |
| πάντων δὲ προπάροιϑε δύ' ἀνέρε ϑωρήσσοντο, | Vornan gingen dem Zug die zween gewappneten Krieger, | |
| Πάτροκλός τε καὶ Αὐτομέδων, ἕνα ϑυμὸν ἔχοντες, | Beide, Patroklos der Held und Automedon, mutiges Herzens, | |
| πρόσϑεν Μυρμιδόνων πολεμιζέμεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς | 220 | Einzuhaun vor der Schar der Ihrigen. Aber Achilleus |
| βῆ ῥ' ἴμεν ἐς κλισίην, χηλοῦ δ' ἄπο πῶμ' ἀνέῳγεν | Eilte zurück ins Gezelt, und hob den Deckel des Kastens, | |
| καλῆς δαιδαλέης, τήν οἱ Θέτις ἀργυρόπεζα | Welchen, schön und künstlich, die silberfüßige Thetys | |
| ϑῆκ' ἐπὶ νηὸς ἄγεσϑαι, ἐὺ πλήσασα χιτώνων | Ihm mitgab in das Schiff, wohlangefüllt mit Gewanden, | |
| χλαινάων τ' ἀνεμοσκεπέων οὔλων τε ταπήτων· | Mit dickwolligen Decken, und windabwehrenden Mänteln. | |
| ἔνϑα δέ οἱ δέπας ἔσκε τετυγμένον, οὐδέ τις ἄλλος | 225 | Drin auch lag ihm ein Becher voll Kunstwerk; nimmer noch hatte |
| οὔτ' ἀνδρῶν πίνεσκεν ἀπ' αὐτοῦ αἴϑοπα οἶνον, | Weder ein andrer daraus des funkelnden Weines getrunken, | |
| οὔτε τέῳ σπένδεσκε ϑεῶν, ὅτι μὴ Διὶ πατρί. | Noch er einem gesprengt der Unsterblichen, außer Kronion. | |
| τό ῥα τότ' ἐκ χηλοῖο λαβὼν ἐκάϑηρε ϑεείῳ | Den aus dem Kasten erhebend nun reinigte jener mit Schwefel | |
| πρῶτον, ἔπειτα δ' ἔνιψ' ὕδατος καλῇσι ῥοῇσιν, | Erst, und wusch ihn darauf in lauteren Fluten des Wassers; | |
| νίψατο δ' αὐτὸς χεῖρας, ἀφύσσατο δ' αἴϑοπα οἶνον· | 230 | Wusch dann sich selber die Händ', und schöpfte des funkelnden Weines; |
| εὔχετ' ἔπειτα στὰς μέσῳ ἕρκεϊ, λεῖβε δε οἶνον | Trat in die Mitte des Hofs, und betete, sprengte den Wein dann, | |
| οὐρανὸν εἲς ἀνιδών – Δία δ' οὐ λάϑε τερπικέραυνον – | Schauend gen Himmel empor, und nicht unbemerkt von Kronion: | |
| »Ζεῦ ἄνα Δωδωναῖε Πελασγικέ, τηλόϑι ναίων, | Zeus, dodonischer König, pelasgischer, ferne gebietend, | |
| Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου – ἀμφὶ δὲ Σελλοὶ | Herrscher im frostigen Hain Dodonas, wo dir die Seller | |
| σοὶ ναίουσ' ὑποφῆται ἀνιπτόποδες χαμαιεῦναι –· | 235 | Dienst gelobt, ungewaschen die Füß', auf Erde gelagert! |
| ἠμὲν δή ποτ' ἐμὸν ἔπος ἔκλυες εὐξαμένοιο, | So wie schon du zuvor mich höretest, als ich dich anrief, | |
| τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δ' ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν· | Wie du Ehre mir gabst, und furchtbar schlugst die Achaier: | |
| ἠδ' ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ' ἐπικρήηνον ἐέλδωρ. | Also auch nun von neuem gewähre mir dieses Verlangen. | |
| αὐτὸς μὲν γὰρ ἐγὼ μενέω νηῶν ἐν ἀγῶνι, | Selbst zwar bleib' ich allhier im Kreis der Schiffe beharrend; | |
| ἀλλ' ἕταρον πέμπω πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν | 240 | Aber den Freund entsend' ich mit häufigen Myrmidonen |
| μάρνασϑαι· τῷ κῦδος ἅμα πρόες, εὐρύοπα Ζεῦ, | Hin zur Schlacht. O gesell' ihm Siegsruhm, Herrscher der Welt Zeus! | |
| ϑάρσυνον δέ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν, ὄφρα καὶ Ἕκτωρ | Stärke sein Herz im Busen mit Tapferkeit, daß nun auch Hektor | |
| εἴσεται, ἤ ῥα καὶ οἶος ἐπίστηται πολεμίζειν | Lernen mög', ob allein auch den Kampf zu tragen verstehe | |
| ἡμέτερος ϑεράπων, ἤ οἱ τότε χεῖρες ἄαπτοι | Unser Waffengenoß, ob nur dann die unnahbaren Händ' ihm | |
| μαίνονϑ', ὁππότ' ἐγώ περ ἴω μετὰ μῶλον Ἄρηος. | 245 | Wüten, wann ich ihm zugleich eingeh' ins Getümmel des Ares! |
| αὐτὰρ ἐπεί κ' ἀπὸ ναῦφι μάχην ἐνοπήν τε δίηται, | Aber sobald von den Schiffen er Streit und Getöse verdränget; | |
| ἀσκηϑής μοι ἔπειτα ϑοὰς ἐπὶ νῆας ἵκοιτο | Unverletzt mir alsdann in die rüstigen Schiffe gelang' er, | |
| τεύχεσί τε ξὺν πᾶσι καὶ ἀγχεμάχοις ἑτάροισιν.« | Samt dem Waffengeschmeid' und den nah' anstürmenden Freunden! | |
| ὣς ἔφατ' εὐχόμενος· τοῦ δ' ἔκλυε μητίετα Ζεύς. | Also sprach er flehend; ihn hörete Zeus Kronion. | |
| τῷ δ' ἕτερον μὲν ἔδωκε πατήρ, ἕτερον δ' ἀνένευσεν· | 250 | Doch ein anderes gab ihm der Gott, ein andres versagt' er: |
| νηῶν μέν οἱ ἀπώσασϑαι πόλεμόν τε μάχην τε | Weg von den Schiffen zu drängen den Streit und das Kriegesgetöse, | |
| δῶκε, σόον δ' ἀνένευσε μάχης ἒξ ἀπονέεσϑαι. | Gab er; allein versagte, gesund aus dem Streite zu kehren. | |
| ἦ τοι ὃ μὲν σπείσας τε καὶ εὐξάμενος Διὶ πατρὶ | Jetzo, nachdem er gesprengt, und Zeus dem Vater geflehet, | |
| ἂψ κλισίην εἰσῆλϑε, δέπας δ' ἀπέϑηκ' ἐνὶ χηλῷ· | Eilt' er zurück ins Gezelt, und legt' in den Kasten den Becher, | |
| στῆ δὲ πάροιϑ' ἐλϑὼν κλισίης, ἔτι δ' ἤϑελε ϑυμῷ | 255 | Kam dann, und stand vor dem Zelte; denn noch verlangte das Herz ihm, |
| εἰσιδέειν Τρώων καὶ Ἀχαιῶν φύλοπιν αἰνήν. | Anzuschaun der Troer und Danaer blutige Feldschlacht. | |
| οἳ δ' ἅμα Πατρόκλῳ μεγαλήτορι ϑωρηχϑέντες | Jene nunmehr um Patroklos den Mutigen wohlgerüstet | |
| ἔστιχον, ὄφρ' ἐν Τρωσὶ μέγα φρονέοντες ὄρουσαν. | Zogen einher, in die Troer mit trotziger Kraft sich zu stürzen. | |
| αὐτίκα δὲ σφήκεσσιν ἐοικότες ἐξεχέοντο | Schnell wie ein Schwarm von Wespen am Heerweg, strömten sie vorwärts, | |
| εἰνοδίοις, οὓς παῖδες ἐριδμαίνωσιν ἔϑοντες | 260 | Die mutwillige Knaben erbitterten nach der Gewohnheit, |
| [αἰεὶ κερτομέοντες ὁδῷ ἔπι οἰκί' ἔχοντας] | Immerdar sie kränkend, die hart am Wege genistet, | |
| νηπίαχοι, ξυνὸν δὲ κακὸν πολέεσσι τιϑεῖσιν· | Törichtes Sinns, da sie vielen gemeinsames Übel bereiten; | |
| τοὺς δ' εἴ περ παρά τίς τε κιὼν ἄνϑρωπος ὁδίτης | Denn wofern ein wandernder Mann, der etwa vorbeigeht, | |
| κινήσῃ ἀέκων, οἳ δ' ἄλκιμον ἦτορ ἔχοντες | Absichtslos sie erregt, schnell tapferes Mutes zur Abwehr | |
| πρόσσω πᾶς πέτεται καὶ ἀμύνει οἷσι τέκεσσιν. | 265 | Fliegen sie alle hervor, ihr junges Geschlecht zu beschirmen: |
| τῶν τότε Μυρμιδόνες κραδίην καὶ ϑυμὸν ἔχοντες | Also die Myrmidonen, von tapferem Mute beseelet, | |
| ἐκ νηῶν ἐχέοντο· βοὴ δ' ἄσβεστος ὀρώρει. | Strömten sie vor aus den Schiffen; und graunvoll brüllte der Schlachtruf | |
| Πάτροκλος δ' ἑτάροισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀύσας· | Aber Patroklos gebot mit lautem Ruf den Genossen: | |
| »Μυρμιδόνες, ἕταροι Πηληιάδεω Ἀχιλῆος, | Myrmidonen, Erwählte des Peleiaden Achilleus, | |
| ἀνέρες ἔστε, φίλοι, μνήσασϑε δὲ ϑούριδος ἀλκῆς, | 270 | Seid nun Männer, o Freund', und gedenkt des stürmenden Mutes: |
| ὡς ἂν Πηλεΐδην τιμήσομεν, ὃς μέγ' ἄριστος | Daß wir Peleus' Sohn verherrlichen, ihn der voranstrebt | |
| Ἀργεΐων παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι ϑεράποντες· | Allen in Argos' Volk, dem stürmen zum Kampf die Genossen; | |
| γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων | Auch er selbst der Atreide, der Völkerfürst Agamemnon, | |
| ἣν ἄτην, ὅ τ' ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν.« | Kenne die Schuld, da den besten der Danaer nichts er geehret! | |
| ὣς εἰπὼν ὤτρυνε μένος καὶ ϑυμὸν ἑκάστου. | 275 | Jener sprach's, und erregte zu Mut und Stärke die Männer. |
| ἐν δ' ἔπεσον Τρώεσσιν ἀολλέες· ἀμφὶ δὲ νῆες | Wild eindrang in die Troer die Heerschar; und in den Schiffen | |
| σμερδαλέον κονάβησαν ἀυσάντων ὑπ' Ἀχαιῶν. | Donnerte dumpf nachhallend das Feldgeschrei der Achaier. | |
| Τρῶες δ' ὡς εἴδοντο Μενοιτίου ἄλκιμον υἱόν, | Doch wie die Troer ersahn Menötios' tapferen Sprößling, | |
| αὐτὸν καὶ ϑεράποντα σὺν ἔντεσι μαρμαίροντας, | Ihn, und seinen Genossen, in strahlendem Waffengeschmeide; | |
| πᾶσιν ὀρίνϑη ϑυμός, ἐκίνηϑεν δὲ φάλαγγες, | 280 | Regte sich allen das Herz, und es schwankten verwirrt die Geschwader, |
| ἐλπόμενοι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεΐωνα | Wähnend, es hab' an den Schiffen der mutige Renner Achilleus | |
| μηνιϑμὸν μὲν ἀπορρῖψαι, φιλότητα δ' ἑλέσϑαι· | Abgelegt den zürnenden Groll, und Freundschaft erkoren; | |
| πάπτηνεν δὲ ἕκαστος, ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεϑρον. | Jeglicher schaut' umher, zu entfliehn dem grausen Verderben. | |
| Πάτροκλος δὲ πρῶτος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ | Aber Patroklos zuerst entschwang die blinkende Lanze, | |
| ἀντικρὺ κατὰ μέσσον, ὅϑι πλεῖστοι κλονέοντο | 285 | Grad' in die Mitte hinein, wo am dichtesten schwoll das Getümmel, |
| νηὶ παρὰ πρυμνῇ μεγαϑύμου Πρωτεσιλάου, | Hinten am dunkelen Schiff des erhabenen Protesilaos; | |
| καὶ βάλε Πυραίχμην, ὃς Παίονας ἱπποκορυστὰς | Und er traf den Pyrächmes, der gaulgewandte Päonen | |
| ἤγαγεν ἐξ Ἀμυδῶνος ἀπ' Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντος. | Führt' aus Amydon her, von des Axios breitem Gewässer: | |
| τὸν βάλε δεξιὸν ὦμον· ὃ δ' ὕπτιος ἐν κονίῃσιν | Rechts ihm durchbohrt' er die Schulter; und rücklings hinab auf den Boden | |
| κάππεσεν οἰμώξας, ἕταροι δέ μιν ἀμφὶ φόβηϑεν | 290 | Taumelt' er, laut wehklagend; und rings die päonischen Freunde |
| Παίονες· ἐν γὰρ Πάτροκλος φόβον ἧκεν ἅπασιν | Flüchteten, alle von Schrecken betäubt vor dem edlen Patroklos, | |
| ἡγεμόνα κτείνας, ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσϑαι. | Als den Gebieter er schlug, den Tapfersten einst in der Feldschlacht. | |
| ἐκ νηῶν δ' ἔλασεν, κατὰ δ' ἔσβεσεν αἰϑόμενον πῦρ. | Weg von den Schiffen sie trieb er, und löschte die lodernde Flamm' aus. | |
| ἡμιδαὴς δ' ἄρα νηῦς λίπετ' αὐτόϑι· τοὶ δ' ἐφόβηϑεν | Halbverbrannt blieb stehen das Schiff, und es flohen die Troer | |
| Τρῶες ϑεσπεσίῳ ὁμάδῳ, Δαναοὶ δ' ἐπέχυντο | 295 | Mit graunvollem Getümmel; es gossen sich nach die Achaier |
| νῆας ἀνὰ γλαφυράς· ὅμαδος δ' ἀλίαστος ἐτύχϑη. | Durch die geräumigen Schiff'; und es tobt' unermeßlicher Aufruhr. | |
| ὡς δ' ὅτ' ἀφ' ὑψηλῆς κορυφῆς ὄρεος μεγάλοιο | Wie wenn hoch vom ragenden Haupt des großen Gebirges | |
| κινήσῃ πυκινὴν νεφέλην στεροπηγερέτα Ζεύς, | Dickes Gewölk fortdrängt der Donnerer Zeus Kronion; | |
| ἔκ τ' ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι | Hell sind rings die Warten der Berg', und die zackigen Gipfel, | |
| καὶ νάπαι, οὐρανόϑεν δὲ ὑπερράγη ἄσπετος αἰϑήρ, | 300 | Täler auch; aber am Himmel eröffnet sich endlos der Äther: |
| ὣς Δαναοὶ νηῶν μὲν ἀπωσάμενοι δήιον πῦρ | So, da die feindliche Glut sie hinweggedrängt von den Schiffen, | |
| τυτϑὸν ἀνέπνευσαν, πολέμου δ' οὐ γίγνετ' ἐρωή· | Atmeten auf die Achaier; doch nicht war Ruhe der Feldschlacht. | |
| οὐ γάρ πώ τι Τρῶες ἀρηιφίλων ὑπ' Ἀχαιῶν | Denn nicht flohn die Troer vor Argos' kriegrischen Söhnen, | |
| προτροπάδην φοβέοντο μελαινάων ἀπὸ νηῶν, | Schon die Rücken gewandt, von den dunkelen Schiffen des Meeres; | |
| ἀλλ' ἔτ' ἄρ' ἀνϑίσταντο, νεῶν δ' ὑπόεικον ἀνάγκῃ. | 305 | Sondern sie boten noch Trotz, und wichen aus Zwang von den Schiffen. |
| ἔνϑα δ' ἀνὴρ ἕλεν ἄνδρα κεδασϑείσης ὑσμίνης | Nun schlug Mann vor Mann, im zerstreueten Kampf der Entscheidung, | |
| ἡγεμόνων. πρῶτος δὲ Μενοιτίου ἄλκιμος υἱὸς | Jeglicher Fürst: doch zuerst Menötios' tapferer Sprößling, | |
| αὐτίκ' ἄρα στρεφϑέντος Ἀρηιλύκου βάλε μηρὸν | Schnell wie jener sich kehrte, durchschoß Areïlykos' Schenkel | |
| ἔγχεϊ ὀξυόεντι, διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν· | Mit scharfspitziger Lanze, daß vorn das Erz ihm hervordrang; | |
| ῥῆξεν δ' ὀστέον ἔγχος, ὃ δὲ πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ | 310 | Krachend zerbrach das Gebein, und vorwärts hin auf den Boden |
| κάππεσ'. ἀτὰρ Μενέλαος ἀρήιος οὖτα Θόαντα | Taumelt' er. Drauf Menelaos der kriegrische bohrte dem Thoas | |
| στέρνον γυμνωϑέντα παρ' ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα. | Neben dem Schild' in die offene Brust, und löst' ihm die Glieder. | |
| Φυλεΐδης δ' Ἄμφικλον ἐφορμηϑέντα δοκεύσας | Phyleus' Sohn den Amphiklos, der wild anstürmte, bemerkend, | |
| ἔφϑη ὀρεξάμενος πρυμνὸν σκέλος, ἔνϑα πάχιστος | Zuckt' ihm entgegen die Lanz' in das obere Bein, wo am dicksten | |
| μυὼν ἀνϑρώπου πέλεται· περὶ δ' ἔγχεος αἰχμῇ | 315 | Strotzt die Wade des Menschen von Fleisch; es zerriß ihm die Sehnen |
| νεῦρα διεσχίσϑη, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν. | Rings das durchbohrende Erz, und die Augen ihm schattete Dunkel. | |
| Νεστορίδαι δ' ὃ μὲν οὔτασ' Ἀτύμνιον ὀξέι δουρὶ | Nestors Söhn': er Antilochos fuhr mit der spitzigen Lanze | |
| Ἀντίλοχος, λαπάρης δὲ διήλασε χάλκεον ἔγχος· | Gegen Atymnios an, und durchstieß ihm die Weiche des Bauches; | |
| ἤριπε δὲ προπάροιϑε· Μάρις δ' αὐτοσχεδὰ δουρὶ | Und er entsank vorwärts; da schwang mit der Lanze sich Maris | |
| Ἀντιλόχῳ ἐπόρουσε κασιγνήτοιο χολωϑείς, | 320 | Nah an Antilochos her, voll Zorns um den leiblichen Bruder, |
| στὰς πρόσϑεν νέκυος· τοῦ δ' ἀντίϑεος Θρασυμήδης | Vor den Erschlagnen gestellt; doch der göttliche Held Thrasymedes | |
| ἔφϑη ὀρεξάμενος πρὶν οὐτάσαι – οὐδ' ἀφάμαρτεν – | Streckte den Speer, eh' jener verwundete; nicht ihn verfehlend, | |
| ὦμον ἄφαρ· πρυμνὸν δὲ βραχίονα δουρὸς ἀκωκὴ | Drang in die Schulter das Erz; und hinweg vom Gelenke des Armes | |
| δρύψ' ἀπὸ μυώνων, ἀπὸ δ' ὀστέον ἄχρις ἄραξεν. | Rissen die Muskeln zerfleischt, und es brach der zerschmetterte Knochen; | |
| δούπησεν δὲ πεσών, κατὰ δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν. | 325 | Dumpf hinkracht' er im Fall, und die Augen ihm schattete Dunkel. |
| ὣς τὼ μὲν δοιοῖσι κασιγνήτοισι δαμέντε | Also dort, zween Brüdern gebändiget, gingen die Brüder | |
| βήτην εἰς ἔρεβος, Σαρπηδόνος ἐσϑλοὶ ἑταῖροι, | Beid' in des Erebos Nacht, Sarpedons tapfre Genossen, | |
| υἷες ἀκοντισταὶ Αμισωδάρου, ὅς ῥα Χίμαιραν | Lanzenkundige Söhn' Amisodaros, der die Chimära | |
| ϑρέψεν ἀμαιμακέτην, πολέσιν κακὸν ἀνϑρώποισιν. | Nährte, das Ungeheuer, das viel hinraffte der Menschen. | |
| Αἴας δὲ Κλεόβουλον Ὀιλιάδης ἐπορούσας | 330 | Ajas, Oileus' Sohn, sprang vor, und ergriff Kleobulos |
| ζωὸν ἕλε, βλαφϑέντα κατὰ κλόνον· ἀλλά οἱ αὖϑι | Lebend, indem das Gedräng' ihn hinderte; aber sofort ihm | |
| λῦσε μένος, πλήξας ξίφει αὐχένα κωπήεντι. | Löst' er die Kraft, mit gewaltigem Schwert in den Nacken ihm hauend: | |
| πᾶν δ' ὑπεϑερμάνϑη ξίφος αἵματι· τὸν δὲ κατ' ὄσσε | Ganz ward warm die Klinge vom spritzenden Blut; und die Augen | |
| ἔλλαβε πορφύρεος ϑάνατος καὶ μοῖρα κραταιή. | Übernahm der finstere Tod und das grause Verhängnis. | |
| Πηνέλεως δὲ Λύκων τε συνέδραμον· ἔγχεσι μὲν γὰρ | 335 | Siehe Peneleos rannt' und Lykon zugleich aneinander; |
| ἤμβροτον ἀλλήλων, μέλεον δ' ἠκόντισαν ἄμφω· | Denn mit Lanzen verfehlten sie beid', und warfen vergebens; | |
| τὼ δ' αὖτις ξιφέεσσι συνέδραμον. ἔνϑα Λύκων μὲν | Jetzt mit erhobenem Schwert anrannten sie: Lykon zuerst nun | |
| ἱπποκόμου κόρυϑος φάλον ἤλασεν, ἀμφὶ δὲ καυλὸν | Traf den gekegelten Helm an dem Roßbusch, aber am Hefte | |
| φάσγανον ἐρραίσϑη· ὃ δ' ὑπ' οὔατος αὐχένα ϑεῖνεν | Sprang ihm die Klinge zerknickt; Peneleos unter dem Ohr ihm | |
| Πηνέλεως, πᾶν δ' εἴσω ἔδυ ξίφος, ἔσχεϑε δ' οἶον | 340 | Schwang in den Nacken das Schwert, ganz taucht' es hinein, und die Haut nur |
| δέρμα, παρηέρϑη δὲ κάρη, ὑπέλυντο δὲ γυῖα. | Hing, und getrennt hinschwebte das Haupt, ihm erschlafften die Glieder. | |
| Μηριόνης δ' Ἀκάμαντα κιχεὶς ποσὶ καρπαλίμοισιν | Aber Meriones haschte den Akamas hurtiges Laufes, | |
| νύξ' ἵππων ἐπιβησόμενον κατὰ δεξιὸν ὦμον· | Als er den Wagen bestieg, und stach ihm rechts in die Schulter; | |
| ἤριπε δ' ἐξ ὀχέων, κατὰ δ' ὀφϑαλμῶν κέχυτ' ἀχλύς. | Und er entsank dem Geschirr, und Nacht umzog ihm die Augen. | |
| Ἰδομενεὺς δ' Ἐρύμαντα κατὰ στόμα νηλέι χαλκῷ | 345 | Aber Idomeneus traf in Erymas Mund mit des Erzes |
| νύξε, τὸ δ' ἀντικρὺ δόρυ χάλκεον ἐξεπέρησεν | Stoß; und es drang aus dem Nacken die eherne Lanze durchbohrend | |
| νέρϑεν ὑπ' ἐγκεφάλοιο, κέασσε δ' ἄρ' ὀστέα λευκά. | Unter dem Hirn ihm hervor, und zerbrach die Gebeine des Hauptes; | |
| ἐκ δ' ἐτίναχϑεν ὀδόντες, ἐνέπλησϑεν δέ οἱ ἄμφω | Und ihm entstürzten die Zähn', und Blut erfüllte die Augen | |
| αἵματος ὀφϑαλμοί· τὸ δ' ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας | Beid', auch atmet' er Blut aus dem offenen Mund' und der Nase | |
| πρῆσε χανών· ϑανάτου δὲ μέλαν νέφος ἀμφεκάλυψεν. | 350 | Röchelnd empor; und dunkles Gewölk des Todes umhüllt' ihn. |
| οὗτοι ἄρ' ἡγεμόνες Δαναῶν ἕλον ἄνδρα ἕκαστος. | Diese Danaerfürsten ermordeten jeder den seinen. | |
| ὡς δὲ λύκοι ἄρνεσσιν ἐπέχραον ἢ ἐρίφοισιν | Wie wenn Wölf' in Lämmer sich stürzeten, oder in Zicklein, | |
| σίνται, ὑπὲκ μήλων αἱρεύμενοι, αἵ τ' ἐν ὄρεσσιν | Grimmvoll, weg sie zu rauben aus weidender Herd' im Gebirge, | |
| ποιμένος ἀφραδίῃσι διέτμαγεν· οἳ δὲ ἰδόντες | Welche vom Hirten versäumt sich zerstreuete; jen' es ersehend | |
| αἶψα διαρπάζουσιν ἀνάλκιδα ϑυμὸν ἐχούσας· | 355 | Nahn in Eil', und durchwürgen die mutlos bebenden Tierlein: |
| ὣς Δαναοὶ Τρώεσσιν ἐπέχραον. οἳ δὲ φόβοιο | So in die Troer nun stürzten die Danaer; nur des Entfliehens | |
| δυσκελάδου μνήσαντο, λάϑοντο δὲ ϑούριδος ἀλκῆς. | Dachten sie und des Geschreis, und vergaßen des stürmenden Mutes. | |
| Αἴας δ' ὁ μέγας αἰὲν ἐφ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ | Ajas der Größere strebte den erzumschimmerten Hektor | |
| ἵετ' ἀκοντίσσαι· ὃ δὲ ἰδρείῃ πολέμοιο, | Stets mit dem Speer zu erreichen; doch er voll Kriegeserfahrung, | |
| ἀσπίδι ταυρείῃ κεκαλυμμένος εὐρέας ὤμους, | 360 | Mit stierledernem Schilde bedeckt um die mächtigen Schultern, |
| σκέπτετ' ὀιστῶν τε ῥοῖζον καὶ δοῦπον ἀκόντων. | Nahm in acht der Pfeile Geschwirr und das Sausen der Lanzen. | |
| ἦ μὲν δὴ γίγνωσκε μάχης ἑτεραλκέα νίκην | Zwar bereits erkannt' er der Schlacht abwechselnden Siegsruhm; | |
| ἀλλὰ καὶ ὣς ἀνέμιμνε, σάω δ' ἐρίηρας ἑταίρους. | Aber auch so verweilt' er, und rettete teure Genossen. | |
| ὡς δ' ὅτ' ἀπ' Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω | Wie vom Olympos daher ein Gewölk den Himmel umwandelt, | |
| αἰϑέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, | 365 | Aus hellstrahlendem Äther, wann Zeus Sturmwetter verbreitet: |
| ὡς τῶν ἐκ νηῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε, | So von den Schiffen zurück war Angst und Geschrei und Verfolgung. | |
| οὐδὲ κατὰ μοῖραν πέραον πάλιν. Ἕκτορα δ' ἵπποι | Nicht in geordnetem Zuge durchdrangen sie. Hektorn entführte | |
| ἔκφερον ὠκύποδες σὺν τεύχεσι, λεῖπε δὲ λαὸν | Hurtiges Laufs sein Gespann mit den Rüstungen; aber zurück blieb | |
| Τρωικόν, οὓς ἀέκοντας ὀρυκτὴ τάφρος ἔρυκεν. | Trojas Volk, das in Angst die gegrabene Tiefe noch hemmte. | |
| πολλοὶ δ' ἐν τάφρῳ ἐρυσάρματες ὠκέες ἵπποι | 370 | Viel' in dem Graben umher der wagenbeflügelnden Rosse |
| ἄξαντ' ἐν πρώτῳ ῥυμῷ λίπον ἅρματ' ἀνάκτων. | Ließen zerschellt an der Deichsel zurück die Geschirre der Eigner. | |
| Πάτροκλος δ' ἕπετο σφεδανὸν Δαναοῖσι κελεύων, | Aber Patroklos verfolgte, mit Macht die Achaier ermunternd, | |
| Τρωσὶ κακὰ φρονέων. οἳ δὲ ἰαχῇ τε φόβῳ τε | Unglück drohend dem Feind'; und rings mit Geschrei und Getümmel | |
| πάσας πλῆσαν ὁδούς, ἐπεὶ ἂρ τμάγεν· ὕψι δ' ἄελλα | Füllten sie jeglichen Weg, die Zerstreueten; hoch zu den Wolken | |
| σκίδναϑ' ὑπὸ νεφέων, τανύοντο δὲ μώνυχες ἵπποι | 375 | Wirbelte finsterer Staub; und es sprengten die stampfenden Rosse |
| ἄψορρον προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων. | Langgestreckt nach der Stadt, von den Schiffen hinweg und Gezelten. | |
| Πάτροκλος δ' ᾗ πλεῖστον ὀρινόμενον ἴδε λαόν, | Er, wo das dickste Gedräng' hintummelte, sprengte Patroklos | |
| τῇ ῥ' ἔχ' ὁμοκλήσας· ὑπὸ δ' ἄξοσι φῶτες ἔπιπτον | Nach mit tönendem Ruf, und vorwärts unter die Räder | |
| πρηνέες ἐξ ὀχέων, δίφροι δ' ἀνακυμβαλίαζον. | Stürzten die Männer in Staub, und zerrüttete Sessel erkrachten. | |
| ἀντικρὺ δ' ἄρα τάφρον ὑπέρϑορον ὠκέες ἵπποι | 380 | Über den Graben hinweg nun sprang der Unsterblichen Rosse |
| [ἄμβροτοι, οὓς Πηλῆι ϑεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα,] | Schnelles Gespann, die dem Peleus die ehrenden Götter geschenket, | |
| πρόσσω ἱέμενοι, ἐπὶ δ' Ἕκτορι κέκλετο ϑυμός· | Vorwärts eilend im Sturm; denn auf Hektor reizte der Mut ihn, | |
| ἵετο γὰρ βαλέειν· τὸν δ' ἔκφερον ὠκέες ἵπποι. | Daß sein Speer ihn ereilte, der schnell mit den Rossen dahinfloh. | |
| ὡς δ' ὑπὸ λαίλαπι πᾶσα κελαινῇ βέβριϑε χϑὼν | Wie wenn stürmischer Regen die schwarze Erd' umher deckt, | |
| ἤματ' ὀπωρινῷ, ὅτε λαβρότατον χέει ὕδωρ | 385 | Spät in Tagen des Herbstes, wann reißende Wasser ergießet |
| Ζεύς, ὅτε δή ῥ' ἄνδρεσσι κοτεσσάμενος χαλεπήνῃ, | Zeus, heimsuchend im Zorn die Freveltaten der Männer, | |
| οἳ βίῃ εἰν ἀγορῇ σκολιὰς κρίνωσι ϑέμιστας, | Welche gewaltsam richtend im Volk die Gesetze verdrehen, | |
| ἐκ δὲ δίκην ἐλάσωσι, ϑεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες· | Und ausstoßen das Recht, sorglos um die Rache der Götter; | |
| τῶν δέ τε πάντες μὲν ποταμοὶ πλήϑουσι ῥέοντες, | Alle nunmehr sind ihnen gedrängt die flutenden Ströme, | |
| πολλὰς δὲ κλιτῦς τότ' ἀποτμήγουσι χαράδραι, | 390 | Viel Abhäng' auch verschwemmen die schroff aushöhlenden Wasser; |
| ἐς δ' ἅλα πορφυρέην μεγάλα στενάχουσι ῥέουσαι | Und in das finstere Meer mit lautem Geräusch sich ergießend, | |
| ἐξ ὀρέων ἐπὶ κάρ, μινύϑει δέ τε ἔργ' ἀνϑρώπων· | Taumeln sie hoch vom Gebirg'; und verheert sind die Werke der Menschen: | |
| ὣς ἵπποι Τρῳαὶ μεγάλα στενάχοντο ϑέουσαι. | Also die troischen Rosse, da laut mit Geräusch sie dahinflohn. | |
| Πάτροκλος δ' ἐπεὶ οὖν πρώτας ἐπέκερσε φάλαγγας, | Doch wie Patroklos nunmehr abschnitt die nächsten Geschwader, | |
| ἂψ ἐπὶ νῆας ἔεργε παλιμπετές, οὐδὲ πόληος | 395 | Scheucht' er gewandt zu den Schiffen die Flüchtlinge, und zu der Stadt nicht |
| εἴα ἱεμένους ἐπιβαινέμεν, ἀλλὰ μεσηγὺ | Ließ er die Sehnenden weiter hinaufziehn; sondern im Mittel | |
| νηῶν καὶ ποταμοῦ καὶ τείχεος ὑψηλοῖο | Dort der Schiff' und des Stromes, und dort der türmenden Mauer, | |
| κτεῖνε μεταΐσσων, πολέων δ' ἀπετίνυτο ποινήν. | Mordet' er stürmend umher, und schaffte sich viele Vergeltung. | |
| ἔνϑ' ἦ τοι Πρόνοον πρῶτον βάλε δουρὶ φαεινῷ | Siehe den Pronoos warf er zuerst mit blinkender Lanze | |
| στέρνον γυμνωϑέντα παρ' ἀσπίδα, λῦσε δὲ γυῖα· | 400 | Neben dem Schild in die offene Brust, und löst' ihm die Glieder; |
| δούπησεν δὲ πεσών. ὃ δὲ Θέστορα Ἤνοπος υἱόν, | Dumpf hinkracht' er im Fall. Dann auf Thestor, Enops Erzeugten, | |
| δεύτερον ὁρμηϑείς, – ὃ μὲν εὐξέστῳ ἐνὶ δίφρῳ | Wieder dahergestürzt: der saß in dem zierlichen Sessel, | |
| ἧστο ἀλείς· ἐκ γὰρ πλήγη φρένας, ἐκ δ' ἄρα χειρῶν | Eingeschmiegt; denn die Angst betäubte sein Herz, und den Händen | |
| ἡνία ἠίχϑησαν· ὃ δ' ἔγχεϊ νύξε παραστὰς | War das Gezäum entsunken: da stieß ihm jener genahet | |
| γναϑμὸν δεξιτερόν, διὰ δ' αὐτοῦ πεῖρεν ὀδόντων. | 405 | Rechts in den Backen den Speer, und ganz ihm die Zähne durchbohrt' er; |
| ἕλκε δὲ δουρὸς ἑλὼν ὑπὲρ ἄντυγος, ὡς ὅτε τις φὼς | Über den Rand dann zog er am Schaft ihn: gleich wie ein Fischer, | |
| πέτρῃ ἔπι προβλῆτι καϑήμενος ἱερὸν ἰχϑὺν | Auf vorragender Klippe gesetzt, den gewaltigen Meerfisch | |
| ἐκ πόντοιο ϑύραζε λίνῳ καὶ ἤνοπι χαλκῷ· | Aufwärts zieht aus den Fluten an Schnur und eherner Angel: | |
| ὣς ἕλκ' ἐκ δίφροιο κεχηνότα δουρὶ φαεινῷ, | So an blinkender Lanze den Schnappenden zog er vom Sessel, | |
| κὰδ δ' ἄρ' ἐπὶ στόμ' ἔωσε· πεσόντα δέ μιν λίπε ϑυμός | 410 | Schüttelt' ihn dann aufs Gesicht; und der Fallende hauchte den Geist aus. |
| αὐτὰρ ἔπειτ' Ἐρύλαον ἐπεσσυμένον βάλε πέτρῳ | Jener nun warf Eryalos, der gegen ihn lief, mit dem Steine | |
| μέσσην κὰκ κεφαλήν· ἣ δ' ἄνδιχα πᾶσα κεάσϑη | Grad' auf die Mitte des Haupts; und ganz voneinander zerbarst es | |
| ἐν κόρυϑι βριαρῇ· ὃ δ' ἄρα πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ | Unter dem lastenden Helm, und vorwärts hin auf den Boden | |
| κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν ϑάνατος χύτο ϑυμοραϊστής. | Taumelt' er; aber des Todes entseelender Schauer umfloß ihn. | |
| αὐτὰρ ἔπειτ' Ἐρύμαντα καὶ Ἀμφοτερὸν καὶ Ἐπάλτην | 415 | Weiter den Erymas dann, und Amphoteros, und den Epaltes, |
| Τληπόλεμόν τε Δαμαστορίδην Ἐχίον τε Πύριν τε | Pyres, und Echios dann, und Tlepolemos, Sohn des Damastor, | |
| Ἰφέα τ' Εὔιππόν τε καὶ Ἀργεάδην Πολύμηλον | Ipheus dann, und Euippos, und Argeas' Sohn Polymelos, | |
| πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χϑονὶ πουλυβοτείρῃ. | Streckt' er gehäuft miteinander zur nahrungsprossenden Erde. | |
| Σαρπηδὼν δ' ὡς οὖν ἴδ' ἀμιτροχίτωνας ἑταίρους | Jetzt wie Sarpedon ersah die gurtlos trotzenden Freunde | |
| χέρσ' ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμέντας, | 420 | Unter Patroklos' Hand des Menötiaden bezwungen; |
| κέκλετ' ἄρ' ἀντιϑέοισι καϑαπτόμενος Λυκίοισιν· | Laut ermahnt' er und schalt der Lykier göttliche Heerschar: | |
| »αἰδώς, ὦ Λύκιοι· πόσε φεύγετε; νῦν ϑοοὶ ἔστε. | Schande doch, Lykias Volk! wo entflieht ihr? Rüstig gewandt nun! | |
| ἀντήσω γὰρ ἐγὼ τοῦδ' ἀνέρος, ὄφρα δαείω, | Denn ich will begegnen dem Manne da; daß ich erkenne, | |
| ὅς τις ὅδε κρατέει καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργεν | Wer da umher so schaltet, und schon viel Böses den Troern | |
| Τρῶας, ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσϑλῶν γούνατ' ἔλυσεν.« | 425 | Stiftete; weil er Vieler und Tapferer Kniee gelöset! |
| ἦ ῥα, καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἄλτο χαμᾶζε· | Sprach's, und vom Wagen herab mit den Rüstungen sprang er zur Erde. | |
| Πάτροκλος δ' ἑτέρωϑεν, ἐπεὶ ἴδεν, ἔκϑορε δίφρου. | Auch Patroklos, sobald er ihn schauete, sprang aus dem Sessel. | |
| οἳ δ', ὥς τ' αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες ἀγκυλοχεῖλαι | Beide den Habichten gleich, scharfklauigen, krummgeschnabelt, | |
| πέτρῃ ἔφ' ὑψηλῇ μεγάλα κλάζοντε μάχωνται, | Die auf luftigem Fels mit wildem Getön sich bekämpfen: | |
| ὣς οἳ κεκλήγοντες ἐπ' ἀλλήλοισιν ὄρουσαν. | 430 | Also mit lautem Geschrei nun stürzten sie gegeneinander. |
| τοὺς δὲ ἰδὼν ἐλέησε Κρόνου πάις ἀγκυλομήτεω, | Diese schaut' erbarmend der Sohn des verborgenen Kronos; | |
| Ἥρην δὲ προσέειπε κασιγνήτην ἄλοχόν τε· | Und zur Here begann er, der leiblichen Schwester und Gattin: | |
| »ὤ μοι ἐγών, ὅτε μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ἀνδρῶν | Wehe mir, wann das Geschick Sarpedon, meinen Geliebten, | |
| μοῖρ' ὑπὸ Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι. | Unter Patroklos' Hand des Menötiaden mir bändigt! | |
| διχϑὰ δέ μοι κραδίη μέμονε φρεσὶν ὁρμαίνοντι, | 435 | Zwiefachen Rat nun bewegt mein sinnendes Herz im Busen: |
| ἤ μιν ζωὸν ἐόντα μάχης ἄπο δακρυοέσσης | Ob ich ihn lebend annoch aus der tränenbringenden Feldschlacht | |
| ϑείω ἀναρπάξας Λυκίης ἐν πίονι δήμῳ, | Setze hinweggerafft in Lykiens fruchtbare Fluren; | |
| ἢ ἤδη ὑπὸ χερσὶ Μενοιτιάδαο δαμάσσω.« | Oder ihn unter der Hand des Menötiaden bezwinge. | |
| τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη· | Ihm antwortete drauf die hoheitblickende Here: | |
| »αἰνότατε Κρονίδη, ποῖον τὸν μῦϑον ἔειπες; | 440 | Welch ein Wort, Kronion, du Schrecklicher! hast du geredet? |
| ἄνδρα ϑνητὸν ἐόντα, πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ, | Einen sterblichen Mann, längst ausersehn dem Verhängnis, | |
| ἂψ ἐϑέλεις ϑανάτοιο δυσηχέος ἒξ ἀναλῦσαι; | Denkst du anitzt von des Tods graunvoller Gewalt zu erlösen? | |
| ἔρδ'· ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν ϑεοὶ ἄλλοι. | Tu's! doch nimmer gefällt es dem Rat der anderen Götter! | |
| ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ' ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν· | Eines verkünd' ich dir noch, und du bewahr' es im Herzen. | |
| αἴ κε ζὼν πέμψῃς Σαρπηδόνα ὅνδε δόμονδε, | 445 | Wenn du ihn lebend entsendest in seinen Palast den Sarpedon; |
| φράζεο, μή τις ἔπειτα ϑεῶν ἐϑέλῃσι καὶ ἄλλος | Dann bedenk', ob nicht ein anderer Gott auch begehre, | |
| πέμπειν ὃν φίλον υἱὸν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης. | Seinen geliebten Sohn der schrecklichen Schlacht zu entführen. | |
| πολλοὶ γὰρ περὶ ἄστυ μέγα Πριάμοιο μάχονται | Denn noch viel' um die Feste des herrschenden Priamos kämpfen | |
| υἱέες ἀϑανάτων· τοῖσιν κότον αἰνὸν ἐνήσεις. | Söhn' unsterblicher Götter; die trügen dir heftigen Groll nach. | |
| ἀλλ' εἴ τοι φίλος ἐστί, τεὸν δ' ὀλοφύρεται ἦτορ. | 450 | Aber wofern du ihn liebst, und deine Seel' ihn betrauert; |
| ἦ τοι μέν μιν ἔασον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ | Siehe so laß ihn zwar im Ungestüme der Feldschlacht | |
| χέρσ' ὕπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι· | Sterben, besiegt von der Hand des Menötiaden Patroklos; | |
| αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε λίπῃ ψυχή τε καὶ αἰών, | Doch sobald ihn verlassen der Geist und der Odem des Lebens, | |
| πέμπειν μιν Θάνατόν τε φέρειν καὶ ἥδυμον Ὕπνον, | Gib ihn hinwegzutragen dem Tod' und dem ruhigen Schlafe, | |
| εἰς ὅ κε δὴ Λυκίης εὐρείης δῆμον ἵκωνται· | 455 | Bis sie gekommen zum Volk des weiten Lykierlandes: |
| ἔνϑα ἑ ταρχύσουσι κασίγνητοί τε ἔται τε | Wo ihn rühmlich bestatten die Brüder zugleich und Verwandten | |
| τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ ϑανόντων.« | Mit Grabhügel und Säule; denn das ist die Ehre der Toten. | |
| ὣς ἔφατ', οὐδ' ἀπίϑησε πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε· | Jene sprach's; ihr gehorchte der waltende Herrscher der Welt Zeus. | |
| αἱματοέσσας δὲ ψιάδας κατέχευεν ἔραζε | Siehe mit blutigen Tropfen beträufelt' er jetzo die Erde, | |
| παῖδα φίλον τιμῶν, τόν οἱ Πάτροκλος ἔμελλεν | 460 | Ehrend den lieben Sohn, den bald ihm sollte Patroklos |
| φϑίσειν ἐν Τροίῃ ἐριβώλακι, τηλόϑι πάτρης. | Tilgen in Trojas Lande, dem scholligen, fern von der Heimat. | |
| οἳ δ' ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ' ἀλλήλοισιν ἰόντες, | Als sie nunmehr sich genaht, die Eilenden gegeneinander; | |
| ἔνϑ' ἦ τοι Πάτροκλος ἀγακλειτὸν Θρασύμηλον, | Jetzo traf Patroklos den herrlichen Held Thrasymelos, | |
| ὅς ῥ' ἠὺς ϑεράπων Σαρπηδόνος ἦεν ἄνακτος, | Der ein tapfrer Genoß Sarpedons war des Gebieters; | |
| τὸν βάλε νείαιραν κατὰ γαστέρα, λῦσε δὲ γυῖα. | 465 | Diesem durchbohrt' er unten den Bauch, und löst' ihm die Glieder. |
| Σαρπηδὼν δ' αὐτοῦ μὲν ἀπήμβροτε δουρὶ φαεινῷ | Auch Sarpedon verfehlt' ihn selbst mit der blinkenden Lanze, | |
| δεύτερος ὁρμηϑείς, ὃ δὲ Πήδασον οὔτασεν ἵππον | Werfend den anderen Wurf; doch Pedasos stürmt' er dem Rosse | |
| ἔγχεϊ δεξιὸν ὦμον· ὃ δ' ἔβραχε ϑυμὸν ἀίσϑων, | Rechts in die Schulter den Speer; und es röchelte schwer aufatmend, | |
| κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ' ἔπτατο ϑυμός. | Stürzete dann in den Staub mit Geschrei, und das Leben entflog ihm. | |
| τὼ δὲ διαστήτην, κρίκε δὲ ζυγόν, ἡνία δέ σφιν | 470 | Jene sprangen zerscheucht, und es knarrte das Joch, und die Zügel |
| σύγχυτ', ἐπεὶ δὴ κεῖτο παρήορος ἐν κονίῃσιν. | Wirrten sich, als in dem Staube das Nebenroß sich herumwarf | |
| τοῖο μὲν Αὐτομέδων δουρικλυτὸς εὕρετο τέκμωρ· | Doch Automedon steurte, der Lanzenschwinger, dem Unheil: | |
| σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ, | Schnell das geschliffene Schwert von der nervichten Hüfte sich reißend, | |
| ἀίξας ἀπέκοψε παρήορον, οὐδ' ἐμάτησεν· | Naht' und zerhieb er den Strang des getöteten, nicht unentscheidend; | |
| τὼ δ' ἰϑυνϑήτην, ἐν δὲ ῥυτῆρσι τάνυσϑεν. | 475 | Und nun stellten sich beid', und zogen gerad' in den Strängen. |
| τὼ δ' αὖτις συνίτην ἔριδος πέρι ϑυμοβόροιο. | Wieder bekämpften sich jen' im vertilgenden Kampfe des Todes. | |
| ἔνϑ' αὖ Σαρπηδὼν μὲν ἀπήμβροτε δουρὶ φαεινῷ· | Doch Sarpedon verfehlt' auch jetzt mit der blinkenden Lanze; | |
| Πατρόκλου δ' ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυϑ' ἀκωκὴ | Denn links über die Schulter Patroklos' stürmt' ihm des Erzes | |
| ἔγχεος, οὐδ' ἔβαλ' αὐτόν. ὃ δ' ὕστερος ὤρνυτο χαλκῷ | Schärf', und verwundete nicht. Nun schwang der edle Patroklos | |
| Πάτροκλος· τοῦ δ' οὐχ ἅλιον βέλος ἔκφυγε χειρός, | 480 | Seinen Speer; und ihm flog nicht umsonst das Geschoß aus der Rechten; |
| ἀλλ' ἔβαλ', ἔνϑ' ἄρα τε φρένες ἔρχαται ἀμφ' ἁδινὸν κῆρ· | Sondern traf, wo ums Herz des Zwerchfells Hülle sich windet; | |
| ἤριπε δ', ὡς ὅτε τις δρῦς ἤριπεν ἢ ἀχερωὶς | Und er entsank, wie die Eiche dahinsinkt, oder die Pappel, | |
| ἠὲ πίτυς βλωϑρή, τήν τ' οὔρεσι τέκτονες ἄνδρες | Oder die stattliche Tanne, die hoch auf Bergen die Künstler | |
| ἐξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήιον εἶναι· | Ab mit geschliffenen Äxten gehaun, zum Balken des Schiffes: | |
| ὣς ὃ πρόσϑ' ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσϑείς, | 485 | Also lag er gestreckt vor dem rossebespanneten Wagen, |
| βεβρυχώς, κόνιος δεδραγμένος αἱματοέσσης. | Knirschend vor Angst, mit den Händen des blutigen Staubes ergreifend. | |
| ἠύτε ταῦρον ἔπεφνε λέων ἀγέληφι μετελϑὼν | So wie den Stier ermordet ein Löw', in die Herde sich stürzend, | |
| αἴϑωνα μεγάϑυμον, ἐν εἰλιπόδεσσι βόεσσιν, | Ihn, der glänzend und stolz vorragt schwerwandelnden Rindern; | |
| ὤλετό τε στενάχων ὑπὸ γαμφηλῇσι λέοντος, | Doch er verhaucht aufstöhnend die Kraft in dem Rachen des Löwen: | |
| ὣς ὑπὸ Πατρόκλῳ Λυκίων ἀγὸς ἀσπιστάων | 490 | So dem Patroklos erlag der geschildeten Lykier Heerfürst; |
| κτεινόμενος μενέαινε, φίλον δ' ὀνόμηνεν ἑταῖρον· | Zürnendes Muts hinsank er, und rief dem teuren Genossen: | |
| »Γλαῦκε πέπον, πολεμιστὰ μετ' ἀνδράσι, νῦν σε μάλα χρὴ | Glaukos, o Freund, du des Kampfes Gewaltiger, jetzo gebührt dir's, | |
| αἰχμητήν τ' ἔμεναι καὶ ϑαρσαλέον πολεμιστήν· | Lanzenschwinger zu sein, und unerschrockener Krieger! | |
| νῦν τοι ἐελδέσϑω πόλεμος κακός, εἰ ϑοός ἐσσι. | Jetzo sein dir erwünscht Kriegsschrecknisse, wenn du beherzt bist! | |
| πρῶτα μὲν ὄτρυνον Λυκίων ἡγήτορας ἄνδρας | 495 | Erst ermuntere nun der Lykier edle Gebieter, |
| πάντῃ ἐποιχόμενος Σαρπηδόνος ἀμφὶ μάχεσϑαι· | Wandelnd um jegliche Schar, zu verteidigen ihren Sarpedon; | |
| αὐτὰρ ἔπειτα καὶ αὐτὸς ἐμεῦ πέρι μάρναο χαλκῷ. | Aber sodann auch selber für mich mit dem Erze gekämpfet! | |
| σοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα κατηφείη καὶ ὄνειδος | Denn dir werd' ich hinfort zur Schmach und daurenden Schande | |
| ἔσσομαι ἤματα πάντα διαμπερές, εἴ κέ μ' Ἀχαιοὶ | Sein durch alle Geschlechter in Ewigkeit, wo die Achaier | |
| τεύχεα συλήσωσι νεῶν ἐν ἀγῶνι πεσόντα. | 500 | Mir die Waffen entziehn, der im Kreis der Schiffe dahinsank! |
| ἀλλ' ἔχεο κρατερῶς, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅπαντα.« | Auf denn, heran mit Gewalt, und ermuntere jeglichen Streiter! | |
| ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος ϑανάτοιο κάλυψεν | Als er dieses geredet, umschloß ihm das Ende des Todes | |
| ὀφϑαλμοὺς ῥῖνάς ϑ'. ὃ δὲ λὰξ ἐν στήϑεσι βαίνων | Augen zugleich und Nase. Gestemmt nun die Fers' auf die Brust ihm, | |
| ἐκ χροὸς ἕλκε δόρυ, προτὶ δὲ φρένες αὐτῷ ἕποντο· | Zog er die Lanz' aus dem Leib; es folgt' ihr die Hülle des Herzens; | |
| τοῖο δ' ἅμα ψυχήν τε καὶ ἔγχεος ἐξέρυσ' αἰχμήν. | 505 | Also die Seele zugleich, und die Schärfe des Speers ihm entriß er. |
| Μυρμιδόνες δ' αὐτοῦ σχέϑον ἵππους φυσιάοντας, | Myrmidonen hielten des Königes schnaubende Rosse, | |
| ἱεμένους φοβέεσϑαι, ἐπεὶ λίπεν ἅρματ' ἀνάκτων. | Sehnsuchtsvoll zu entfliehn, da der Eigner Geschirr sie verlassen. | |
| Γλαύκῳ δ' αἰνὸν ἄχος γένετο φϑογγῆς ἀίοντι· | Glaukos' Seele durchdrang Wehmut bei der Rede des Freundes; | |
| ὠρίνϑη δέ οἱ ἦτορ, ὅτ' οὐ δύνατο προσαμῦναι. | Und ihm stürmte das Herz, daß nicht er vermochte zu helfen. | |
| χειρὶ δ' ἑλὼν ἐπίεζε βραχίονα· τεῖρε γὰρ αὐτὸν | 510 | Fassend drückt' er den Arm mit der Hand; denn es quälte die Wund' ihn |
| ἕλκος, ὃ δή μιν Τεῦκρος ἐπεσσυμένον βάλεν ἰῷ | Heftig, die Teukros ihm dem Stürmenden schoß mit dem Pfeile, | |
| τείχεος ὑψηλοῖο, ἀρὴν ἑτάροισιν ἀμύνων. | Als er die ragende Mauer verteidigte seinen Genossen. | |
| εὐχόμενος δ' ἄρα εἶπεν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι· | Laut nun fleht' er empor zum treffenden Phöbos Apollon: | |
| »κλῦϑι, ἄναξ, ὅς που Λυκίης ἐν πίονι δήμῳ | Herrscher, vernimm; ob vielleicht du in Lykias fruchtbarem Lande | |
| εἲς ἢ ἐνὶ Τροίῃ· δύνασαι δὲ σὺ πάντοσ' ἀκούειν | 515 | Bist, vielleicht auch in Troja: du kannst aus jeglichem Ort ja |
| ἀνέρι κηδομένῳ, ὡς νῦν ἐμὲ κῆδος ἱκάνει. | Hören den leidenden Mann, wie anjetzt mich leiden umdränget! | |
| ἕλκος μὲν γὰρ ἔχω τόδε καρτερόν, ἀμφὶ δέ μοι χεὶρ | Diese Wund' hier trug' ich, die schreckliche! Ganz wird der Arm mir | |
| ὀξείῃς ὀδύνῃσιν ἐλήλαται, οὐδέ μοι αἷμα | Von tiefbrennenden Schmerzen gepeiniget; nicht auch zu hemmen | |
| τερσῆναι δύναται, βαρύϑει δέ μοι ὦμος ὑπ' αὐτοῦ· | Ist das quellende Blut, und beschwert mir starret die Schulter! | |
| ἔγχος δ' οὐ δύναμαι σχεῖν ἔμπεδον, οὐδὲ μάχεσϑαι | 520 | Nicht den Speer zu halten vermag ich noch, oder zu kämpfen, |
| ἐλϑὼν δυσμενέεσσιν. ἀνὴρ δ' ὤριστος ὄλωλεν | Unter die Feinde gemengt: und der tapferste Mann, Sarpedon | |
| Σαρπηδών, Διὸς υἱός· ὃ δ' οὐδ' οὗ παιδὸς ἀμύνει. | Starb, Zeus' Sohn! der sogar des eigenen Kindes nicht achtet! | |
| ἀλλὰ σύ πέρ μοι, ἄναξ, τόδε καρτερὸν ἕλκος ἄκεσσαι, | Hilf denn du, o Herrscher, die schreckliche Wunde mir heilend! | |
| κοίμησον δ' ὀδύνας, δὸς δὲ κράτος, ὄφρ' ἑτάροισιν | Schläfere ein die Schmerzen, und stärke mich: daß ich die Männer | |
| κεκλόμενος Λυκίοισιν ἐποτρύνω πολεμίζειν | 525 | Lykiens rufend umher aufmuntere, tapfer zu streiten; |
| αὐτός τ' ἀμφὶ νέκυι κατατεϑνηῶτι μάχωμαι.« | Und auch selbst um die Leiche des Abgeschiedenen kämpfe! | |
| ὣς ἔφατ' εὐχόμενος· τοῦ δ' ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων | Also sprach er flehend; ihn hörete Phöbos Apollon. | |
| αὐτίκα παῦσ' ὀδύνας, ἀπὸ δ' ἕλκεος ἀργαλέοιο | Plötzlich stillt' er die Schmerzen, und hemmt' aus der schrecklichen Wunde | |
| αἷμα μέλαν τέρσηνε, μένος δέ οἱ ἔμβαλε ϑυμῷ. | Sein schwarzrinnendes Blut, und haucht' ihm Mut in die Seele. | |
| Γλαῦκος δ' ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ γήϑησέν τε, | 530 | Glaukos aber erkannt' es im Geist, und freute sich herzlich, |
| ὅττι οἱ ὦκ' ἤκουσε μέγας ϑεὸς εὐξαμένοιο. | Daß so schnell sein Gebet der mächtige Gott ihm gewähret. | |
| πρῶτα μὲν ὤτρυνεν Λυκίων ἡγήτορας ἄνδρας | Erst ermuntert' er nun der Lykier edle Gebieter, | |
| πάντῃ ἐποιχόμενος Σαρπηδόνος ἀμφὶ μάχεσϑαι. | Wandelnd um jegliche Schar, zu verteidigen ihren Sarpedon. | |
| αὐτὰρ ἔπειτα μετὰ Τρῶας κίε μακρὰ βιβάσϑων, | Aber sodann auch die Troer durchwandelt' er, mächtiges Schrittes, | |
| Πουλυδάμαντ' ἔπι Πανϑοΐδην καὶ Ἀγήνορα δῖον, | 535 | Hin zu Polydamas, Panthoos Sohn, und dem edlen Agenor, |
| βῆ δὲ μετ' Αἰνείαν τε καὶ Ἕκτορα χαλκοκορυστήν. | Auch zu Äneias darauf, und dem erzumschimmerten Hektor; | |
| ἀγχοῦ δ' ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | Nahe trat er zu ihnen, und sprach die geflügelten Worte: | |
| »Ἕκτορ, νῦν δὴ πάγχυ λελασμένος εἰς ἐπικούρων, | Hektor, so gänzlich nunmehr vergaßest du deiner Berufnen, | |
| οἳ σέϑεν εἵνεκα τῆλε φίλων καὶ πατρίδος αἴης | Welche für dich, von Freunden entfernt und Vatergefilde, | |
| ϑυμὸν ἀποφϑινύϑουσι· σὺ δ' οὐκ ἐϑέλεις ἐπαμύνειν. | 540 | Hier aushauchen den Geist; du aber versagst sie zu retten! |
| κεῖται Σαρπηδὼν Λυκίων ἀγὸς ἀσπιστάων, | Siehe Sarpedon sank, der geschildeten Lykier Heerfürst, | |
| ὃς Λυκίην εἴρυτο δίκῃσί τε καὶ σϑένεϊ ᾧ· | Welcher Lykiens Heil durch Gerechtigkeit und durch Gewalt hob; | |
| τὸν δ' ὑπὸ Πατρόκλου δάμασ' ἔγχεϊ χάλκεος Ἄρης. | Unter Patroklos' Speer bezwang ihn der eherne Ares. | |
| ἀλλά, φίλοι, πάρστητε, νεμεσσήϑητε δὲ ϑυμῷ, | Eilet hinzu, ihr Geliebten, und nehmt zu Herzen die Kränkung, | |
| μὴ ἀπὸ τεύχε' ἕλωνται ἀεικίσσωσι δὲ νεκρὸν | 545 | Wenn ihn die Myrmidonen entwaffneten, wenn sie den Leichnam |
| Μυρμιδόνες, Δαναῶν κεχολωμένοι ὅσσοι ὄλοντο, | Schändeten, über den Tod der Danaer aller erbittert, | |
| τοὺς ἐπὶ νηυσὶ ϑοῇσιν ἐπέφνομεν ἐγχείῃσιν.« | Die um die hurtigen Schiffe wir ausgetilgt mit den Lanzen! | |
| ὣς ἔφατο· Τρῶας δὲ κατὰ κρῆϑεν λάβε πένϑος | Jener sprach's; und die Troer umschlug schwerlastender Kummer, | |
| ἄσχετον, οὐκ ἐπιεικτόν, ἐπεί σφισιν ἕρμα πόληος | Ungestüm, und unleidlich; denn eine Säule der Stadt war | |
| ἔσκε καὶ ἀλλοδαπός περ ἐών· πολέες γὰρ ἅμ' αὐτῷ | 550 | Jener, wiewohl aus fremdem Geschlecht: viel tapferes Volkes |
| λαοὶ ἕποντ', ἒν δ' αὐτὸς ἀριστεύεσκε μάχεσϑαι. | Führt' er daher, er selbst der tapferste Held in der Heerschar. | |
| βὰν δ' ἰϑὺς Δαναῶν λελιημένοι· ἦρχε δ' ἄρα σφιν | Gradan drangen sie wild in die Danaer; aber voran ging | |
| Ἕκτωρ χωόμενος Σαρπηδόνος. αὐτὰρ Ἀχαιοὺς | Hektor, glühend vor Zorn um Sarpedon. Auch die Achaier | |
| ὦρσε Μενοιτιάδεω Πατροκλῆος λάσιον κῆρ. | Trieb des Menötiaden Patrokleus männliches Herz an. | |
| Αἴαντε πρώτω προσέφη μεμαῶτε καὶ αὐτώ· | 555 | Erst zu den Ajas begann er, die selbst schon glühten von Kampflust: |
| »Αἴαντε, νῦν σφῶιν ἀμύνεσϑαι φίλον ἔστω, | Ajas ihr, nun müsse der Feind' Abwehr euch erwünscht sein, | |
| οἷοί περ πάρος ἦτε μετ' ἀνδράσιν ἢ καὶ ἀρείους. | So wie vordem mit Männern ihr schaltetet, oder noch tapfrer! | |
| κεῖται ἀνήρ, ὃς πρῶτος ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν, | Seht, er liegt, der zuerst einbrach in der Danaer Mauer, | |
| Σαρπηδών. ἀλλ' εἴ μιν ἀεικισσαίμεϑ' ἑλόντες | Er Sarpedon der Held! O daß wir entstellten den Leichnam, | |
| τεύχεά τ' ὤμοιιν ἀφελοίμεϑα καί τιν' ἑταίρων | 560 | Daß wir die Wehr von der Schulter ihm raubeten, auch der Genossen |
| αὐτοῦ ἀμυνομένων δαμασαίμεϑα νηλέι χαλκῷ.« | Manchen im Streit um ihn selber mit grausamem Erze bezähmten! | |
| ὣς ἔφαϑ'· οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ ἀλέξασϑαι μενέαινον. | Jener sprach's; und auch selbst schon waren sie gierig des Kampfes. | |
| οἳ δ' ἐπεὶ ἀμφοτέρωϑεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας | Aber da beiderseits sie dichter verstärkt die Geschwader, | |
| Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Μυρμιδόνες καὶ Ἀχαιοί, | Troer und Lykier dort, hier Myrmidon' und Achaier; | |
| σύμβαλον ἀμφὶ νέκυι κατατεϑνηῶτι μάχεσϑαι | 565 | Rannten sie wild um die Leiche des Abgeschiednen zu kämpfen, |
| δεινὸν ἀύσαντες· μέγα δ' ἔβραχε τεύχεα φωτῶν. | Mit graunvollem Geschrei; und es rasselten Waffen der Männer. | |
| Ζεὺς δ' ἔπι νύκτ' ὀλοὴν τάνυσε κρατερῇ ὑσμίνῃ, | Zeus mit entsetzlicher Nacht umzog das Getümmel des Mordes, | |
| ὄφρα φίλῳ περὶ παιδὶ μάχης ὀλοὸς πόνος εἴη. | Daß um den trauten Sohn noch entsetzlicher tobte die Kriegswut. | |
| ὦσαν δὲ πρότεροι Τρῶες ἑλίκωπας Ἀχαιούς· | Trojas Söhn' itzt drängten die freudigen Krieger Achaias: | |
| βλῆτο γὰρ οὔ τι κάκιστος ἀνὴρ μετὰ Μυρμιδόνεσσιν, | 570 | Denn es sank nicht der feigste der myrmidonischen Männer, |
| υἱὸς Ἀγακλῆος μεγαϑύμου δῖος Ἐπειγεύς, | Er vom Held Agakles erzeugt, der edle Epeigeus: | |
| ὅς ῥ' ἐν Βουδείῳ εὖ ναιομένῳ ἐάνασσεν | Welcher mit Macht geboten im wohlbewohnten Budeion | |
| τὸ πρίν· ἀτὰρ τότε γ' ἐσϑλὸν ἀνεψιὸν ἐξεναρίξας | Ehmals; aber nachdem er den trefflichen Vetter getötet, | |
| ἐς Πηλῆ' ἱκέτευσε καὶ ἐς Θέτιν ἀργυρόπεζαν· | Kam er um Peleus Schutz und der silberfüßigen Thetys; | |
| οἳ δ' ἅμ' Ἀχιλλῆι ῥηξήνορι πέμπον ἕπεσϑαι | 575 | Welche zugleich mit Achilleus dem Scharentrenner ihn sandten |
| Ἴλιον εἰς εὔπωλον, ἵνα Τρώεσσι μάχοιτο. | Gegen Ilios her, zum Kampf mit den reisigen Troern. | |
| τόν ῥα τόϑ' ἁπτόμενον νέκυος βάλε φαίδιμος Ἕκτωρ | Der nun faßte den Toten; da warf der strahlende Hektor | |
| χερμαδίῳ κεφαλήν· ἣ δ' ἄνδιχα πᾶσα κεάσϑη | Ihm mit dem Steine das Haupt; und ganz voneinander zerbarst es | |
| ἐν κόρυϑι βριαρῇ· ὃ δ' ἄρα πρηνὴς ἐπὶ νεκρῷ | Unter dem lastenden Helm, und vorwärts hin auf den Leichnam | |
| κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν ϑάνατος χύτο ϑυμοραϊστής. | 580 | Taumelt' er; aber des Todes entseelender Schauer umfloß ihn. |
| Πατρόκλῳ δ' ἄρ' ἄχος γένετο φϑιμένου ἑτάροιο· | Schmerz ergriff den Patroklos, da tot sein Freund ihm dahinsank. | |
| ἴϑυσεν δὲ διὰ προμάχων ἴρηκι ἐοικὼς | Gradan stürmt' er durchs Vordergewühl, mit der Schnelle des Habichts, | |
| ὠκέι, ὅς τ' ἐφόβησε κολοιούς τε ψῆράς τε. | Welcher den flüchtigen Schwarm der Star' und Dohlen verfolget: | |
| ὣς ἰϑὺς Λυκίων, Πατρόκλεες ἱπποκέλευϑε, | So in der Lykier Schar, Patrokleus, reisiger Kämpfer, | |
| ἔσσυο καὶ Τρώων, κεχόλωσο δὲ κῆρ ἑτάροιο. | 585 | Stürmtest du ein und der Troer, ergrimmt um den Tod des Genossen. |
| καί ῥ' ἔβαλε Σϑενέλαον Ἰϑαιμένεος φίλον υἱὸν | Sieh, er traf Sthenelaos, Ithämenes Sohn, an den Nacken | |
| αὐχένα χερμαδίῳ, ῥῆξεν δ' ἄπο τοῖο τένοντας. | Mit dem gewaltigen Stein, und zerschmetterte ganz ihm die Sehnen. | |
| χώρησαν δ' ὕπο τε πρόμαχοι καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ. | Rückwärts wichen die ersten des Kampfs, und der strahlende Hektor. | |
| ὅσση δ' αἰγανέης ῥιπὴ ταναοῖο τέτυκται, | Weit wie die Lanz' im Schwunge, die langgeschaftete, hinfliegt, | |
| ἥν ῥά τ' ἀνὴρ ἀφέῃ πειρώμενος ἢ ἐν ἀέϑλῳ | 590 | Wenn sie ein Mann aussendet mit Kraft, entweder im Kampfspiel, |
| ἠὲ καὶ ἐν πολέμῳ δηίων ὕπο ϑυμοραϊστέων, | Oder im Schlachtgefild', umdroht von mordenden Feinden: | |
| τόσσον ἐχώρησαν Τρῶες, ὤσαντο δ' Ἀχαιοί. | So weit wichen die Troer, gedrängt von den Söhnen Achaias. | |
| Γλαῦκος δὲ πρῶτος Λυκίων ἀγὸς ἀσπιστάων | Glaukos aber zuerst, der geschildeten Lykier Heerfürst, | |
| ἐτράπετ', ἔκτεινεν δὲ Βαϑυκλῆα μεγάϑυμον | Wandte sich um, und erschlug den großgesinnten Bathykles, | |
| Χάλκωνος φίλον υἱόν, ὃς Ἑλλάδι οἰκία ναίων | 595 | Chalkons trefflichen Sohn, der, ein Haus in Hellas bewohnend, |
| ὄλβῳ τε πλούτῳ τε μετέπρεπε Μυρμιδόνεσσιν. | Reich an Gut und Habe vor Myrmidonen hervorschien: | |
| τὸν μὲν ἄρα Γλαῦκος στῆϑος μέσον οὔτασε δουρὶ | Diesem nunmehr stieß Glaukos die Lanz' in die Mitte des Busens, | |
| στρεφϑεὶς ἐξαπίνης, ὅτε μιν κατέμαρπτε διώκων· | Gegen ihn plötzlich gewandt, als schon ihn ereilt der Verfolger; | |
| δούπησεν δὲ πεσών. πυκινὸν δ' ἄχος ἔλλαβ' Ἀχαιούς, | Dumpf hinkracht' er im Fall. Da ergriff Wehmut die Achaier, | |
| ὡς ἔπεσ' ἐσϑλὸς ἀνήρ· μέγα δὲ Τρῶες κεχάροντο. | 600 | Als der Tapfere sank; doch die Troer freuten sich herzlich; |
| στὰν δ' ἀμφ' αὐτὸν ἰόντες ἀολλέες· οὐ δ' ἄρ' Ἀχαιοὶ | Und sie umstanden gedrängt den Liegenden: auch die Achaier, | |
| ἀλκῆς ἐξελάϑοντο, μένος δ' ἰϑὺς φέρον αὐτῶν. | Nicht vergessend der Kraft, kühn drangen sie grad' in die Heerschar. | |
| ἔνϑ' αὖ Μηριόνης Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυστήν, | Aber Meriones traf den Laogonos unter den Troern, | |
| Λαόγονον ϑρασὺν υἱὸν Ὀνήτορος, ὃς Διὸς ἱρεὺς | Tapfer und kühn, den Sohn des Onetor, welcher ein Priester | |
| Ἰδαίου ἐτέτυκτο, ϑεὸς δ' ὣς τίετο δήμῳ. | 605 | War des idäischen Zeus, wie ein Gott im Volke geehret: |
| τὸν βάλ' ὑπὸ γναϑμοῖο καὶ οὔατος· ὦκα δὲ ϑυμὸς | Den an Backen und Ohr durchschmettert' er, daß aus den Gliedern | |
| ᾤχετ' ἀπὸ μελέων, στυγερὸς δ' ἄρα μιν σκότος εἷλεν. | Schnell der Geist ihm entfloh; und grauliches Dunkel umfing ihn. | |
| Αἰνείας δ' ἐπὶ Μηριόνῃ δόρυ χάλκεον ἧκεν· | Gegen Meriones schwang den ehernen Speer Äneias; | |
| ἔλπετο γὰρ τεύξεσϑαι ὑπασπίδια προβιβάντος. | Denn er hofft' ihn zu treffen, wie unter dem Schild' er dahertrat. | |
| ἀλλ' ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος· | 610 | Jener indes vorschauend vermied den ehernen Wurfspieß, |
| πρόσσω γὰρ κατέκυψε, τὸ δ' ἐξόπιϑεν δόρυ μακρὸν | Vorwärts niedergebückt; da flog der gewaltige Speer ihm | |
| οὔδει ἐνισκίμφϑη, ἔπι δ' οὐρίαχος πελεμίχϑη | Über das Haupt in die Erde, daß hinten der Schaft an dem Speere | |
| ἔγχεος· ἔνϑα δ' ἔπειτ' ἀφίει μένος ὄβριμος Ἄρης. | Zitterte; doch bald ruhte die Kraft des mordenden Erzes, | |
| [αἰχμὴ δ' Αἰνείαο κραδαινομένη κατὰ γαίης | Des ergrimmt' Äneias im mutigen Geist, und begann so: | |
| ᾤχετ', ἐπεί ῥ' ἅλιον στιβαρῆς ἀπὸ χειρὸς ὄρουσεν.] | 615 | Bald, o Meriones, hätte dich leichtgewendeten Tänzer |
| Αἰνείας δ' ἄρα ϑυμὸν ἐχώσατο φώνησέν τε· | Meine Lanz' auf immer beruhiget, hätt' ich getroffen. | |
| »Μηριόνη, τάχα κέν σε καὶ ὀρχηστήν περ ἐόντα | Aber der speerberühmte Meriones sagte dagegen: | |
| ἔγχος ἐμὸν κατέπαυσε διαμπερές, εἴ σ' ἔβαλόν περ.« | Schwer wird dir's, Äneias, wiewohl du ein mächtiger Held bist, | |
| τὸν δ' αὖ Μηριόνης δουρικλυτὸς ἀντίον ηὔδα· | Aller Menschen Gewalt zu bändigen, wer dir entgegen | |
| »Αἰνεία, χαλεπόν σε καὶ ἴφϑιμόν περ ἐόντα | 620 | Kommt zum Streite gefaßt; auch du bist sterblich geboren. |
| πάντων ἀνϑρώπων σβέσσαι μένος, ὅς κέ σευ ἄντα | Wenn ich selber dich träf, erzielt mit der Schärfe des Erzes: | |
| ἔλϑῃ ἀμυνόμενος· ϑνητὸς δέ νυ καὶ σὺ τέτυξαι. | Bald, wie tapfer du bist, und mächtigen Händen vertrauend, | |
| εἰ καὶ ἐγώ σε βάλοιμι τυχὼν μέσον ὀξέι χαλκῷ, | Gäbst du mir Ruhm, und die Seele dem Sporner der Gaul' Aïdoneus! | |
| αἶψά κε καὶ κρατερός περ ἐὼν καὶ χερσὶ πεποιϑὼς | Jener sprach's; da straft' ihn Menötios' tapferer Sprößling: | |
| εὖχος ἐμοὶ δοίης, ψυχὴν δ' Ἄιδι κλυτοπώλῳ.« | 625 | Warum, Edler im Streit, Meriones, schwatzest du also? |
| ὣς φάτο· τὸν δ' ἐνένιπε Μενοιτίου ἄλκιμος υἱός· | Trautester, nie ja werden vor schmähenden Worten die Troer | |
| »Μηριόνη, τί σὺ ταῦτα καὶ ἐσϑλὸς ἐὼν ἀγορεύεις; | Weichen vom Toten zurück, eh' manchen noch decket die Erde. | |
| ὦ πέπον, οὔ τοι Τρῶες ὀνειδείοις ἐπέεσσιν | Denn im Arm ist Entscheidung des Kriegs, und des Wortes im Rate. | |
| νεκροῦ χωρήσουσι· πάρος τινὰ γαῖα καϑέξει. | Drum nicht Rede zu häufen gebührt uns, sondern zu kämpfen! | |
| ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου, ἐπέων δ' ἐνὶ βουλῇ· | 630 | Sprach's, und eilte voran; ihm folgte der göttliche Streiter. |
| τῷ οὔ τι χρὴ μῦϑον ὀφελλέμεν, ἀλλὰ μάχεσϑαι.« | Jetzo wie laut das Getös' holzhauender Männer emporsteigt | |
| ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ἦρχ', ὃ δ' ἅμ' ἕσπετο ἰσόϑεος φώς. | Aus des Gebirgs Waldtal, und weit umher es gehört wird: | |
| τῶν δ', ὥς τε δρυτόμων ἀνδρῶν ὀρυμαγδὸς ὄρωρεν | So dort stieg ein Getön von der weitumwanderten Erde, | |
| οὔρεος ἐν βήσσῃς, ἕκαϑεν δέ τε γίγνετ' ἀκουή· | Erzes zugleich und Leders und wohlbereiteter Stierhaut, | |
| ὣς τῶν ὤρνυτο δοῦπος ἀπὸ χϑονὸς εὐρυοδείης | 635 | Unter dem Stoß der Schwerter und zwiefach schneidenden Lanzen. |
| χαλκοῦ τε ῥινοῦ τε βοῶν τ' εὐποιητάων, | Nicht wär' itzt, auch ein achtsamer Mann, der den edlen Sarpedon | |
| νυσσομένων ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν. | Kennete; so mit Geschossen, mit Blut ringsher, und mit Staube | |
| οὐδ' ἂν ἔτι φράδμων περ ἀνὴρ Σαρπηδόνα δῖον | War er vom Haupte bedeckt bis hinab zu den äußersten Sohlen. | |
| ἔγνω, ἐπεὶ βελέεσσι καὶ αἵματι καὶ κονίῃσιν | Immer noch den Toten umschwärmten sie: gleich wie die Fliegen | |
| ἐκ κεφαλῆς εἴλυτο διαμπερὲς ἐς πόδας ἄκρους. | 640 | Sumsen im Meierhof' um die milcherfülleten Eimer, |
| οἳ δ' αἰεὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον, ὡς ὅτε μυῖαι | Im anmutigen Lenz, wann Milch von den Butten herabtrieft: | |
| σταϑμῷ ἔνι βρομέωσι περιγλαγέας κατὰ πέλλας | Also dort den Toten umschwärmten sie. Aber Kronion | |
| ὥρῃ εἰαρινῇ, ὅτε τε γλάγος ἄγγεα δεύει. | Wandte nie vom Getümmel der Schlacht die strahlenden Augen; | |
| ὣς ἄρα τοὶ περὶ νεκρὸν ὁμίλεον· οὐδέ ποτε Ζεὺς | Sondern schaut' auf die Streiter hinab, und vieles im Herzen | |
| τρέψεν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης ὄσσε φαεινώ, | 645 | Dacht' er über den Tod des Patrokleus, tiefnachsinnend: |
| ἀλλὰ κατ' αὐτοὺς αἰὲν ὅρα καὶ φράζετο ϑυμῷ | Ob bereits auch jenen, in schreckenvoller Entscheidung, | |
| πολλὰ μάλ' ἀμφὶ φόνῳ Πατρόκλου, μερμηρίζων, | Dort um den hohen Sarpedon die Kraft des strahlenden Hektors | |
| ἢ ἤδη καὶ κεῖνον ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ | Tilgte mit mordendem Erz, und die Wehr von der Schulter ihm raubte; | |
| αὐτοῦ ἐπ' ἀντιϑέῳ Σαρπηδόνι φαίδιμος Ἕκτωρ | Oder ob mehrere noch er überhäufte mit Arbeit. | |
| χαλκῷ δῃώσαι ἀπό τ' ὤμων τεύχε' ἕλοιτο, | 650 | Dieser Gedank' erschien dem Zweifelnden endlich der beste: |
| ἢ ἔτι καὶ πλεόνεσσιν ὀφέλλειεν πόνον αἰπύν. | Daß der tapfre Genoß des Peleiaden Achilleus | |
| ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι· | Wieder der Troer Volk und den erzumschimmerten Hektor | |
| ὄφρ' ἠὺς ϑεράπων Πηληιάδεω Ἀχιλῆος | Rückwärts drängte zur Stadt, und vielen noch raubte das Leben. | |
| ἐξαῦτις Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα χαλκοκορυστὴν | Hektorn sandt' er zuerst unmutige Furcht in die Seele; | |
| ὤσαιτο προτὶ ἄστυ, πολέων δ' ἀπὸ ϑυμὸν ἕλοιτο. | 655 | Und er sprang in den Sessel, und wandte sich, rufend den andern |
| Ἕκτορι δὲ πρωτίστῳ ἀνάλκιδα ϑυμὸν ἐνῆκεν· | Troern zu fliehn; denn er kannte Kronions heilige Waage. | |
| ἐς δίφρον δ' ἀναβὰς φύγαδ' ἔτραπε, κέκλετο δ' ἄλλους | Auch nicht Lykias Helden verweileten, sondern gescheucht flohn | |
| Τρῶας φευγέμεναι· γνῶ γὰρ Διὸς ἱρὰ τάλαντα. | Alle, nachdem sie den König gesehn, der im Herzen verwundet | |
| ἔνϑ' οὐδ' ἴφϑιμοι Λύκιοι μένον, ἀλλ' ἐφόβηϑεν | Lag, im Gemisch der Toten gestreckt; denn viel' um ihn selber | |
| πάντες, ἐπεὶ βασιλῆα ἴδον βεβλαμμένον ἦτορ | 660 | Sanken in Blut, da den heftigen Streit anstrengte Kronion. |
| κείμενον ἐν νεκύων ἀγύρει· πολέες γὰρ ἐπ' αὐτῷ | Jen' entzogen nunmehr von Sarpedons Schulter die Rüstung, | |
| κάππεσον, εὖτ' ἔριδα κρατερὴν ἐτάνυσσε Κρονίων. | Schimmernd von Erz, und hinab zu den räumigen Schiffen zu tragen | |
| οἳ δ' ἄρ' ἀπ' ὤμοιιν Σαρπηδόνος ἔντε' ἕλοντο | Gab sie den Kampfgenossen Menötios' tapferer Sprößling. | |
| χάλκεα μαρμαίροντα· τὰ μὲν κοίλας ἐπὶ νῆας | Jetzo begann zu Apollon der Herrscher im Donnergewölk Zeus: | |
| δῶκε φέρειν ἑτάροισι Μενοιτίου ἄλκιμος υἱός. | 665 | Phöbos, geh', o Geliebter, vom dunkelen Blut ihn zu säubern; |
| καὶ τότ' Ἀπόλλωνα προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς· | Aus dem Geschoß enthebe Sarpedon, trage darauf ihn | |
| »εἰ δ' ἄγε νῦν, φίλε Φοῖβε, κελαινεφὲς αἷμα κάϑηρον | Fern hinweg an den Strom, und spül' ihn rein im Gewässer; | |
| ἐλϑὼν ἐκ βελέων Σαρπηδόνα, καί μιν ἔπειτα | Auch mit Ambrosia salb' ihn, und hüll' ihm ambrosisch Gewand um. | |
| πολλὸν ἀποπρὸ φέρων λοῦσον ποταμοῖο ῥοῇσιν | Dann ihn wegzutragen vertrau den schnellen Geleitern, | |
| χρῖσόν τ' ἀμβροσίῃ, περὶ δ' ἄμβροτα εἵματα ἕσσον. | 670 | Beiden dem Schlaf und dem Tode, den Zwillingen, welche sofort ihn |
| πέμπε δέ μιν πομποῖσιν ἅμα κραιπνοῖσι φέρεσϑαι | Setzen ins weite Gebiet des fruchtbaren Lykierlandes: | |
| Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, οἵ ῥά μιν ὦκα | Wo ihn rühmlich bestatten die Brüder zugleich und Verwandten | |
| ϑήσουσ' ἐν Λυκίης εὐρείης πίονι δήμῳ, | Mit Grabhügel und Säule; denn das ist die Ehre der Toten. | |
| ἔνϑα ἑ ταρχύσουσι κασίγνητοί τε ἔται τε | Jener sprach's; und dem Vater war nicht unfolgsam Apollon. | |
| τύμβῳ τε στήλῃ τε· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ ϑανόντων.« | 675 | Eilend schwebt' er vom Idagebirg' in die schreckliche Feldschlacht; |
| ὣς ἔφατ'· οὐδ' ἄρα πατρὸς ἀνηκούστησεν Ἀπόλλων. | Aus dem Geschoß enthub er den Held Sarpedon, und trug ihn | |
| βῆ δὲ κατ' Ἰδαίων ὀρέων ἐς φύλοπιν αἰνήν, | Fern hinweg an den Strom, und spült' ihn rein im Gewässer; | |
| αὐτίκα δ' ἐκ βελέων Σαρπηδόνα δῖον ἀείρας, | Auch mit Ambrosia salbt' er, und hüllt' ihm ambrosisch Gewand um. | |
| πολλὸν ἀποπρὸ φέρων λοῦσεν ποταμοῖο ῥοῇσιν | Dann ihn wegzutragen vertraut' er den schnellen Geleitern, | |
| χρῖσέν τ' ἀμβροσίῃ, περὶ δ' ἄμβροτα εἵματα ἕσσεν | 680 | Beiden dem Schlaf und dem Tode, den Zwillingen, welche sofort ihn |
| πέμπε δέ μιν πομποῖσιν ἅμα κραιπνοῖσι φέρεσϑαι | Setzten ins weite Gebiet des fruchtbaren Lykierlandes. | |
| Ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, οἵ ῥά μιν ὦκα | Aber Patroklos, die Ross' und Automedon laut ermahnend, | |
| κάτϑεσαν ἐν Λυκίης εὐρείης πίονι δήμῳ. | Jagte den Troern nach und Lykiern, rennend ins Unheil: | |
| Πάτροκλος δ' ἵπποισι καὶ Αὐτομέδοντι κελεύσας | Törichter! Hätt' er das Wort des Peleiaden bewahret, | |
| Τρῶας καὶ Λυκίους μετεκίαϑε, καὶ μέγ' ἀάσϑη | 685 | Traun er entrann dem bösen Geschick des dunkelen Todes. |
| νήπιος· εἰ δὲ ἔπος Πηληιάδαο φύλαξεν, | Aber Zeus' Ratschluß ist mächtiger stets, denn der Menschen: | |
| ἦ τ' ἂν ὑπέκφυγε κῆρα κακὴν μέλανος ϑανάτοιο. | Der auch den tapferen Kämpfer verscheucht, und den Sieg ihm entwendet, | |
| ἀλλ' αἰεί τε Διὸς κρείσσων νόος ἠέ περ ἀνδρῶν· | Sonder Müh; dann wieder ihn selbst antreibt zum Gefechte: | |
| [ὅς τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκην | Er der jenem auch nun das Herz im Busen entflammte. | |
| ῥηιδίως, ὁτὲ δ' αὐτὸς ἐποτρύνει μαχέσασϑαι·] | 690 | Welchem entzogst du zuerst, und welchem zuletzt das Geschmeide, |
| ὅς οἱ καὶ τότε ϑυμὸν ἐνὶ στήϑεσσιν ἀνῆκεν. | Als, o Menötios' Sohn, dich zum Tod' itzt riefen die Götter? | |
| ἔνϑα τίνα πρῶτον, τίνα δ' ὕστατον ἐξενάριξας, | Ihn den Adrastos zuerst, Antonoos dann, und Echeklos, | |
| Πατρόκλεις, ὅτε δή σε ϑεοὶ ϑάνατόνδε κάλεσσαν; | Perimos, Megas' Sohn, und Epistor, samt Melanippos, | |
| Ἄδρηστον μὲν πρῶτα καὶ Αὐτόνοον καὶ Ἔχεκλον | Weiter den Elasos drauf, und Mulios, auch den Pylartes, | |
| καὶ Πέριμον Μεγάδην καὶ Ἐπίστορα καὶ Μελάνιππον, | 695 | Rafft' er dahin; doch die andern entzitterten alle voll Schreckens. |
| αὐτὰρ ἔπειτ' Ἔλασον καὶ Μούλιον ἠδὲ Πυλάρτην. | Jetzt hätt' Argos Volk die türmende Troja erobert, | |
| τοὺς ἕλεν· οἱ δ' ἄλλοι φύγαδε μνάοντο ἕκαστος. | Unter Patroklos' Hand; so tobt' er voran mit der Lanze: | |
| ἔνϑα κεν ὑψίπυλον Τροίην ἕλον υἷες Ἀχαιῶν | Wenn nicht Phöbos Apollon auf festgegründetem Turme | |
| Πατρόκλου ὑπὸ χερσί – πέρι πρὸ γὰρ ἔγχεϊ ϑῦεν –, | Dastand, ihm Verderben ersann, und die Troer beschirmte. | |
| εἰ μὴ Ἀπόλλων Φοῖβος ἐυδμήτου ἐπὶ πύργου | 700 | Dreimal stieg zur Ecke der hohen Mauer Patroklos |
| ἔστη, τῷ ὀλοὰ φρονέων Τρώεσσι δ' ἀρήγων. | Kühn hinan, und dreimal verdrängte mit Macht ihn Apollon, | |
| τρὶς μὲν ἐπ' ἀγκῶνος βῆ τείχεος ὑψηλοῖο | Gegen den leuchtenden Schild mit unsterblichen Händen ihm stoßend. | |
| Πάτροκλος, τρὶς δ' αὐτὸν ἀπεστυφέλιξεν Ἀπόλλων | Als er das vierte Mal drauf anstürmete, stark wie ein Dämon; | |
| χείρεσσ' ἀϑανάτῃσι φαεινὴν ἀσπίδα νύσσων. | Rief mit schrecklichem Drohn der treffende Phöbos Apollon: | |
| ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος, | 705 | Weiche mir, edeler Held Patrokleus! Nicht dir gewährt ist, |
| δεινὰ δ' ὁμοκλήσας προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων | Daß dein Speer verwüste die Stadt hochherziger Troer; | |
| »χάζεο, διογενὲς Πατρόκλεες· οὔ νύ τοι αἶσα | Nicht dem Achilleus einmal, der weit an Kraft dir vorangeht! | |
| σῷ ὑπὸ δουρὶ πόλιν πέρϑαι Τρώων ἀγερώχων, | Jener sprach's; da entwich mit eilendem Schritt Patroklos, | |
| οὐδ' ὑπ' Ἀχιλλῆος, ὅς περ σέο πολλὸν ἀμείνων.« | Scheuend den furchtbaren Zorn des treffenden Phöbos Apollon. | |
| ὣς φάτο· Πάτροκλος δ' ἀνεχάζετο πολλὸν ὀπίσσω, | 710 | Hektor am skäischen Tor nun hielt die stampfenden Rosse; |
| μῆνιν ἀλευάμενος ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος. | Denn er sann, ob er kämpfte, zurück ins Getümmel sie treibend, | |
| Ἕκτωρ δ' ἐν Σκαιῇσι πύλῃς ἔχε μώνυχας ἵππους· | Oder dem Volk in die Mauer sich einzuschließen geböte. | |
| δίζε γάρ, ἠὲ μάχοιτο κατὰ κλόνον αὖτις ἐλάσσας | Als er solches erwog, da nahete Phöbos Apollon, | |
| ἢ λαοὺς ἐς τεῖχος ὁμοκλήσειεν ἀλῆναι. | Gleich an Gestalt dem Mann in blühender Stärke der Jugend, | |
| ταῦτ' ἄρα οἱ φρονέοντι παρίστατο Φοῖβος Ἀπόλλων | 715 | Asios, welcher ein Ohm des rossetummelnden Hektors |
| ἀνέρι εἰσάμενος αἰζηῷ τε κρατερῷ τε | War, der Hekabe Bruder, und Sohn des trefflichen Dymas, | |
| Ἀσίῳ, ὃς μήτρως ἦν Ἕκτορος ἱπποδάμοιο, | Welcher in Phrygia wohnt' an Sangarios' grünenden Ufern; | |
| αὐτοκασίγνητος Ἑκάβης υἱὸς δὲ Δύμαντος, | Dessen Gestalt nachahmend begann itzt Phöbos Apollon: | |
| ὃς Φρυγίῃ ναίεσκε ῥοῇς ἔπι Σαγγαρίοιο· | Hektor, warum entziehst du dem Kampfe dich? Wenig geziemt dir's! | |
| τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων· | 720 | Möcht' ich, so weit ich dir folge, so weit an Stärke dir vorgehn; |
| »Ἕκτορ, τίπτε μάχης ἀποπαύεαι; οὐδέ τί σε χρή. | Bald dann wärst du zum Graun hinweg aus dem Kampfe gewichen! | |
| αἴϑ', ὅσον ἥσσων εἰμί, τόσον σέο φέρτερος εἴην· | Aber wohlan, auf Patroklos gelenkt die stampfenden Rosse; | |
| τῷ κε τάχα στυγερῶς πολέμου ἀπερωήσειας. | Ob du vielleicht ihn erlegst, und Ruhm dir gewähret Apollon! | |
| ἀλλ' ἄγε Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους, | Dieses gesagt, enteilte der Gott in der Männer Getümmel. | |
| αἴ κέν πώς μιν ἕλῃς, δώῃ δέ τοι εὖχος Ἀπόλλων.« | 725 | Doch dem Kebriones rief der helmumflatterte Hektor, |
| ὣς εἰπὼν ὃ μὲν αὖτις ἔβη ϑεὸς ἂμ πόνον ἀνδρῶν· | Daß er die Ross' in die Schlacht angeißelte. Aber Apollon | |
| Κεβριόνῃ δ' ἐκέλευσε δαΐφρονι φαίδιμος Ἕκτωρ | Drang in die Scharen hinein, und empört' in grauser Verwirrung | |
| ἵππους ἐς πόλεμον πεπληγέμεν. αὐτὰρ Ἀπόλλων | Argos' Volk; doch die Troer und Hektor schmückt' er mit Ehre. | |
| δύσεϑ' ὅμιλον ἰών, ἐν δὲ κλόνον Ἀργεΐοισιν | Hektor vermied sonst alle die Danaer, keinen ermordend; | |
| ἧκε κακόν, Τρωσὶν δὲ καὶ Ἕκτορι κῦδος ὄπαζεν. | 730 | Nur auf Patroklos lenkt' er die mächtig stampfenden Rosse. |
| Ἕκτωρ δ' ἄλλους μὲν Δαναοὺς ἔα οὐδ' ἐνάριζεν, | Auch Patroklos dagegen entsprang vom Geschirr auf die Erde, | |
| αὐτὰρ ὃ Πατρόκλῳ ἔφεπε κρατερώνυχας ἵππους. | Trug in der Linken den Speer, und faßt' in die Rechte den Marmor, | |
| Πάτροκλος δ' ἑτέρωϑεν ἀφ' ἵππων ἄλτο χαμᾶζε | Glänzendweiß, rauhzackig, den eben die Faust ihm umspannte. | |
| σκαιῇ ἔγχος ἔχων· ἑτέρηφι δὲ λάζετο πέτρον | Angestrengt nun warf er; und nicht flog säumend zum Manne, | |
| μάρμαρον ὀκριόεντα, τόν οἱ περὶ χεὶρ ἐκάλυψεν. | 735 | Noch verirrt das Geschoß; den Wagenlenker des Hektor |
| ἧκε δ' ἐρεισάμενος – οὐδὲ δὴν χάζετο φωτός –, | Traf er, Kebriones, ihn des Priamos' mutigen Bastard, | |
| οὐδ' ἁλίωσε βέλος· βάλε δ' Ἕκτορος ἡνιοχῆα | Wie er die Zügel gefaßt, an der Stirn mit dem zackigen Steine. | |
| Κεβριόνην, νόϑον υἱὸν ἀγακλῆος Πριάμοιο, | Beide Brauen zerknirscht' ihm der Fels; nicht wehrte des Hauptes | |
| ἵππων ἡνί' ἔχοντα μετώπιον ὀξέι λᾶι. | Knochen ihm; sondern die Augen entflossen zur Erd' in den Staub ihm. | |
| ἀμφοτέρας δ' ὀφρῦς σύνελεν λίϑος, οὐδέ οἱ ἔσχεν | 740 | Dort vor die Füße hinab; und schnell, wie ein Taucher von Ansehn, |
| ὀστέον, ὀφϑαλμοὶ δὲ χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν | Schoß er vom prangenden Sitz, und der Geist verließ die Gebeine. | |
| αὐτοῦ πρόσϑε ποδῶν· ὃ δ' ἄρ' ἀρνευτῆρι ἐοικὼς | Kränkenden Spott nun riefst du daher, Gaultummler Patroklos: | |
| κάππεσ' ἀπ' εὐεργέος δίφρου, λίπε δ' ὀστέα ϑυμός. | Wunder doch, wie behende der Mann! wie leicht er hinabtaucht! | |
| τὸν δ' ἐπικερτομέων προσέφης, Πατρόκλεες ἱππεῦ· | Übt' er die Kunst einmal in des Meers fischreichen Gewässern; | |
| »ὢ πόποι, ἦ μάλ' ἐλαφρὸς ἀνήρ· ὡς ῥεῖα κυβιστᾷ. | 745 | Viele sättigte wahrlich der Mann mit gefangenen Austern, |
| εἰ δή που καὶ πόντῳ ἐν ἰχϑυόεντι γένοιτο, | Hurtig vom Bord abspringend, und stürmt' es noch so gewaltig: | |
| πολλοὺς ἂν κορέσειεν ἀνὴρ ὅδε τήϑεα διφῶν, | So wie jetzt im Gefild' er behend' aus dem Wagen hinabtaucht! | |
| νηὸς ἀποϑρῴσκων, εἰ καὶ δυσπέμφελος εἴη· | Traun, auch im troischen Volk sind unvergleichliche Taucher! | |
| ὡς νῦν ἐν πεδίῳ ἐξ ἵππων ῥεῖα κυβιστᾷ. | Also sprach er, und stürzt' auf Kebriones Leiche des Helden, | |
| ἦ ῥα καὶ ἐν Τρώεσσι κυβιστητῆρες ἔασιν.« | 750 | Ungestüm, wie ein Löwe, der ländliche Hürden verödend, |
| ὣς εἰπὼν ἐπὶ Κεβριόνῃ ἥρωι βεβήκει | Jetzt an der Brust verwundet, durch eigene Kühnheit vertilgt wird: | |
| οἶμα λέοντος ἔχων, ὅς τε σταϑμοὺς κεραΐζων | So auf Kebriones dort, Patrokleus, sprängest du wütend. | |
| ἔβλητο πρὸς στῆϑος, ἑή τέ μιν ὤλεσεν ἀλκή· | Hektor auch dagegen entsprang vom Geschirr auf die Erde. | |
| ὣς ἐπὶ Κεβριόνῃ, Πατρόκλεες, ἄλσο μεμαώς. | Beid' um Kebriones kämpften, wie zween blutgierige Löwen, | |
| Ἕκτωρ δ' αὖϑ' ἑτέρωϑεν ἀφ' ἵππων ἄλτο χαμᾶζε. | 755 | Die auf den Höhn des Gebirgs um eine getötete Hindin, |
| τὼ περὶ Κεβριόναο λέονϑ' ὣς δηρινϑήτην, | Beide von Hunger gequält, hochtrotzendes Muts sich bekämpfen: | |
| ὥ τ' ὄρεος κορυφῇσι περὶ κταμένης ἐλάφοιο, | So um Kebriones dort die zween schlachtkundigen Männer, | |
| ἄμφω πεινάοντε, μέγα φρονέοντε μάχεσϑον· | Er Patroklos, Menötios' Sohn, und der strahlende Hektor, | |
| ὣς περὶ Κεβριόναο δύω μήστωρες ἀυτῆς, | Strebend einander den Leib mit grausamem Erz zu verwunden. | |
| Πάτροκλός τε Μενοιτιάδης καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ, | 760 | Hektor, nachdem er das Haupt anrührete, ließ es durchaus nicht; |
| ἵεντ' ἀλλήλων ταμέειν χρόα νηλέι χαλκῷ. | Drüben hielt Patroklos am Fuß ihn; und sie umdrängten | |
| Ἕκτωρ μὲν κεφαλῆφιν ἐπεὶ λάβεν, οὔ τι μεϑίει· | Troer zugleich und Achaier, gemischt zu grauser Entscheidung. | |
| Πάτροκλος δ' ἑτέρωϑεν ἔχεν ποδός. οἱ δὲ δὴ ἄλλοι | Wie wenn der Ost und der Süd mit Gewalt wetteifernd daherstürmt | |
| Τρῶες καὶ Δαναοὶ σύναγον κρατερὴν ὑσμίνην. | In des Gebirgs Waldtalen, den tiefen Forst zu erschüttern, | |
| ὡς δ' εὖρός τε νότος τ' ἐριδαίνετον ἀλλήλοιι | 765 | Buche zugleich und Esch' und zähumwachsne Kornelle; |
| οὔρεος ἐν βήσσῃς βαϑέην πελεμιζέμεν ὕλην, | Daß sie wild aneinander die ragenden Äste zerschlagen | |
| φηγόν τε μελίην τε τανύφλοιόν τε κράνειαν, | Mit graunvollem Getös', und der Sturz der Zerbrochnen umherkracht: | |
| αἵ τε πρὸς ἀλλήλας ἔβαλον τανυήκεας ὄζους | Also stürzten die Troer und Danaer gegeneinander, | |
| ἠχῇ ϑεσπεσίῃ, πάταγος δέ τε ἀγνυμενάων· | Mordend, nicht hier noch dort der verderblichen Flucht sich erinnernd, | |
| ὣς Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ ἐπ' ἀλλήλοισι ϑορόντες | 770 | Viel' um Kebriones starrten der spitzigen Lanzen geheftet, |
| δῄουν, οὐδ' ἕτεροι μνάοντ' ὀλοοῖο φόβοιο. | Auch der gefiederten Pfeile, die schnellenden Bogen entsprangen; | |
| πολλὰ δὲ Κεβριόνην ἄμφ' ὀξέα δοῦρα πεπήγει | Viel' auch der mächtigen Steine zerschmetterten krachende Schilde | |
| ἰοί τε πτερόεντες ἀπὸ νευρῆφι ϑορόντες, | Kämpfender Männer umher; er lag im Gewirbel des Staubes, | |
| πολλὰ δὲ χερμάδια μεγάλ' ἀσπίδας ἐστυφέλιξαν | Groß, weithingestreckt, der Wagenkunde vergessend. | |
| μαρναμένων ἀμφ' αὐτόν. ὃ δ' ἐν στροφάλιγγι κονίης | 775 | Weil annoch die Sonne am Mittagshimmel einherging; |
| κεῖτο μέγας μεγαλωστί, λελασμένος ἱπποσυνάων. | Hafteten jegliches Heeres Geschoß', und es sanken die Völker. | |
| ὄφρα μὲν ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, | Aber sobald die Sonne zum Stierabspannen sich neigte; | |
| τόφρα μάλ' ἀμφοτέρων βέλε' ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός· | Jetzt ward gegen das Schicksal die Übermacht den Achaiern: | |
| ἦμος δ' ἠέλιος μετενίσσετο βουλυτόνδε, | Denn sie entrissen den Held Kebriones aus den Geschossen, | |
| καὶ τότε δή ῥ' ὑπὲρ αἶσαν Ἀχαιοὶ φέρτεροι ἦσαν. | 780 | Und aus der Troer Geschrei, und raubten die Wehr von den Schultern. |
| ἐκ μὲν Κεβριόνην βελέων ἥρωα ἔρυσσαν | Aber Patroklos stürzte mit feindlicher Wut in die Troer. | |
| Τρώων ἐξ ἐνοπῆς, καὶ ἀπ' ὤμων τεύχε' ἕλοντο· | Dreimal stürzt' er hinein, dem stürmenden Ares vergleichbar, | |
| Πάτροκλος δὲ Τρωσὶ κακὰ φρονέων ἐνόρουσεν. | Schreiend mit grausen Getön; dreimal neun Männer erschlug er. | |
| τρὶς μὲν ἔπειτ' ἐπόρουσε ϑοῷ ἀτάλαντος Ἄρηι, | Als er das vierte Mal drauf anstürmete, stark wie ein Dämon; | |
| σμερδαλέα ἰάχων, τρὶς δ' ἐννέα φῶτας ἔπεφνεν. | 785 | Jetzt war dir, Patroklos, genaht das Ende des Lebens. |
| ἀλλ' ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος, | Denn dir begegnete Phöbos im Ungestüme der Feldschlacht | |
| ἔνϑ' ἄρα τοι, Πάτροκλε, φάνη βιότοιο τελευτή· | Fürchterlich. Doch nicht merkt' er den Wandelnden durch das Getümmel, | |
| ἤντετο γάρ τοι Φοῖβος ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ | Weil in finstere Nacht der begegnende Gott sich gehüllet. | |
| δεινός. ὃ μὲν τὸν ἰόντα κατὰ κλόνον οὐκ ἐνόησεν· | Hinten stand und schlug er den Rücken ihm zwischen den Schultern, | |
| ἠέρι γὰρ πολλῇ κεκαλυμμένος ἀντεβόλησεν. | 790 | Mit gebreiteter Hand; da schwindelten jenem die Augen. |
| στῆ δ' ὄπιϑεν, πλῆξεν δὲ μετάφρενον εὐρέε τ' ὤμω | Auch ihm hinweg vom Haupte den Helm schlug Phöbos Apollon; | |
| χειρὶ καταπρηνεῖ· στρεφεδίνηϑεν δέ οἱ ὄσσε. | Dieser rollte dahin, und erklang von den Hufen der Rosse | |
| τοῦ δ' ἀπὸ μὲν κρατὸς κυνέην βάλε Φοῖβος Ἀπόλλων· | Hell, der gekegelte Helm; und besudelt ward ihm der Haarbusch | |
| ἣ δὲ κυλινδομένη καναχὴν ἔχε ποσσὶν ὕφ' ἵππων | Ganz in Blut und Staube. Zuvor nicht war es nur denkbar, | |
| αὐλῶπις τρυφάλεια, μιάνϑησαν δὲ ἔϑειραι | 795 | Daß der umflatterte Helm besudelt würd' in dem Staube; |
| αἵματι καὶ κονίῃσι· – πάρος γε μὲν οὐ ϑέμις ἦεν | Sondern dem göttlichen Manne das Haupt und die liebliche Stirne | |
| ἱππόκομον πήληκα μιαίνεσϑαι κονίῃσιν· | Deckt' er, dem Peleionen: allein Zeus gab ihn dem Hektor | |
| ἀλλ' ἀνδρὸς ϑείοιο κάρη χαρίεν τε μέτωπον | Jetzt auf dem Haupte zu tragen; doch nah' ihm war das Verderben. | |
| ῥύετ', Ἀχιλλῆος, τότε δὲ Ζεὺς Ἕκτορι δῶκεν | Auch in den Händen zerbrach ihm die weithinschattende Lanze, | |
| ᾗ κεφαλῇ φορέειν· σχεδόϑεν δέ οἱ ἦεν ὄλεϑρος· – | 800 | Schwer und groß und gediegen, die eherne; und von den Schultern |
| πᾶν δέ οἱ ἐν χείρεσσιν ἄγη δολιχόσκιον ἔγχος, | Sank ihm der Schild mit dem Riemen, der langausreichende nieder. | |
| βριϑὺ μέγα στιβαρὸν κεκορυϑμένον· αὐτὰρ ἀπ' ὤμων | Auch den Harnisch löst' ihm der herrschende Phöbos Apollon. | |
| ἀσπὶς σὺν τελαμῶνι χαμαὶ πέσε τερμιόεσσα· | Graun nun betäubte sein Herz, und starr die blühenden Glieder, | |
| λῦσε δέ οἱ ϑώρηκα ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων. | Stand er erstaunt. Doch von hinten die spitzige Lanz' in den Rücken | |
| τὸν δ' ἄτη φρένας εἷλε, λύϑεν δ' ὕπο φαίδιμα γυῖα. | 805 | Bohrt' ihm zwischen die Schultern genaht ein dardanischer Krieger, |
| στῆ δὲ ταφών. ὄπιϑεν δὲ μετάφρενον ὀξέι δουρὶ | Panthoos' Sohn Euphorbos, der vor den Genossen der Jugend | |
| ὤμων μεσσηγὺς σχεδόϑεν βάλε Δάρδανος ἀνήρ, | Prangt' an Lanz', an reisiger Kunst, und an hurtigen Schenkeln: | |
| Πανϑοΐδης Εὔφορβος, ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο | Denn schon zwanzig vordem der Kämpfenden stürzt' er vom Wagen, | |
| ἔγχεΐ ϑ' ἱπποσύνῃ τε πόδεσσί τε καρπαλίμοισιν· – | Als er zuerst im Geschirre daherflog, lernend die Feldschlacht. | |
| καὶ γὰρ δὴ τότε φῶτας ἐείκοσι βῆσεν ἀφ' ἵππων, | 810 | Dieser warf dir zuerst ein Geschoß, Gaultummler Patroklos; |
| πρῶτ' ἐλϑὼν σὺν ὄχεσφι, διδασκόμενος πολέμοιο· – | Doch bezwang er dich nicht: dann eilt' er zurück in die Heerschar, | |
| ὅς τοι πρῶτος ἐφῆκε βέλος, Πατρόκλεες ἱππεῦ, | Schnell aus der Wund' entraffend den eschenen Speer, und bestand nicht | |
| οὐ δ' ἐδάμασσ'. ὃ μὲν αὖτις ἀνέδραμε, μῖκτο δ' ὁμίλῳ | Vor Patroklos, entblößt wie er war, im Kampf der Entscheidung. | |
| ἐκ χροὸς ἁρπάξας δόρυ μείλινον· οὐδ' ὑπέμεινεν | Jener, vom Schlag des Gottes gebändiget, und von der Lanze, | |
| Πάτροκλον γυμνόν περ ἐόντ' ἐν δηιοτῆτι. | 815 | Rasch in der Freunde Gedräng' entzog er sich, meidend das Schicksal. |
| Πάτροκλος δὲ ϑεοῦ πληγῇ καὶ δουρὶ δαμασϑεὶς | Hektor, sobald er sahe den hochgesinnten Patroklos | |
| ἂψ ἑτάρων εἰς ἔϑνος ἐχάζετο κῆρ' ἀλεείνων. | Wieder dem Kampf sich entziehn, vom spitzigen Erze verwundet, | |
| Ἕκτωρ δ' ὡς εἶδεν Πατροκλῆα μεγάϑυμον | Stürmt' er ihm nahe daher durch die Ordnungen, stieß dann die Lanze | |
| ἂψ ἀναχαζόμενον, βεβλημένον ὀξέι χαλκῷ, | Ihm in die Weiche des Bauchs, daß hinten das Erz ihm hervordrang: | |
| ἀγχίμολόν ῥά οἱ ἦλϑε κατὰ στίχας· οὖτα δὲ δουρὶ | 820 | Dumpf hinkracht' er im Fall, und erfüllte mit Gram die Achaier. |
| νείατον ἐς κενεῶνα, διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν. | Wie den gewaltigen Eber der Löw' im Kampfe bezwinget, | |
| δούπησεν δὲ πεσών· μέγα δ' ἤκαχε λαὸν Ἀχαιῶν. | Die auf den Höhn des Gebirgs hochtrotzendes Muts sich bekämpfen, | |
| ὡς δ' ὅτε σῦν ἀκάμαντα λέων ἐβιήσατο χάρμῃ, | Nahe dem mäßigen Quell; denn sie sehnen sich beide zu trinken; | |
| ὥ τ' ὄρεος κορυφῇσι μέγα φρονέοντε μάχεσϑον | Aber der Schnaubende stürzt, der Gewalt des Löwen gebändigt: | |
| πίδακος ἀμφ' ὀλίγης· ἐϑέλουσι δὲ πιέμεν ἄμφω· | 825 | Also bezwang den Würger, Menötios' tapferen Sprößling, |
| πολλὰ δέ τ' ἀσϑμαίνοντα λέων ἐδάμασσε βίηφιν· | Hektor, Priamos' Sohn, und entriß mit dem Speer ihm das Leben. | |
| ὣς πολέας πεφνόντα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν | Laut nunmehr frohlockt' er, und sprach die geflügelten Worte: | |
| Ἕκτωρ Πριαμίδης σχεδὸν ἔγχεϊ ϑυμὸν ἀπηύρα. | Ha! Patroklos, du dachtest die Stadt uns bald zu verwüsten, | |
| καί οἱ ἐπευχόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· | Und die troischen Weiber, beraubt der heiligen Freiheit, | |
| »Πάτροκλ', ἦ που ἔφησϑα πόλιν κεραϊξέμεν ἁμήν. | 830 | Weg in Schiffen zu führen zum lieben Lande der Väter! |
| Τρωιάδας δὲ γυναῖκας ἐλεύϑερον ἦμαρ ἀπούρας | Törichter! Jenen zum Schutz sind Hektors hurtige Rosse | |
| ἄξειν ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν, | Kühn im Sturm zu durchsprengen die Feldschlacht; auch mit der Lanze | |
| νήπιε· τάων δὲ πρόσϑ' Ἕκτορος ὠκέες ἵπποι | Rag' ich selbst vor den Helden des Troervolks, und entferne | |
| ποσσὶν ὀρωρέχαται πολεμιζέμεν, ἔγχεϊ δ' αὐτὸς | Ihnen der Knechtschaft Tag! Hier fressen dich jetzo die Geier! | |
| Τρωσὶ φιλοπτολέμοισι μεταπρέπω, ὅ σφιν ἀμύνω | 835 | Elender! Nichts hat, stark wie er ist, dir geholfen Achilleus, |
| ἦμαρ ἀναγκαῖον· σὲ δέ τ' ἐνϑάδε γῦπες ἔδονται. | Welcher gewiß dort bleibend dir Gehenden mancherlei auftrug: | |
| ἆ δείλ', οὐδέ τοι ἐσϑλὸς ἐὼν χραίσμησεν Ἀχιλλεύς, | Kehre nur ja nicht eher, Patrokleus, reisiger Kämpfer, | |
| ὅς πού τοι μάλα πολλὰ μένων ἐπετέλλετ' ἰόντι· | Zu den gebogenen Schiffen, bevor des mordenden Hektors | |
| ›μή μοι πρὶν ἰέναι, Πατρόκλεες ἱπποκέλευϑε, | Blutigen Panzerrock ringsher um die Brust du zerrissen! | |
| νῆας ἔπι γλαφυράς, πρὶν Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο | 840 | Also sprach er vielleicht, und bewog das törichte Herz dir! |
| αἱματόεντα χιτῶνα περὶ στήϑεσσι δαΐξαι.‹ | Schwaches Lauts antwortetest du, Gaultummler Patroklos: | |
| ὥς πού σε προσέφη· σοὶ δὲ φρένας ἄφρονι πεῖϑεν.« | Immerhin, o Hektor, erhebe dich! Dir ja gewährte | |
| τὸν δ' ὀλιγοδρανέων προσέφης, Πατρόκλεες ἱππεῦ· | Siegsruhm Zeus der Kronid' und Apollon, die mich bezwungen, | |
| »ἤδη νῦν, Ἕκτορ, μεγάλ' εὔχεο· σοὶ γὰρ ἔδωκεν | Sonder Müh; denn sie selber entzogen die Wehr von den Schultern. | |
| νίκην Ζεὺς Κρονίδης καὶ Ἀπόλλων, οἵ μ' ἐδάμασσαν | 845 | Solche wie du, wenn mir auch zwanzige wären begegnet, |
| ῥηιδίως· αὐτοὶ γὰρ ἀπ' ὤμων τεύχε' ἕλοντο. | Alle sie lagen gestreckt, von meiner Lanze gebändigt! | |
| τοιοῦτοι δ' εἴ πέρ μοι ἐείκοσιν ἀντεβόλησαν, | Mich hat böses Geschick, und Letos Sohn nur getötet, | |
| πάντες κ' αὐτόϑ' ὄλοντο ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ δαμέντες. | Und von Menschen Euphorbos; du dritter nur raubst mir die Waffen. | |
| ἀλλά με μοῖρ' ὀλοὴ καὶ Λητόος ἔκτανεν υἱός, | Eines verkünd' ich dir noch, und du bewahr' es im Herzen. | |
| ἀνδρῶν δ' Εὔφορβος· σὺ δέ με τρίτος ἐξεναρίζεις. | 850 | Selbst fürwahr nicht lange noch wandelst du, sondern bereits dir |
| ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ' ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν· | Nahe steht zur Seite der Tod und das grause Verhängnis, | |
| οὔ ϑην οὐδ' αὐτὸς δηρὸν βέῃ, ἀλλά τοι ἤδη | Daß du erliegst vor Achilleus, dem göttlichen Äakiden. | |
| ἄγχι παρέστηκεν ϑάνατος καὶ μοῖρα κραταιή, | Als er dieses geredet, umschloß ihn das Ende des Todes; | |
| χερσὶ δαμέντ' Ἀχιλῆος ἀμύμονος Αἰακίδαο.« | Aber die Seel' aus den Gliedern entflog in die Tiefe des Aïs, | |
| ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος ϑανάτοιο κάλυψεν· | 855 | Klagend ihr Jammergeschick, getrennt von Jugend und Mannkraft. |
| ψυχὴ δ' ἐκ ῥεϑέων πταμένη Ἄιδόσδε βεβήκει, | Auch dem Toten erwiderte noch der strahlende Hektor: | |
| ὃν πότμον γοάουσα, λιποῦσ' ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην. | Was weissagest du mir, Patrokleus, grauses Verderben? | |
| τὸν καὶ τεϑνηῶτα προσηύδαε φαίδιμος Ἕκτωρ· | Wer doch weiß, ob Achilleus, der Sohn der lockigen Thetys, | |
| »Πατρόκλεις, τί νύ μοι μαντεύεαι αἰπὺν ὄλεϑρον, | Nicht von meiner Lanze durchbohrt sein Leben verliere? | |
| τίς δ' οἶδ', εἴ κ' Ἀχιλεὺς Θέτιδος πάις ἠυκόμοιο | 860 | Also sprach der Held, und den ehernen Speer aus der Wund' ihm |
| φϑήῃ ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶς ἀπὸ ϑυμὸν ὀλέσσαι;« | Zog er, die Fers' anstemmend, und warf ihn zurück von dem Speere. | |
| ὣς ἄρα φωνήσας δόρυ χάλκεον ἐξ ὠτειλῆς | Schnell alsdann mit dem Speer zu Automedon kam er gewandelt, | |
| εἴρυσε λὰξ προσβάς, τὸν δ' ὕπτιον ὦσ' ἀπὸ δουρός. | Ihm dem edlen Genossen des äakidischen Renners, | |
| αὐτίκα δὲ ξὺν δουρὶ μετ' Αὐτομέδοντα βεβήκει | Sehnsuchtsvoll ihn zu treffen; allein die unsterblichen Rosse | |
| ἀντίϑεον ϑεράποντα ποδώκεος Αἰακίδαο· | 865 | Retteten ihn, die dem Peleus die ehrenden Götter geschenket. |
| ἵετο γὰρ βαλέειν. τὸν δ' ἔκφερον ὠκέες ἵπποι | ||
| ἄμβροτοι, οὓς Πηλῆι ϑεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα. |