Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

Kumm rin – kiek rut

Hier! awer nich hier!

Dickverdreben seet de Buer in de Isenbahn, beide Dumen öwer de Westentaschen hakt un en fette Zigarr in de Mund. Up de nägste Statschon – ik schall leegen, ob dat in Rendsborg oder Flensborg weer – steeg so'n Kerl von Student in, hantier mit sin' Kuffer un Schirm un kunn de Dör nich fast tokriegen. Dat mök den Buern Spaß, he baller de Dör to, nöhm den Finger un tuck sik erst vör den Kopp un denn up dat Handgelenk un seggt darto:

»Hier! awer nich hier!«

De Student beer so, as wenn he dat nich verstünn', awer kribbeln däh em dat doch. As se en Viertelstunn' föhrt harrn, füng' he bi de Finstervorhäng' und toletz ok bi de Notbrems an to fummeln. He beer, as wenn he dat Griff nich dal trecken kunn. Un richtig! De Buer güng' up den Liem.

He stünn' up, reet mit en Knuff dat Ding dal un wull grad wedder wat to den Studenten seggen. Da höll ok all de Tog, un nah en Ogenblick weern en paar Isenbahners bi em, stellen ehr Verhör mit em an un laden em nich heel fründlich in, en düchtigen Griff in sin' Geldbüdel to dohn.

As de Student utsteeg, tuck he sik erst up'n Arm un toletz vörn Kopp un säd ok darto: »Hier! awer nich hier!«

(Meern ut Holsteen.)