Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

De Stadtreis´.

"Hür, Fritz, min Sœhning, weitst Du wat?
Wi möten woll vör allen Dingen
Glik morgen früh man in de Stadt
Un unsen Weiten ’rinner bringen."
Säd’ Vader Pœsel tau den Jungen.
Na, dat was gaud! – Sei fungen
Ok glik tau sacken an, un annern Morgen früh
Satt Fritz tau Pird’ un fläut’t ’ne Melodie
Un führt den Weiten nah de Stadt.
De Oll, dei up den Wagen satt,
Dei halt sick sine Pip herut
Un rekent sik den Weiten ut.
As sei nu nah de Stadt ’rin kemen,
Dunn würd de Oll sin Prauwen nemen –
Dei hadd hei in den Snuwdauk bunnen –
Un gung dormit tau Stadt herin,
Un as hei hadd en Kopmann funnen
Kamm hei taurügg un säd’: "Ick bün
All wedder hir. Min Sœhn, nu hür,
Sett Di tau Pird’ un führ
Hen nah de Eck an ’n Mark, nah Bäcker Richtern,
Ick will mi hir en beten irst vernüchtern." –
Na, wat so ’n Bur vernüchtern heit,
Dat is bekannt, Ji weit’t Bescheid. –
Hei drunk irst einen Sluck, dunn würden ’t twei;
Un ut de twei, dor würden drei,
Un as hei drunk taum virten Mal,
Dunn hadd sick ok en Jud’ infunnen,
Dei set’t sick bi den Buren dal
(Hei sach dat glik, dat hir wat wir tau riten);
"Na, Brauder Pœsel, will’n mal smiten!
Smittst Du den Kopp, heww ick gewunnen,
Smittst Du de Schrift, hest Du verluren."
Oll Pœsel kratzt sick acht’re Uhren:
"Man tau! Kopp oder Schrift!
Un wer verlirt, dei giwwt
’Ne Buddel Win taum Besten," seggt uns’ Pœsel. –
Oh, Brauder Pœsel, wat büst Du för ’n Esel! –
Na, bald hadd sick de Bur recht schön herinnerpudelt
Un hadd dorbi sick in den Win, –
Wo kunn denn dat ok anners sin? –
En rechten Schönen ’rannerdudelt.
Nu let hei noch mihr Win sick bringen,
Un endlich fung hei an tau singen.
Dit tau beschriwen is nich licht,
Denn wenn so ’n Bur dat Singen kriggt,
Dat is, as wenn de Katten quaren,
Un wenn dortwischen Kalwer blaren. –
As Fritz was kamen mit dat Weitengeld,
Dunn würd hei ok herannerwunken,
Un as hei ok gehürig drunken,
Dunn würd de Oll tau Höchten stellt;
Twei kregen em nu bi den Kragen
Un läden em up sinen Wagen;
Un Fritz, dei ok in sinen Dœts wat spürt,
Dei set’t sick up dat Sadelpird
Un dreiht sick üm un deiht den Ollen fragen:
"Na, Vader, sall ’ck nich ’n beten jagen?"
"Jung’, wenn Du jagst, denn kriggst Du Schacht!"
Seggt Pœsel. "Ne, Du führst mi sacht." –
"Ih, Vader, weit Ji wat? Ick jag’!"
"Jung’, sühst Du nich, ick ligg jo up de Unnerlag’.
Wo kannst Du woll an ’t Jagen denken?
Sall ick mi denn dat Krüz verrenken?"
De Jung’, dei führt de Strat ok sacht hendal,
Doch as de Oll denkt: nu is Allen woll,
Dreiht hei sick üm un seggt: "Ick jag’, de Düwel hal!" –
"Jung’, Du verdammte Slüngel!" röppt de Oll.
Je ja! Je ja! De Jung’ hürt nich en Wurt,
De Oll de röppt un will ’t em wehren;
De Jung’ sleiht los up sine Mähren,
Un wat sei lopen kœnen, geiht dat furt.
De Oll, dei flüggt woll up un nedder,
Bald up de Unnerlag’, bald an de Ledder.
Wenn dit en beten länger durt,
Behöllt hei keinen Knaken heil,
Vör Allen in sin Achterdeil.
De Jung’, dei jöggt in Einem furt,
Un ümmer düller jöggt de Schnœsel,
As wenn de Bengel Weddbahn rit,
Un ümmer düller függt uns’ Pœsel,
As wenn hei in den Schockreip sitt. –
Na, endlich was de Damm tau Enn’n,
Un as sei in den Landweg wenn’n
Wo Ein so recht schön jagen künn,
Dor höll’ de Jung’ mit Jagen in,
As wull hei sinen Ollen brüden. –
"Hadd ick dat minen Vader baden," seggt de Oll,
"Hei wir mi kamen up de Siden."
"Na," seggt de Jung’, "Ji mœgt ok woll
En saubern Vader hewwen hatt!"
"Hœ?" fröggt de Oll. "Min Vader? Wat?
Min Vader? Ne, dat lat man sin!
Min Vader, dei was beter woll, as Din."